12 जकरिया निनाम्हाङ काफा खाकि अ़लालोआकि अ़क़माकारा।
खोन्किना मोचि एप्माहुत्दा म़वाङाहिदा मोचिआ छोक्छोक्छोक्वाओ तित हुम्साङाओ अ़क्छा सावाछा अ़चुचुप्ताङ्लिप्पा युङाङाओ अ़खाकि मोचि म़क़सा।
निनाम्हाङ काफाआ लोओ य़ङ एनुकि मरियम दोम्तुदोकि मिना, “देत्निकि ओसाआ ओवात्नि अ़ङ्का अ़लोवाङ्ओ?”
खोसोओ अ़क़मा काराकि खोएह्यात्नि होन्नि चोउदिसु, खोन्कि “हाङ्पो, दे त़य़ङिन्येन?”नि लो। खोन्कि निनाम्हाङ काफाआ खो लासुलो, “निनाम्हाङ्आ आम्यामात्मा अ़एनायुङ्सा, खोन्कि खाना मान्तोक्कादाचि मोहा त़प़चिओ अ़खायुङ्सा!
खाउग़रि खोक्को अ़ङ्का खाङ, मोन्ग़रि अ़ङ्का सुवादाओ म़ना ओन्तेका लिसाङ्कि खोक्कोसोओ अ़चुलाङ्दा छुक्ताङ। मेन खोक्कोसाआ अ़चुचुप्ताङ्छुक ओवात्नि य़ङ्सा अ़ङ्काएदा अ़युङ्सा, “मान्क़दा! अ़पुङ्चिपुक खोन्कि अ़लुक्मा अ़ङ्काङा ओ।