6 ओ य़ङ म़चेवाकि खोक्कोसाआ बाखादा म़थुङ्सा, खोन्कि थेत्नुङ्वाआ बाखा अ़होलाकि मो दोप्म़क्ओ अ़म़क्दा अ़पाक्तापुवा।
येसुआ मो म़ना मुक्लादाङ्का सुकुलादा अ़खात्ताकिना खोसोओ अ़नाबाक्दा अ़चुछुक कुसिप अ़पाआ, खोन्किना येसुआ अ़चुछुक्कुसिप्दा अ़थुक्ताकि खोसोओ अ़लेम अ़नोप्तापुवा।
येसुआ मो दोप्म़क म़नाओ अ़छुक्दा अ़क़क्ताकि तेन्दाङ्का बुङ्खाया अ़लोत्ता। खोन्कि मो म़नाओ अ़म़क्दा अ़थुक्ता, खोन्कि अ़चुछुक मोएदा अ़युङ्सा, खोन्कि येसुआ खो अ़सेना, “दि खाना दि-दि त़खाङु?”
मोसाआ लासुलोचि, “येसुनिओ अ़क्छा म़नाआ बाखा होलुकि अ़ङ्म़क्दा अ़पाक्ताङ्पुवाङ खोन्कि अ़ङ्का अ़लोवाङ, ‘सिलोआम वाताम्खादा खारा खोन्कि वास़।’ खोन्कि खाराङ्कि अ़ङ्का वास़ङ खोन्कि अ़ङ्का खा-खाङ्मा रुवाङ।”
खोन्ओसा कातोक लिमा मिआ हेङ्माय़ङ हाराक्वा, खोन्कि आम्कालाङ्द़क्ओ लेजो दिप्मा निम्पाङ ओम्याङ्ओ तित खोन्कि खाना खाङ्मा त़ऱने निकिना आम्म़क्दा पाक्मा ओक्तो, अ़ङ्काएदाङ्का खित्माछाङ खाना यायोक प़ना।