25 खोसाआ लासुलोचि, “खोक्को हेवामिओ हे माआङ अ़ङ्का अ़सिन्ऩङ। अ़क्तात य़ङ ओन्ङा अ़ङ्का सिन्तुङ्योङ, अ़ङ्का दोप्म़क मुवाङ्याङ्ओ, मेन हान खा-खाङ्ङाङा।”
मेन खोसाआ खोचि लासुलोचि, “साङ्आ अ़ङ्का अ़नुसाङ, खोक्कोसाआङा ऩलोवाङ, ‘आम्इम्खा खुयुकि कोला’।”
खोन्किना मोचिआ मो दोप्म़क म़ना ह्वादुओदु अ़बुत्ताकि अ़सेना, “निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ्दा अ़छ़ङ य़ङ य़ङा। आन्कान्का सिन्तुम्योम्का मो म़ना हेवामि ओ।”
खोन्कि खोचिआ मो अ़सेना, “खोक्कोसाआ खाना दे त़मुवा? खोक्कोसाआ आम्म़क देत्नि खाकाखाङ त़मेत्तापुवा?”
मो म़नाआ मोचि लासुलोचि, “दियाको अ़तोङ्निनिन्ओ य़ङ! खादाङ्का खोक्को म़ताओ खानानिन त़सिन्तिमिन! मेन अ़ङ्म़क खोक्कोसाआ खाकाखाङ ऩमेत्ताङ पुवाङ।
साङ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछाएदा साकोङ्छ़ङ मु, मोसोओ अ़साकोङ्वादा ओ सालुम्स़ङ याक। साङ्आ निनाम्हाङ साकोङ्छ़ङ अ़मुन, मोसाआ निनाम्हाङ काम़प काइसु। देकिनालो निनाम्हाङ्आ अ़चुछाओ अ़तुक्वादा अ़पुवाओ अ़चुसालुम्स़ङ्दा मोसाआ साकोङ्छ़ङ मान्मुयुक्तु।