13 बुया दोप्म़क मुवाङाओ म़ना मोचिआ फरिसिचिएदा अ़तारा।
मेन मुलो काब़क्पाचि खोन्कि फरिसिचिआ येसु लाप्मा निम्पाङ, “खोक्को खादा म़युङ्याङ निकिना साङ-साङ्आ त़सिन्तुम, खाएत्नि”नि म़लोचि।
खोन्किना फरिसिचि अ़क्छा निएदा य़ङ्मा अ़पुक्ता, “खानुम, आन्कान्एदाङ्का दित्छाङ लिमा अ़ऱनिन। खा-खानुम, झारासाआ खोक्को त़ङ्मा अ़पुङ्सा!”
खोन्नुछाङ ब़द्धे यहुदि बुसुवाचिआ खोक्कोएदा साकोङ्छ़ङ म़मुवा, मेन फरिसिचिएदाङ्का म़क़साकि मोचिआ यावायोक्खिम्दाङ्का म़लोन्खान निकिना अ़चुक़माआ मो साङ्छाङ खामान्एत्अ़दा।
मोचिआ खो अ़सेना, “खो खादा युङ्याङ?” मोसाआ लासुलोचि, “अ़ङ्का अ़सिन्ऩङ।”
खाउ लेन येसुआ बाखा होलुकि मोसोओ अ़म़क्दा पाक्तु प़ खोन्कि नुवाओ मो सावातोम्खा-लेन ओ।