46 खानानिन्एदाओ साङ्आ अ़ङ्का हेवाओ लाहिपाक्मा अ़ऱङा कि? अ़ङ्का अ़छ़ङ चेप्ङाङानुछाङ देकि खानानिन्आ अ़ङ्का साकोङ्छ़ङ त़मुऩङ्ऩम़ङ?
युहन्नाआ बप्तिस्मा प़मा पाङ खादाङ्का तोक्तु ओ? निनाम्हाङ्दाङ्का हे म़नादाङ्का?” मोचि अ़क्छा निएदा दुम म़छ़रा, खोन्कि म़य़ङा, “आन्कान निनाम्मादुङ्कानि य़ङिन्नालो ‘खोन्नालो खानानिन देकि साकोङ्छ़ङ मान्मुत़दोम?’नि खोसाआ म़सेन।
मोचि अ़क्छा निएदा दुम म़छ़रा, “आन्कान निनाम्मादुङ्कानि य़ङिन्नालो ‘देकि खानानिन्आ खो साकोङ्छ़ङ मान्मुत़दोम?’नि खोक्कोसाआ म़सेन।
अ़ङ्का खानानिन्एनान हान ब़द्धे अ़चेप्ऩङ, देकिनालो ओ हेन्खामाओ हाङ्काचि कामु तायाङ। मोसोओ अ़सावा अ़ङ्काएदा दित्छाङ मात्द़ङ।
अ़ङ्लोमाय़ङ्चि त़मुम्च़म्नालो खानानिन अ़ङ्सोमातुक्मादा त़याइन। मोवात्निङा अ़ङ्का अ़ङ्पापाओ अ़चुलोमाय़ङ्चि मुङ्युङ्सुङ्च़ङ खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसोमातुक्मादा युङ्ङा।
खोन्कि खोक्को म़ताकिना हेन्खामादाओ म़नाचि हेवा, अ़नुवाक लिमा खोन्कि छ़ङ्छेन्माओ अ़तुक्वादा मोचिआ अ़फियाङ निकिना खाङ्म़मेत्तुचि।
पिलातस्आ खोक्को सेनु, “दि खाना हाङ्ङा ओ म़ल़क?” येसुआ लासुलो, “खानानिन्ङा खोवात्नि त़य़ङिन्युङ्सिन म़ल़क। ओसोओ निम्पाङ अ़ङ्का लिसाङ ओ, खोन्कि ओ अ़छ़ङ य़ङ्ओ निकिना सालुम्स़ङ प़सि अ़ङ्का ओ हेन्खामादा ताङ्ओ। झारा साङ्आ अ़छ़ङ य़ङ त़ङ्तु, मोसाआ अ़ङ्य़ङ एनु।”
साङ निनाम्हाङ्ओ ओ, मोसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ एनु। खानानिन निनाम्हाङ्ओ माआङ, खोन्ओसा खानानिन खोक्कोसोओ अ़चुय़ङ त़एनिमिन।”
मेन मोचिआ खोक्को अ़सेनायुङ्सा, खोन्कि खोक्को म़पुवालोन्ताकि मोचि म़लोचि, “खानानिन साङ्एदा हेवा मात्द़ङ, मोसाआ मो मेत्छामा बुया लुङ्आ वेरुने।”
खोन्ओसा आन्कान खोक्कोएदा निनाम्हाङ्आ अ़नुवाक कान्मा म़ऱने निम्पाङ हेवाङा मान्मुकादा ख्रिस्त निनाम्हाङ्आ आन्को निम्पाङ हेवाओ हेन्खोक्वा अ़मुवा।
आन्काओ मुलो काब़क्पा आन्माऱदामाचिदा सोमामान्तुक्कादा ऩमुनिनिन। मेन आन्कान्वात्नि खोक्को झारा य़ङ्दा हेवादा धान्मा अ़लाप्ताहिदाछाङ खोक्को हेवादा मान्धान्दान्चिन।
आन्कान दोत्ओ मुलो काब़क्पा येसुङा ओ। खोक्को म़सेङ्याङ्ओ, थुपि मात्द़ङ्ओ, अ़च़क़ल़क, हेवामिचिदाङ्का अ़फेआकि निनाम्माचिदाङ्का धाना अ़झोइसा।
“खोक्को ना हेवाङा म़मुवा, ना खोक्कोसोओ अ़चुदोदाङ्का म़प्मा य़ङ्ङा लोन्ता।”