58 निनाम्मादुङ्का धाओ ओ पेम्पाक, आम्नुओ सुन्तुम्चिआ मन्ना अ़चाओवाको माआङ। मोचिआ अ़चानुछाङ म़सुवादा। मेन ओ पेम्पाक साङ्आ चा, मो अ़धुन्तारि ह़ङ।”
खोन्कि काह़ङ खोन्कि अ़ङ्काएदा साकोङ्छ़ङ कामु झारा देम्खाछाङ अ़स़निन्दानिन। दि खाना ओ य़ङ्दा साकोङ्छ़ङ त़मु?”
साङ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछाएदा साकोङ्छ़ङ मु, मोएदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ याक। साङ्आ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा ऩङाछिरु, मोसाआ ह़ङ्म़ङ अ़खान, मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुमाइसुङ मोएदा युङ्युङ।
अ़नुछ्याङा अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, साङ्आ अ़ङ्य़ङ एनु खोन्कि अ़ङ्का काछुत साकोङ्छ़ङ मु, मोएदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ याक्याङ। मो लाहि अ़पाक्निन, मेन मो स़मादामादाङ्का ह़ङ्म़ङ्दा वाङायुङ्सा।
यहुदिचि खोक्कोसोओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा छुऩङ्वा मुमा अ़पुङ्सा, देकिनालो खोक्को म़य़ङा, “निनाम्मादुङ्का धाओ पेम्पाक अ़ङ्काङा ओ।”