37 अ़ङ्पापाआ ऩपुवाङ्ओ झारा अ़ङ्काएदा म़ता, खोन्कि अ़ङ्काएदा काता देत्निकिछाङ अ़ङ्का अ़लाऩङ्च़ऩङ।
झारा त़होत्तिन्ओ खोन्कि पाङ्आ त़तिमिन्ओचि ओ, अ़ङ्काएदा तानिन। अ़ङ्का खानानिन सावातोम्मा प़नानिन।
देकिनालो सोज्जेओ ख्रिस्तचि, खोन्कि सोज्जेओ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचि म़लोन, खोन्कि लिमा ऱनालो छेन्माय़ङ्चिछाङ थेम्माखात्माचि निम्पाङ अ़धिवो बुन्चि खोन्कि म़दोम्दाओ काचिचिछाङ म़मुचि।
अ़ङ्का हान हेन्खामादा ब़द्धे अ़युङ्ऩङ, मेन ओचि ना हेन्खामादा म़युङ। अ़ङ्का खानानिन्एदा ताङाङा। त़सेङिन्येन्ओ आपो, खानानिन्आ त़प़निओ म़नाचि आम्नुओ सावाआ रात्तानुम्च़म, खोन्कि आन्कान्वात्निङा मोचिछाङ अ़क्तात म़लिने।
देकिनालो खानानिन्आ खो त़प़म्ओ झारा म़नाचि खोसाआ अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ प़चिने निकिना खानानिन्आ खो झारा म़नाचिएदा पाङ त़प़म्युङ्सुम।
आपो, अ़ङ्का मिन्ङाङा, खानानिन्आ अ़ङ्का त़प़निओचि अ़ङ्का खादा युङ्ङा, अ़ङ्काएनान म़युङ्ने, खोन्कि अ़ङ्साऩङ्वा अ़खाङ्ने, मो साऩङ्वा, हेन्खामा मुन्मा बुयाङा अ़ङ्का सोमात़तुक्निओसा खानानिन्आ अ़ङ्का त़प़निओ।
हेन्खामादाङ्का खाक्को म़नाचि अ़ङ्का त़प़नियुङ्नि, मोचि अ़ङ्का खानानिन खाङ्मेत्तुङ्युङ्सुङ्च़ङ। मोचि आम्नुओचि म़मुवाङा, खोन्किना खानानिन्आ मोचि अ़ङ्का त़प़नि, खोन्कि मोचि आम्नुओ य़ङ म़काङ्सायुङ्सा।
खोन्कि अ़ङ्का काछुत्ओ अ़चुमिन्मा ओङा ओ, खोक्कोसाआ अ़ङ्का ऩपुवाङ्ओचिदाङ्का साङ्छाङ अ़ङ्का अ़माऩङ्ने, मेन मोचि आदेङ्ओ लेन्दा अ़ह़ङ मुङ्च़ङ्ने।
“खोन्ओसाआ अ़ङ्का खानानिन लोनानिन्ओ पापा निनाम्हाङ्आ ऩप़ऩङ्नालो साङ्छाङ अ़ङ्काएदा तामा अ़ऱनिन” निकिना खोक्कोसाआ म़लोचि।
मोचिआ खो अ़लासालोवा, “खाना ना अ़नुछ्याङा हेवादा त़लिसाओ, खोन्कि दि खाना आन्कान्का चिन्मा त़लाप्निङ्नि ओ?” खोन्किना मोचिआ मो यावायोक्खिम्दाङ्का बुङ्खाया अ़लोइसाखाइसा।
झारा म़नाचिआ देम हेवा म़मुवायुङ्सा, मो अ़सिन्ने निकिना निनाम्हाङ्आ अ़चुय़ङ्हुप म़पुवा, मेन खादा हेवा पोया, मोदा सोमाम्तुक्माछाङ च़लोक पोया।
देकिनालो ख्रिस्तओ निम्पाङ खानानिन ब़क्मा अ़वाखाम ऩप़न्युङ्सिन, खोक्को साकोङ्छ़ङ मुमा ओन्ङा माआङ, मेन खोक्कोसोओ निम्पाङ दुखा आङ्माछाङ ओ।
मेन अ़ङ्का निनाम्हाङ्आ सोमाऩतुक्ताङ, देकिनालो हेवामिचिदाङ्का मुलो लिसाङ्किछाङ येसु ख्रिस्तओ अ़धिवाङ अ़चुहुङ्माआ अ़ङ्का अ़मात्ऩङ्वात्नि खाङ्मुमा अ़ऱङाने। खोन्ओसा निचिआ अ़सिन्कि खोक्कोएदा मोचिछाङ साकोङ्छ़ङ म़मुने खोन्कि अ़धुन्ओ ह़ङ्म़ङ अ़तोक्ने।
मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचि अ़तुङ्निन्ओ छ़ङ्वात्नि म़युङ्युङ, खोन्कि मो छ़ङ्दा ओ ह्वातात य़ङ्चि म़छाप्तायुङ्सा। “हाङ्पाआ अ़चुम़नाचि म़सिन्तुचि,” खोन्कि “साङ-साङ अ़ङ्का हाङ्पाओ अ़म़नानि य़ङ, खो अ़त्लो काचिदाङ्का अ़थाया युङ्ने।”
आन्काओ मुलो काब़क्पा आन्माऱदामाचिदा सोमामान्तुक्कादा ऩमुनिनिन। मेन आन्कान्वात्नि खोक्को झारा य़ङ्दा हेवादा धान्मा अ़लाप्ताहिदाछाङ खोक्को हेवादा मान्धान्दान्चिन।
खोन्ओसा खोक्कोलाम्पा निनाम्हाङ्ओ अ़चुच़क्दा काताचि खोक्कोसाआ ओन्ग़रि खोन्कि अ़धुन्तारि लेन्मा म़ऱचि। देकिनालो मोचिओ अ़चुलिप्पादा निनाम्हाङ्एदा यामात्सि खोक्को अ़धुन म़ह़ङ्युङ।
मोचि आन्कान्एदाङ्का म़फेआन्खात्तान्चिन, देकिनालो मोचि आन्कोचि माआङ। मोचि आन्कोचिओदे आन्कान्एनान अ़क्नि म़युङाओ, मेन मोचि झारा आन्कोचि माआङ्निओ य़ङ खाङ्मुमा निम्पाङ मोचि म़लोन्ताखाराओ।
सेङ्लावा खोन्कि सायाकाकाम्मा म़य़ङ्याङ, “तानिन!” साङ्आ एनु मो य़ङ्ने, “तानिन।” साङ वामित्मा स़, मो ताने, साङ मिन मोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा मोहाङा दुङुने।