40 खोन्नुछाङ ह़ङ्म़ङ तोक्सि अ़ङ्काएदा तामा आम्नुओ ऩङाछित।
खोन्कि सायाकाम्मा खाबाचा चुम्साचिआकिना बुत्तुचिओ म़नाचि तानिन्नि लोसि अ़हारुक्चि छुत्तुचि, मेन मोचि तामा म़छुन्ता।
यरुसलेम, यरुसलेम, खाना निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचि त़सेरुचि खोन्कि खानाएदा छुत्तुङ्च़ङ्ओचि लुङ्ताक्आ त़कोउचि! देत्नि वामामाआ वाइछेत्चि अ़लाप्हुत्दा कोउचि, मोवात्निङा देम्कादु अ़ङ्का आम्छाचि कोप्माचिनि मिनाङ, मेन खाना त़छुन्ता।
खोक्को आप्पिओ अ़चुम़नाचिएदा म़ता, मेन खोक्कोसोओ अ़चुओ म़नाचिआङा खोक्को मान्लोक्अ़दा।
काख़ ना ख़सि, सेत्सि खोन्कि लुक्सि ओन्ङा ता। मेन अ़ङ्का ना भेराचिआ ह़ङ्म़ङ अ़तोक्ने खोन्कि मो ह़ङ्म़ङ च़लोक अ़तोक्ने निकिना ताङ्ओ।
छ़ङ्छेन्माआ ओवात्नि काचि मु: साम हेन्खामादा तायुङ्सा, मेन म़नाचिआ साम्दाङ्का च़लोक कुइयामा ऩङाअ़नुसा, देकिनालो मोचिओ अ़चुकाचिचि अ़अ़त्पा म़मुवाङा।
खानानिन साम्कालिन्दा त़लामुम्योम, देकिनालो मोदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ तोक्तुम्नि खानानिन त़मिनिन। अ़ङ्तुक्वादा सालुम्स़ङ काप़ मो साम्कालिन्ङा ओ!
अ़ङ्का म़नाचिएदाङ्का साऩङ्वा अ़लाम्ऩङ।
खानानिन अ़क्छा निएदाङ्का साऩङ्वा तोक्मा त़लामिन, मेन अ़क्छा ओन्ङा निनाम्हाङ्एदाङ्काओ साऩङ्वा तोक्मा त़लामिमिन्नालो देत्नि अ़ङ्का साकोङ्छ़ङ मुमा त़ऱनि?
लुक्खात्ओ चामायुओ निम्पाङ काचि मान्मुदानिन, मेन अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ काप़ चामायुओ निम्पाङ काचि मुवानिन। मो चामायु म़नाओ अ़छाआ खानानिन ऩप़न। देकिनालो पापा निनाम्हाङ्आ म़नाओ अ़चुछाएदा अ़चुओ सेप्मा पाङ अ़पुवायुङ्सा।”
अ़ङ्पापाआ ऩपुवाङ्ओ झारा अ़ङ्काएदा म़ता, खोन्कि अ़ङ्काएदा काता देत्निकिछाङ अ़ङ्का अ़लाऩङ्च़ऩङ।
अ़ङ्पापाओ अ़चुमित्चिऩङ ओङा ओ, झारा साङ-साङ्चिआ अ़चुओ छा अ़खाङ, खोन्कि खोक्कोएदा साकोङ्छ़ङ म़मु अ़धुन्ओ ह़ङ्म़ङ अ़तोक्ने। अ़ङ्का मो आदेङ्ओ लेन्दा अ़ह़ङ मुङ।”
देकिनालो हेवाओ अ़लुङ स़मा ओ, मेन निनाम्हाङ्आ मोहा प़माय़ङ्ओ अ़चुआसिखा ख्रिस्त येसु आन्हाङ्पाएदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ ओ।
सेङ्लावा खोन्कि सायाकाकाम्मा म़य़ङ्याङ, “तानिन!” साङ्आ एनु मो य़ङ्ने, “तानिन।” साङ वामित्मा स़, मो ताने, साङ मिन मोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा मोहाङा दुङुने।