32 मेन खोक्कोसाआ मोचि म़लोचि, “अ़ङ्काएदा चामायु चा युङ्याङ, मोसोओ अ़तुक्वादा खानानिन्आ त़सिन्तिमिन्येन।”
मोवात्नि लिसाङाओ ग़रि अ़चुकाखेङ्पाचिआ खोक्को अ़लोवा, “रब्बि, दि-दि चानिन।”
खोन्ओसा अ़चुकाखेङ्पाचि अ़क्छा निएदा म़य़ङा, “साङ-साङ्आ खोक्को चामायु अ़खुत्ता हे?”
येसुआ मोचि म़लोचि, “अ़ङ्का काछुत्ओ अ़चुमिन्मावा च़मा खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुकाचि तामालामाङा अ़ङ्चामायु ओ।
अ़ङ्का खानानिन झारा य़ङ्चिदा मान्तोक्कादाचि आन्कान फामा चाअ़त्लो काचि मुमादोत निकिना खाङ्मेत्नायुङ्नानिन। हाङ्पा येसु म़य़ङाओ य़ङ खानानिन्आ मित्मादोत, ‘कालोक्चिदाङ्का काप़चि ब़द्धे आसिखा कातोक म़लि।’”
साङ्को अ़एन्खा नाबाक याक्याङ, मोसाआ एनुने, सेङ्लावाआ साम्भुङ्चि दे म़लोङुचि। साङ छो, अ़ङ्का मो सुकुलादाओ मन्ना प़ङ, खोन्कि अ़ङ्का मो अ़ऩङ्वा ऩङ छाप्याङ्ओ अ़क्तात ओम्याङ्ओ लुङ प़ङ, मो लुङ कातोक्आ ओन्ङा मो ऩङ सिन्तु।