22 येसुआ पत्रुस लासुलो, “अ़ङ्का अ़ताऩङ्तारि खो ह़ङ्युङ्नेनि अ़ङ्का मिन्ङानुछाङ खाना देकात? खाना अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
खोन्किना येसुआ अ़चुकाखेङ्पाचि म़लोचि, “साङ अ़ङ्का त़ङ्मा स़याङ्नालो खो आप्पि अ़मित्चिऩङ छित्मादोत, खोन्कि अ़क्रुस खुन्माकि अ़ङ्का त़ङ्मादोत।
देकिनालो देत्नि नाम्चिम्पेलेक बान्हिदा बुसुहोन्दाङ्का झिलिप्नि लिहिदा देङ्सुहोन्तारि उप्तुदिसु, मोवात्निङा म़नाओ अ़छाओ अ़तामा झारासा अ़खाङ।
येसु जैतुन भ़ऱदु म़युङाङाहिदा अ़चुकाखेङ्पाचि खोक्कोएदा म़ताकि सुकुलादा अ़सेना, “आन्कान्का लोनि, ओ य़ङ्चि देम्खा म़लि, खोन्कि आम्नुओ तामाओ खोन्कि ओ जुगाओ अ़लुक्माओ दि-दि बुन्चि म़लि?”
खानानिन्छाङ चुम्सायुङ्सानिन्चिन। देकिनालो खानानिन्आ त़मित्तिमिन्येन्ओ ग़रिदा अ़ङ्का म़नाओ अ़छा ताङा।
म़नाओ अ़छा झारा निनाम्हाङ काफाचिएनान खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसाम्एनान म़ताहिदा मोन्ग़रि खोक्को अ़चुसाम्स़रिओ अ़चुहाङ्युङ्खादा म़युङ।
येसुआ मो अ़लोवा, “खाना अ़ङ्का त़ङ्ताङ। म़सुवादाओचि आप्पिओ म़सुवादाओचिआ म़खुम्तुचिने,”
येसुआ मोचि म़लोचि, “अ़नुछ्या अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओदा खा-खाक्को काएप्चिदाङ्का निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्होन अ़धिवो सावादा तायाङ्ओ बुया मान्खाङ्माङ्तारि ऩस़निन्दानिन।”
खाक्को पाराओ स़मालाम्पा खोसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ अ़लोङ्ओ, मो खाङ्मुयाङ्सा खोक्कोसाआ ओ म़य़ङाओ। खोन्किना ओन म़य़ङाकि खोक्कोसाआ खो अ़लोवा, “अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
खो खाकि पत्रुस्आ येसु सेनु, “हाङ्पो, ओ म़ना देत्नि लि?”
दे-देम्खा खानानिन ओ पेम्पाक त़चाम, खोन्कि ओ लाङ्चोक्खुङ्दाङ्का त़दुङिन, खोक्को मान्ताम़युक्तारि खानानिन हाङ्पाओ अ़चुस़मा खात़लुसुम।
खोन्ओसा काइसाओ ग़रिदाङ्का बुया दित्छाङ छ़ङ्मान्छेन्दानिन। हाङ्पा म़तालो हुङानुम। दि कुइयामादा कुमायुङ्सा, खोक्कोसाआ साम्दा म़तारुचि खोन्कि म़नाचिओ अ़चुसाकोङ्वादाओ अ़चुमित्चिऩङ्चि खाङ्म़मुसुचि। मोन्ग़रि झारा म़नाचिआ निनाम्हाङ्एदाङ्का अ़चुचोन्मा अ़तोक।
आन्हाङ्पा येसु म़य़हिदा खोक्कोसोओ अ़चुबुदा आन्काओ सोम्कुवा खोन्कि आन्काओ ऩङानुमा माङ्लो सिरिफाओ तोक्पो लिमा खानानिन्ङा माआङ कि?
खोन्ओसा ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, हाङ्पा ऩलानिन्तानिन्तारि हुङायुङ्सानुम। खानुम, व़क काचि कामुआ अ़नुवाक अ़सिवा तोक्मा निकिना बुयाओ खोन्कि देङ्दाओ वामान्तायुक्ओन हुङुयुङ्सु।
खानानिन्छाङ हुङायुङ्सानुम खोन्कि आम्नुओ साकोङ्वादा राक मुवानिन, देकिनालो हाङ्पाओ अ़चुतामा नेक्याङ।
खानुम, खोक्को य़वारिदा म़तायाङ! खोन्कि झारा म़क्चिआ खोक्को अ़खाङ, साङ्चिआ खोक्को अ़धुवायुङ्सा, खोचिआछाङ अ़खाङ। हेन्खामादाओ झारा म़नाचि खोक्कोसोओ अ़चुतुक्वाआ म़खाप। उवा, मो लिलाप! मोवात्निङा लिने।
मेन खानानिन्एदा याक्याङ्ओ चिन्माय़ङ अ़ङ्का मान्बान्युक्ङाओन खानानिन नुलोक क़क्तायुङ्सानुम।
ओ य़ङ्चिओ अ़चुसालुम्स़ङ काप़ म़य़ङ्याङ, “उवा, अ़ङ्का च़क्निङा ताङाङा!” मोवात्निङा लिने। हाङ्पा येसु तानिन।
येसु म़य़ङ्याङ, “खानुम! अ़ङ्का च़क्निङा ताङाङा! ओ छाप्लाखा भोङ्दा म़छाप्ताओ खालुमाय़ङ काकाङ्चि आसिखा कातोक्चि ओ।”
अ़ङ्का च़क्नि ताङाङा। खानानिन्एदा याक्याङ्ओ आम्नुओ साकोङ्छ़ङ नुलोक क़क्तायुङ्सानुम, खोन्ओसा खानानिन त़छोसिन्ओ आम्नुओ सिरिफा साङ्आछाङ अ़खात्तुन।