2 खोन्ओसा मो सिमोन पत्रुस खोन्कि येसुआ सोमाअ़तुक्ताङाओ नि काखेङ्पाएदा लोराखाराकि मोचि लोचि, “मोचिआ हाङ्पा एप्मादाङ्का अ़लाराखात्ताकि खोक्को खादा अ़युङ्सा, मो आन्कान्का अ़सिन्तिमिन्का!”
खोक्कोसोओ अ़चुकाखेङ्पाचिएदाओ येसुआ सोमाअ़तुक्ताओ अ़चुकाखेङ्पा खोक्कोसोओ अ़चुकोङ्कोम्दा नालान्चिन्कि युङाङा।
खोन्कि येसुआ अ़चुमा खोन्कि खोक्कोसाआ सोमाअ़तुक्ताङाओ अ़चुकाखेङ्पा अ़चुच़क्दा म़एवाङाओ अ़खाकि खोक्कोसाआ अ़चुमा अ़लोवा, “आमो, खा-खानुम, आम्नुओ छा!”
खोचिआ मो अ़लोवाचु, “मेत्छामा, देकि त़खाप्याङ?” मोसाआ खोचि लोचि, “खोचिआ अ़ङ्हाङ्पाओ अ़चुस़पोक अ़खात्ता, खोन्कि खोक्को खादा अ़युङ्सायुङ्सा, अ़ङ्का अ़सिन्ऩङ।”
येसुआ मो अ़सेना, “मेत्छामा, खाना देकि त़खाप्याङ? खाना साङ त़लामुङु ओ?” मोसाआ खो स़ङ्सिबात्बुङ काखाङ्नि मित्तुकिना लो, “उवा, खानानिन्आ खोक्को ओदाङ्का त़खात्तुम्ओनालो खादा त़युङ्सुम्युङ्सुम अ़ङ्का लोवाङ्ऩङ, खोन्कि अ़ङ्का खोक्को खात्तुङ।”
मोचिआ खोक्को खोन्मालोन्मादोत्निओ साम्कालिन्दाओ य़ङ मोन्ग़रितारि मान्सिन्अ़युक्ताचु।
पत्रुस अ़देङ्ह्यात्नि हुसान्चिन्कि चोउहिदा येसुआ सोमाअ़तुक्ताओ अ़चुकाखेङ्पा खोचिओ अ़चुदेङ-देङ बानाङाओ खा। खोसाआङा अ़नाम्प़क्ओ चा-चामा ग़रिदा खोक्कोसोओ अ़चुकोङ्कोम्दा नालान्चिन्कि, “हाङ्पो, खानानिन कालाप्प़पा साङ ओ?”नि सेनुओ।
ओ मो काखेङ्पाङा ओ, खोसाआ ओ य़ङ्चिओ अ़तुक्वादा सालुम्स़ङ प़ङु, खोन्कि ओ य़ङ छाप्तुयुङ्सु, खोन्किना आन्कान्का सिन्तुम्योम्का खोसोओ अ़सालुम्स़ङ अ़नुछ्या मुयाङ।
येसुआ सोमाअ़तुक्ताओ काखेङ्पाआ पत्रुस लो, “खोक्को ना हाङ्पा ओ!” “खोक्को ना हाङ्पा”निओ य़ङ एनुकि सिमोन पत्रुस्आ बुङ्खालिप्पाओ अ़तित अ़छुमाय़क्दा छ़सु, देकिनालो खोसाआ अ़तित काचि मुमाओ निम्पाङ हुरुयुङ्सु, खोन्कि धियाङ्वामादा छुक्तादिसाकि अ़केम्या लोन्ता।