1 “आम्नुओ साकोङ्वा चाअ़त्लो अ़लिनिन्ने। निनाम्हाङ्एदा साकोङ्छ़ङ त़मुन, अ़ङ्काएदाछाङ साकोङ्छ़ङ मुवानिन।
खोन्किना येसुआ मो खावाङाओ खोन्कि मोएनान काबान यहुदिचिछाङ म़खावाङाओ म़खाचि, खोन्कि खोक्को अ़चुसाकोङ्वादा अ़न्नुनु चाअ़त्लो म़लिसाकिना अ़न्नुनु अ़चुदुखा खारा।
हान अ़ङ्साकोङ्वा दुखादा छुक्तायुङ्सा, खोन्कि अ़ङ्का देत्नि य़ङ्मा? ‘आपो, अ़ङ्का ओ दुखादाङ्का लेन्नि’? मेन ओ दुखा तोक्माओ निम्पाङ्ङा अ़ङ्का ताङ्ओ।
खोन्किना येसुआ अ़धिवा य़ङ्आ म़लोचि, “अ़ङ्का साकोङ्छ़ङ कामुआ अ़ङ्काएदा ओन्ङा माआङ, मेन अ़ङ्का काछुत्एदाछाङ साकोङ्छ़ङ मु।
ओ लिमा बुया ओन्ग़रि अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, खोन्किना देम्खा मो लि, अ़ङ्का खोक्कोङा ओ निकिना खानानिन साकोङ्छ़ङ त़मुन्ने।
ओन्ग़रितारि खानानिन्आ अ़ङ्ऩङ्दा दित्छाङ मान्दोत्त़युक्तुम। दोरानुम खोन्किना खानानिन्आ त़तोक्तुम। ओवात्नि आम्नुओ ऩङानुमा तालाने।
खोन्कि मोचिआ ओ काचिचि म़मुचि, देकिनालो मोचिआ अ़ङ्पापा मान्सिन्अ़युक, ना अ़ङ्काङा ऩसिन्ताङ्युङ्साङ।
मेन अ़ङ्का खानानिन ओ य़ङ्चि लोनानिन्ओसा आम्नुओ साकोङ्वा मिन्राक्आ भेप्तुयुङ्सु।
खोन्कि देत्नि मोचिआ पापा साया अ़मेत, मोवात्निङा झारासाआ अ़चुछा साया अ़मेत्ने। साङ्आ अ़चुछा साया अ़मेत्तुन, खो काछुत पापाछाङ साया अ़मेत्तुन।
अ़ङ्पापाओ अ़चुमित्चिऩङ ओङा ओ, झारा साङ-साङ्चिआ अ़चुओ छा अ़खाङ, खोन्कि खोक्कोएदा साकोङ्छ़ङ म़मु अ़धुन्ओ ह़ङ्म़ङ अ़तोक्ने। अ़ङ्का मो आदेङ्ओ लेन्दा अ़ह़ङ मुङ।”
खोन्ओसा हान, खानानिन्आ मो लेत्माकि अ़सोम्सेत्मादोत, माङ्नालोना मोसोओ चात्लो अ़राक स़।
हाङ्पा येसुदा याक्याङ्ओ आम्नुओ साकोङ्छ़ङ खोन्कि झारा निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचिएदाओ आम्नुओ सोमातुक्माओ अ़तुक्वादा अ़ङ्का एनुङ्युङ्सुङ ओसाआङा,
हाङ्पाओ अ़लेन बुयाङा ताचिआयुङ्सा निकिना खा-खाक्कोचि म़य़ङ्नुछाङ, खानानिन च़क्नि त़दोम्तिन्दान्मिन्ने माङ्लो मान्क़दानिन। मोचिआ सेङ्लावादाङ्काओ माङ्लो खालुमाय़ङ्दाङ्काओ माङ्लो आन्कान्कालाम्पाओ छाप्लावावाको मुयाङ्नि म़य़ङ्नुछाङ खानानिन साकोङ्छ़ङ मान्मुदानुम।
येसुलाम्पा खानानिन निनाम्हाङ साकोङ्छ़ङ त़मुम। निनाम्हाङ्आ येसु ख्रिस्त म़सुवादाओदाङ्का अ़खोन्तालोइसा खोन्कि खोक्को साया अ़मेत्ता। खोन्ओसा आम्नुओ साकोङ्छ़ङ खोन्कि सोम्कुवा निनाम्हाङ्एदा याक्याङ।