48 आन्कान ओ मोहा लेरुम्नालो झारासाआ खोक्को साकोङ्छ़ङ अ़मु, खोन्कि रोमिचि म़ताकि सेङ्याङ्ओ आन्ब़क्खा खोन्कि आन्रावा झारा म़लुक्तुचि।”
हाङ्ओ अ़माइसुङ्कारा खोन्कि अ़रात्खामिचि छुत्तुचिकि मो म़ना कासेत्चि सेरुचि, खोन्कि मोचिओ अ़चुसहरा ह़त्ताखाइसा।
खोन्ओसा खानानिन मुलो लाम्चिदा खारानिन, खोन्कि देम त़धिरुम्च़म, मोचि सायाकाम्मा खाबाचादा बुत्तानुम्च़म।’
येसु म़य़ङा, “खानानिन्आ दानिएल निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुलाम्पा चेप्माय़ङ कालुक चिप्माकात्तुओ सेङ्याङ्ओदा एप्याङ्ओ त़खाम।” (काखिप्चिआ ओ य़ङ अ़तुप्ने)
झारा म़नाचिआ अ़लासालोवा, “ओसोओ अ़ह़ आन्कान्का खोन्कि आन्काओ छाचिएदा छुक्ने।”
अ़चाअ़त्मादा त़छुक्तिन, खानानिन य़ङ्हुप काचिन्पाचि ओ! देकिनालो खानानिन्आ तायाओ अ़होत्खा त़ङाप्तुम्खात्तुम्च़म्कि खानानिन आप्पिछाङ मान्वाङ्त़दान, खोन्कि नि कावाङ्चिछाङ त़छेक्तुम्च़म।”
लाम्दा छुक्ताओ बिउआ दि खाङ मुसुनालो साङ्चिआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ अ़एन, मेन सैताना ताकि अ़चुसाकोङ्वादाङ्का निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ ङाप्तुखात्तुचि, मोचि साकोङ्छ़ङ मुमा ऩऱनिन्कि ऩलेत्निन।
खोक्कोलाम्पा झारासाआ साकोङ्छ़ङ म़मुने निम्पाङ मो साम्ओ अ़तुक्वादा सालुम्स़ङ म़लिसाकि खालुसि खोक्को म़ता।
“आन्कान्का खानानिन येसुओ अ़ऩङ्दा म़नाचि चिन्माइ मान्चिन्दानुम्च़म्नि खानानिन लोनिओ। मेन खानुम, खानानिन्आ ना झारा यरुसलेम्दा त़चिन्तुम्चिउम्च़म, खोन्कि ओ म़नाओ अ़ह़वा आन्कान्का पाक्मा त़लाप्निङ्नि!”