27 अ़ङ्भेराचिआ अ़ङ्य़ङ अ़एन, खोन्कि मोचि अ़ङ्का सिन्तुङ्च़ङ, खोन्कि मोचिआ अ़ङ्का ऩत़ङ्ङा।
खोन्किना येसुआ अ़चुकाखेङ्पाचि म़लोचि, “साङ अ़ङ्का त़ङ्मा स़याङ्नालो खो आप्पि अ़मित्चिऩङ छित्मादोत, खोन्कि अ़क्रुस खुन्माकि अ़ङ्का त़ङ्मादोत।
पत्रुस चेवाङाहिदाङा, छोक्छोक्छोक्वाओ य़वारिआ मोचि भुक्तुखात्तुचि, खोन्कि मो य़वारिदाङ्का अ़क्तात य़ङ ता, “ओक्को सोमातुक्तुङ्योङ्ओ अ़ङ्छा ओ, खोक्कोएदा च़लोक अ़ङ्ऩङानुवायुङ्सा। खोक्कोसाआ ऩलोन्ओ एनानुम!”
मेन खोक्कोसाआ म़लासुलोचि, ‘अ़नुछ्या, अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, अ़ङ्का खानानिन अ़सिन्नानिमिन।’”
खोन्किना अ़ङ्का मोचि मोन्ग़रि नुलोक लोङ्च़ङ, ‘अ़ङ्का खानानिन देम्खाछाङ मान्सिन्युक्नानिन। अ़त्लो काचि कामुचि ओ, अ़ङ्काएदाङ्का खारालावानिन।’
येसुआ खो अ़चोवाकिना सोमाअ़तुक्ता, खोन्कि खो अ़लोवा, “हान्छाङ खाना अ़क्तात काचि मुमादोत। खारा, खोन्कि खानाएदा म़युङ्याङ्ओ झारा आम्सामाचि इनुचिकि मान्तोक्कादाचि प़चि, खोन्कि खाना निनाम्मादु चासुम्छेन्बि त़तोक्तु। खोन्किना बानाकि अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
खोन्किना येसुआ अ़चुकाखेङ्चिएनान म़ना मुक्लाचि खोक्कोएदा म़बुत्तुचि, खोन्कि मोचि म़लोचि, “साङ अ़ङ्का त़ङ्मा स़याङ्नालो खो आप्पि अ़मित्चिऩङ छित्मादोत, खोन्कि अ़क्रुस खुन्माकि अ़ङ्का त़ङ्मादोत।
मेन खोसाआ ऩलोन, ‘अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, खानानिन खादाङ्का त़तान्ओ, खानानिन साङ्चि ओ, अ़ङ्का अ़सिन्नानिमिन। अ़त्लो काचि कामुचि ओ, खानानिन झारा अ़ङ्काएदाङ्का खारालावानिन!’
खोन्किना खोक्कोसाआ झारा म़लोचि, “साङ अ़ङ्का त़ङ्मा स़याङ्नालो खो आप्पि अ़मित्चिऩङ छित्मादोत, खोन्कि लेन-लेन अ़क्रुस खुन्माकि अ़ङ्का त़ङ्मादोत।
अ़ङ्का अ़नुवाक भेरा काखाङ्पा ओ। अ़ङ्का अ़ङ्भेराचि सिन्तुङ्च़ङ, खोन्कि अ़ङ्भेराचिआ अ़ङ्का ऩसिन्ङा।
अ़ङ्को नि अ़ङ्भेराचि म़युङ्याङ। मोचि ओ रुहुप्दाओचि माआङ। मोचिछाङ अ़ङ्का तात्माचिदोत। मोचिआ अ़ङ्य़ङ अ़एन, खोन्कि मोचि अ़क रुहुप्ओ म़लि, खोन्कि मोचिओ निम्पाङ अ़क्छाङा अ़चुकाखाङ्पा लि।
अ़ङ्कादाङ्का बुया काता झारा काख़पा खोन्कि काङाप्खात्चि ओ, मेन भेराचिआ मोचिओ अ़चुय़ङ मान्एन्अ़दा।
साङ अ़ङ्का ब़त्मास़नालो मोसाआ अ़ङ्का अ़त़ङ्ङाने, खोन्कि अ़ङ्का खादा युङ्ङा, अ़ङ्का काब़त्छाङ मोदाङा युङ। साङ्आ अ़ङ्का अ़ब़त्ङा, अ़ङ्पापाआ मो साया अ़मेत।
येसुआ पत्रुस लासुलो, “अ़ङ्का अ़ताऩङ्तारि खो ह़ङ्युङ्नेनि अ़ङ्का मिन्ङानुछाङ खाना देकात? खाना अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
अ़नुछ्याङा, अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओवाको ग़रि तायाङ, मोन्ग़रि म़सुवादाओचिआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछाओ अ़य़ङ अ़एन, खोन्कि काएन्चि म़ह़ङ। मो ग़रि ओन्ग़रिङा ओ।
येसुआ म़नाचि म़लासुलोचि, “अ़ङ्का हेन्खामादाओ साम ओ। अ़ङ्का कात़ङ कुइयामादा देम्खाछाङ अ़कोन्निन, मेन मोसाआ ह़ङ्म़ङ काप़ साम तोक्तु।”
अ़ङ्का य़ङ्ङाङाओ खानानिन्आ देकि त़तुप्तिमिन्येन? देकिनालो खानानिन्आ अ़ङ्य़ङ लोक्मा त़ऱन्मिन।
खा-खाक्कोचिआ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुओ अ़य़ङ ऩएनुन, मोचि निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचिदाङ्का म़फेउचि।’
मेन निनाम्हाङ सोमाकातुक म़ना निनाम्हाङ्आ अ़सिन।
मेन हान ना खानानिन्आ निनाम्हाङ त़सिन्तुम्युङ्सुम, माङ्लो ब़द्धे अ़च़वाङ निनाम्हाङ्आ खानानिन ऩसिन्तिन्युङ्सिन। हान देत्नि खानानिन मान्ऱकादा खोन्कि बुयाओ अ़चुप्पो लाम्चिदा त़लासिन? दि खानानिन हान्छाङ मोचिओ अ़चुहारुक लिमा त़स़न्येन?
मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचि अ़तुङ्निन्ओ छ़ङ्वात्नि म़युङ्युङ, खोन्कि मो छ़ङ्दा ओ ह्वातात य़ङ्चि म़छाप्तायुङ्सा। “हाङ्पाआ अ़चुम़नाचि म़सिन्तुचि,” खोन्कि “साङ-साङ अ़ङ्का हाङ्पाओ अ़म़नानि य़ङ, खो अ़त्लो काचिदाङ्का अ़थाया युङ्ने।”
खोन्ओसा सेङ्लावा म़य़ङ्याङ, “खानानिन्आ खोक्कोसोओ अ़चुय़ङ त़एनुम्नालो
मोचि मेत्छामाचिएनान मान्पोप्म़युक्ता, खोन्कि खोचि म़सेङाङा। थुबाछा खादा-खादा म़खात मोचिआ खोक्को अ़त़ङ्ताङा। निनाम्हाङ खोन्कि थुबाछाओ निम्पाङ बुयाओ अ़सिवावात्नि म़नाचिओ अ़चुरादाङ्का ओचिओ अ़चुलुङ छोराकि म़खिरा ओ।
खानुम! अ़ङ्का लाप्तिखोप्दा एप्माकि मोउङ। साङ्आ अ़ङ्य़ङ एनुकि लाप्तिखोप अ़होत्ङाप़ङानालो अ़ङ्का मो हुत्दा वाङ्ङा खोन्कि खोएनान चा चाङा, खोन्कि खो अ़ङ्काएनान चा।