10 काख़ ना ख़सि, सेत्सि खोन्कि लुक्सि ओन्ङा ता। मेन अ़ङ्का ना भेराचिआ ह़ङ्म़ङ अ़तोक्ने खोन्कि मो ह़ङ्म़ङ च़लोक अ़तोक्ने निकिना ताङ्ओ।
चाप्चेत्तानिन्चिन, खानानिन्आ ओ अ़चुप्पाचिदाङ्का अ़क्छाछाङ अ़काचि मात्द़ङ्ओनि मान्मित्दानुम्च़म। देकिनालो अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, निनाम्मादु मोचिओ अ़चुकाफाचि अ़धुन निनाम्मादुओ अ़ङ्पापाओ अ़चुबुदा म़युङ्याङ।
[देकिनालो अ़ङ्का म़नाओ अ़छा ना म़माखाराओचि लेइसि ताङ्ओ।]
मोवात्निङा म़नाओ अ़छाछाङ ब़त्लुसि माआङ, मेन ब़त्सि, खोन्कि ब़द्धेकापाङ फोङ्माओ अ़लुङ छोन्सि निकिना अ़ह़ङ्म़ङ प़सि ताओ।”
खोक्कोसाआ मोचि म़लोचि, “साम्कालिन्दा ओवात्नि छाप्तायुङ्सा, ‘अ़ङ्खिम यामात्खा खिम लि।’ मेन खानानिन्आ ना अ़ङ्खिम काङाप्खात्चिओ अ़चुबुक्ताङ त़मुम्युङ्सुम।”
अ़चाअ़त्मादा त़छुक्तिन खानानिन य़ङ्हुप काचिन्पाचि खोन्कि फरिसिचि ओ! खानानिन कोङ्क़त्वाचि ओ! देकिनालो खानानिन्आ म़नाचिओ अ़चुबुदा निनाम्हाङ्होन्ओ अ़लाप्तिखोप त़छेक्तुम्योम। ना खानानिन त़वाङिन ना वाङ्मा कालाम्चि वाङ्मा त़प़म्च़म।
खोन्किना खोक्कोसाआ मोचि चिन्याङ्सा म़लोचि, “साम्कालिन्दा ओवात्नि छाप्तायुङ्सा: ‘अ़ङ्खिम झारा रावाचिओ निम्पाङ अ़चुयामात्खा खिम लि।’ मेन खानानिन्आ ना ओ काङाप्खात्चिओ अ़चुबुक्ताङ त़मुम्युङ्सुम।”
अ़ङ्का म़नाओ अ़छा ना म़माखाराओचि लाम्सि खोन्कि लेइसि ताङ्ओ।”
“अ़नुछ्या, अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, साङ भेरा युङ्खाओ लाप्तिखोप्दाङ्का अ़वाङ्निन, मेन नि लाम्दाङ्का वाङ, मो ना काख़पा खोन्कि काङाप्खात ओ
अ़ङ्का अ़नुवाक भेरा काखाङ्पा ओ। अ़नुवाक काखाङ्पाआ अ़भेराचिओ निम्पाङ अ़ह़ङ्म़ङ प़।
साङ्आ अ़ङ्य़ङ एनु, खोन्कि मोवात्नि अ़च़निन, अ़ङ्का मोसोओ अ़छ़ङ अ़छेन्ऩङ। देकिनालो अ़ङ्का हेन्खामाओ अ़छ़ङ छेइसि ताङ्ओ माआङ, मेन हेन्खामा लेइसि ताङ्ओ।
मेन मोसाआ मान्तोक्कादाचि मित्तुचिकि ओवात्नि य़ङाओ माआङ। देकिनालो मो काख़पा ओ, खोन्कि फेक्वाओ बेखा मोसाआङा युङ्सुङु, खोन्कि मोदा याआङाओ आप्पिओ निम्पाङ याङुङु।
निनाम्हाङ्आ हेन्खामा लाहि पाक्माओ निम्पाङ अ़चुछा हेन्खामादा मान्य़अ़दा, मेन हेन्खामा खोक्कोलाम्पा लेन्ने निकिना अ़य़सा।
खोन्नुछाङ ह़ङ्म़ङ तोक्सि अ़ङ्काएदा तामा आम्नुओ ऩङाछित।
देकिनालो निनाम्हाङ्ओ अ़चुपेम्पाक मोङा ओ, मो निनाम्मादुङ्का धा, खोन्कि हेन्खामादाओ म़नाचि अ़धुन्ओ ह़ङ्म़ङ प़चि।”
निनाम्मादुङ्का धाओ अ़ह़ङ पेम्पाक अ़ङ्काङा ओ। साङ्आ ओ पेम्पाक चा, मो अ़धुन्तारि ह़ङ। खोन्कि खाक्को पेम्पाक अ़ङ्का हेन्खामादाओ ह़ङ्म़ङ्ओ निम्पाङ प़ङ, मो अ़ङ्पोक ओ।”
ओवात्नि निचि त़चिन्तुम्योम्च़म्नालो देकि खानानिन आप्पि त़चिन्तिमिन्येन्चिन? ख़माओ अ़देङ्सालाप्पादा खात़लुसिन, मेन दि खानानिन्ङा त़ख़सिन?
ओ य़ङ अ़छ़ङ खोन्कि लोक्माखान्तुओ मुयाङ, हेवामिचि लेइसि येसु ख्रिस्त हेन्खामादा म़ता। खोन्कि मो हेवामिचिदाङ्का अ़ङ्का मुलो ओ।
निनाम्हाङ्आ म़हिप्तुचिओ पाङ्यि कातोक्चि खोक्कोसाआ अ़मुवाओ हिप्माय़ङ ऩफान्तुन निकिना अ़छ़ङ मुमाओ निम्पाङ किरे म़चा।
खोन्ओसा खोक्कोलाम्पा निनाम्हाङ्ओ अ़चुच़क्दा काताचि खोक्कोसाआ ओन्ग़रि खोन्कि अ़धुन्तारि लेन्मा म़ऱचि। देकिनालो मोचिओ अ़चुलिप्पादा निनाम्हाङ्एदा यामात्सि खोक्को अ़धुन म़ह़ङ्युङ।
खोन्नालो खानानिन आन्हाङ्पा खोन्कि कालेन्पा येसु ख्रिस्तओ अ़धुन्ओ अ़चुहाङ्होन्दा अ़धिवो साऩङ्वाएनान वाङ्मा त़तोक्तुम।