37 खो य़ङाओ ओ य़ङ अ़एनाचुकिना मो ह़वाङ अ़काखेङ्पाचिआ येसु अ़त़ङ्ताचु।
खोसाआ येसु म़खाराङाओ खाकि य़ङा, “खानुम, निनाम्हाङ्ओ अ़चुथुबाछा!”
येसु म़हुसान्चिन्कि म़चोउचि खोन्कि मोचिआ अ़त़ङ्ताङाचुओ म़खाचिकि मोचि म़सेनुचि, “खानाचिआ दि त़लाम्चुङ्चु?” मोचिआ खोक्को अ़लासालोवाचु, “रब्बि, खानानिन खादा त़युङिन्येन?” (“रब्बि” ओ अ़तुप्य़ङ, “काचिन्पा” ओ)।
अ़माङ्कोलेन येसुआ गालिल खात्मा अ़छ़ङ अ़मुवा। खोन्कि खोक्कोसाआ फिलिप अ़तुआकि अ़लोवा, “अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
मोवात्निङा, य़ङ्खान एन्माय़ङ्दाङ्का साकोङ्छ़ङ ता, खोन्कि य़ङ्खान ख्रिस्तओ अ़चुय़ङ एन्मादाङ्का ता।
आम्नुओ दोदाङ्का यासान्मा य़ङ अ़लोन्निन्ने, मेन ग़रिएनान तोङ्ओ खोन्कि अ़नुवाक यायोक अ़तोक्ओ ओन्ङा चेवानिन, ओ य़ङ्आ काएन्चिआ सोमातुक्मा अ़तोक्ने।
सेङ्लावा खोन्कि सायाकाकाम्मा म़य़ङ्याङ, “तानिन!” साङ्आ एनु मो य़ङ्ने, “तानिन।” साङ वामित्मा स़, मो ताने, साङ मिन मोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा मोहाङा दुङुने।