6 खानानिन फित्चि मान्मुकादा साम्योक्मि म़नाचि खानानिन्आ लाहि त़पाक्तुम्च़म्कि त़सेरुम युङ्सुम्च़म।
मेन अ़व़क काचात्चिआ अ़चुछा अ़खाकि अ़क्छा निएदा म़य़ङा, ‘ओ ना व़क्ओ पाङ्कातोक ओ। बानानिन, आन्कान मो सेरुम्ने, खोन्कि आन्कान पाङ्कातोक लिसिन!’
मेन मो मुलो काब़क्पाचिआ खोन्कि अ़धुवाचिआ बारब्बा लेत्माप़मा खोन्कि येसु सेत्मा दन्दा प़मा दोत्मा निम्पाङ म़नाचि म़थेन्तुचि।
मेन अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, साङ अ़अ़त्पा मुयाङ, फित्चि मान्मुदानुम। मेन साङ्आ खाना आम्चुप्ताङ खोम्ताङ्मादा त़फेङ्नालो खो नि आम्खोम्ताङ्माछाङ तात्तु प़।
खोन्किना खोसाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, ‘खाना आन्सुन्तुम्चिओ अ़चुनिनाम्हाङ्आ अ़चुमिन्मा सिन्सि खोन्कि साम्योक्मि येसु खाङ्सि खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुय़ङ एन्सि खाना ऩछेन्तायुङ्सा।
आम्नुओ सुन्तुम्चिआ दुखा मान्प़म़दोचिओ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचि साङ्छाङ मात्द़ङ्चि। आम्नुओ सुन्तुम्चिआ साम्योक्मि म़ना मसिह म़ताङाओ अ़तुक्वादा निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचि झारा म़सेरुचि। आइमित खानानिन खोक्को मसिह साकोङ्छ़ङ्दा त़धान्तुम, खोन्कि त़सेरुम।
खोसाआ खिप्तुङुओ साम्कालिन्ओ अ़धाङ्दा ओवाको याआङा, “खोक्को भेरावात्निङा सेत्सि अ़खात्ता। खोन्कि देत्नि थुबाछा अ़मुवा काक़प्पाओ अ़बुदा वाइवेत युङ, खोवात्निङा खोक्कोछाङ मान्चेप्माङ म़युङा।
मेन अ़ङ्साम्योक्मि म़ना साकोङ्छ़ङ्लाम्पा ह़ङ। खोन्कि खो देङ्सालानालो अ़ङ्का खोएदा अ़ङ्ऩङा अ़नुनिन।”
मेन खानानिन्आ मान्तोक्कादा म़नाचि अ़चुसाया त़पेप्तुम्युङ्सुम्च़म। दि कातोक म़नाचिआ खानानिन ऩतिमिमिन्कि मोचिआ खानानिन छ़ङ्छेन्खादा ऩसारिन्खात्तिमिन कि?
खानानिन मित्मा ना त़स़न, मेन त़तोक्तिमिन। खानानिन म़ना त़सेरिन खोन्कि च़क्ख़य़ ना त़मुन, मेन त़तोक्तिमिन। खानानिन त़खिन खोन्कि त़म्हुन। खानानिन दोत्ओ खानानिन्एदा मात्द़ङ, देकिनालो खानानिन निनाम्हाङ त़दोत्तिमिन।
खोन्कि, “साम्योक्मि म़ना राक्काभाला लेत्नालो मान्साम्योक्मि खोन्कि हेवामि दे लि?”