17 खोन्ओसा साङ नुलोक च़मा लेकिछाङ अ़च़निन, खो हेवा मु।
खानानिन ओ य़ङ्चि त़तुप्तुम्च़म। हान मो त़मुम्च़म्नालो खानानिन आसिखा त़तोक्तुम।
अ़ङ्का मान्ताङाओ खोन्कि मोचि खामान्एत्ङाच़ङ्ओ दे, मोचि हेवाओ लाहि मान्पाक्चिओ, मेन हान ना अ़चुओ हेवाओ निम्पाङ मोचिएदा दित्छाङ अ़ऩङ्मुखा मात्द़ङ।
येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “खानानिन दोप्म़क्चि ओनालो हेवाओ लाहिदा मान्छुक्त़दान्ओ, मेन खानानिन ‘आन्कान्का खा-खान्का’नि त़य़ङिन, खोन्ओसा आम्नुओ हेवा युङ्याक।”
ओवाको काचि कामुचि स़मा खान्तुचि निकिना निनाम्हाङ्ओ अ़चुसाम्योक्मि य़ङ्हुप मोचिआ अ़सिन्याङ। खोन्नुछाङ, मोचिआ ओ काचिचि मुमा ओन्ङा माआङ, मेन मोवाको काचिचि मुमा राक नि म़नाचिछाङ म़प़चि।
खोन्नालो दि अ़नुवाक मुयाङ, मोसाआ अ़ङ्को निम्पाङ स़मा तारु म़ल़क? देम्खाछाङ माआङ! मेन हेवा, हेवावात्नि सिन्ने निम्पाङ अ़नुवाक य़ङ्लाम्पा हेवाआ अ़ङ्काएदा स़मा तारुयुङ्सु, खोन्ओसा लोमाय़ङ्लाम्पा हेवा अ़न्नुनु हेवामि लिमा ऱने।
देकिनालो मोचि म़प़चिओ सेङ्याङ्ओ लोमाय़ङ अ़सिन्ताकिछाङ देङ्सा लामादाङ्का ना मोचिआ साम्योक्मि लाम देम्खाछाङ मान्सिन्अ़दाओ खाङ्दे नुलोक लिसाओ।
