24 देकिनालो मोसाआ दर्पनादा अ़ङाइवा खाकि खात्लाप खोन्कि खो देत्नि काराङाओ च़क्नि मान्तुखाइसु।
“ओक्को साङ ओ? ह़क खोन्कि धियाङ्वामाआछाङ खोक्कोसोओ अ़चुलोमाय़ङ म़काङ्याङ!”नि य़ङ्सा मो अ़चुकाखेङ्पाचि दोम्तुदोचि।
ओ य़ङ काएन झाराकापाङ्आ अ़चुमिन्मादा मित्याङ्सा म़य़ङा, “ओ नुनु माय़ङ दियाको लि हे?” देकिनालो हाङ्पा निनाम्हाङ्ओ अ़चुसावा खोएदा छुक्तायुङ्सा।
ओ खाकि येसु काबुत फरिसि अ़मिन्मादा आप्पि मिना, “ओ म़ना निनाम्हाङ्य़ङ खाकालु ओनालो ना खोक्को कानोप मेत्छामा दियाको हेवामिओ निकिना सिन्मादोराङाओ।”
देकिनालो आन्कान्का खानानिन्एदा नुय़ङ्खान तारुम्काहिदा य़ङ्चिदा ओन्ङा माआङ, मेन सावा खोन्कि सेङ्लावादाछाङ अ़नुछ्या तारुम्काओ त़सिन्तुम्युङ्सुम। आम्नुओ निम्पाङ आन्कान्का आम्नुओ रादा देत्नि युङिन्काओ खानानिन नुलोक त़सिन्तुम्योम।
साङ्आ निनाम्हाङ्य़ङ एनुकि मो य़ङ्वात्नि अ़च़निन, मो ना दर्पनादा अ़ङाइवा काखाङ म़नावाकोङा ओ।
मेन साङ्आ काफोङ ब़द्धे अ़नुवाक य़ङ्हुप नुलोक खाकि मो मुयुङ्सु, खोन्किना एनुओ य़ङ अ़मान्तुन्खाइसुन्किना काचि मु, मेन काचि मुनालो खोसाआ मुओ अ़काचिदा आसिखा तोक्तु।
ओ झारा य़ङ्चि ओवात्नि म़ह़त्खात्ओसा खानानिन दियाको म़ना लिमादोत? आम्नुओ ह़ङ्म़ङ निनाम्हाङ्ओ निम्पाङ सेङ्याङ्ओ खोन्कि साम्योक्मि च़माथाङ्मादा प़मादोत।