12 खानानिन काफोम्चिआ ना अ़चुयाम्ङे अ़सिप्नुछाङ नुओ।
मोचिआ खो अ़लासालोवा, “खाना ना अ़नुछ्याङा हेवादा त़लिसाओ, खोन्कि दि खाना आन्कान्का चिन्मा त़लाप्निङ्नि ओ?” खोन्किना मोचिआ मो यावायोक्खिम्दाङ्का बुङ्खाया अ़लोइसाखाइसा।
आन्कान्का एनुम्युङ्सुम्का, आन्कान्काएदाओ खा-खाक्कोचि खानानिन्एदा म़बानाकि दुखा अ़चुचिन्माय़ङ्आ आम्नुओ मिन्मा चाअ़त्सालो ऩमेत्तिन्प़न्नि। मेन मोचि आन्कान्का मोवात्नि लोमेत्तुम्च़म्काओ माआङ।
ओ य़ङ हननियाआ एनुङुवा बाखादा धुवाखाराकि सुवादा। खोन्कि हननिया सुवादाओ य़ङ झारा काएन्चिओ अ़न्नुनु अ़चुक़माकारा।
खोन्किना पत्रुस्आ मो लो, “खानाचि देत्नि त़तोङाचिकि सेङ्लावा चिन्माखाङ्मा त़रुवाचु? खाखो! आम्खिम्हाङ्पा काखुम म़नाचि लाप्तिखोप्दा म़युङ्याङ, खोन्कि मोचिआ खानाछाङ बुङ्खाया खुम्सि ऩलोत।”
निनाम्हाङ्आङा साम्भुङ बुङ्खादाओचि अ़चुछ़ङ म़छेन्तुचि। साम्कालिन य़ङ्याङ, “अ़अ़त्पा म़ना आम्नुओ रादाङ्का लोइसाखाइसानुम।”
देम्कापाङ सोज्जेओ साकोङ्छ़ङ कामुचिएदाङ्का सिप्मायाम्बुन्ओ अ़तुक्वादा खा-खाक्कोचिआ ओ य़ङ अ़लोइसा। मोचि आन्रुहुप्दा मान्सिन्माङ म़वाङाकि आन्कान हारुक मुमा निम्पाङ ख्रिस्तएदाओ आन्फोङ्माय़ङ्दा म़सुक्ताखा।
अ़ङ्का हाङ्पाएदा सोम्कुवा मुङाङा, खानानिन सोज्जेओ चिन्माय़ङ त़त़ङ्तिमिन। खानानिन दुखा काप़ साङ्आनुछाङ दन्दा आङ्मादोत।
काफेक म़नाचि अ़क्दु-ह्वादु चाप्चेत्तुचि, खोन्कि ऩकाङ्निन्नालो तुप्मै मान्तुप्दोचि।