5 खोन्किना खोसाआ सेनु, “हाङ्पो, खानानिन साङ ओ?” खोन्कि खोक्कोसाआ ऩलोवाङ, “अ़ङ्का येसु ओ, खोङा खाना दुखा त़प़ङु!
मेन पत्रुस्आ लो, “नुमाइ अ़नुनिन, हाङ्पो! देकिनालो अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़सेङ्निनिन्ओ खोन्कि पोप्ताओ मान्चायुक्ङा।”
खोन्कि आन्कान्का झारा बाखादा ध़न्खारिन्का, खोन्कि हिब्रु य़ङ्दा अ़ङ्का ओवात्नि य़ङाङाओ अ़क्तात य़ङ एनुङ, ‘सावल, सावल! देकि खाना अ़ङ्का दुखा त़प़ङाङा? अ़ङ्काएनान त़म्हुनालो खाना आप्पि चाअ़त्लो त़लि।’
अ़ङ्काछाङ बुया नासरत्ओ येसु काखेङ्चिओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा झारा य़ङ्चिदा फित्चि मुमादोत्नि मिनाङ्याङ।
मेन ओ निनाम्हाङ्लाम्पाओनालो ना खानानिन ओ म़नाचि छेक्मा त़ऱन्चिमिन। माङ्नालो ना खानानिन्ङा निनाम्हाङ्ओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा फित्चि कामु त़लिसिन।” खोन्किना मो धियायोक्खादाओ म़नाचिआ गमलिएल्ओ अ़यायोक म़काङ्सा।
खो बाखादा धुवाधा, खोन्कि खोसाआ ओवात्नि य़ङाङाओ अ़क्तात य़ङ एनु, “सावल! सावल! खाना अ़ङ्का देकि दुखा त़प़ङाङा?”
हान पुवालोन्ताकि सहरादा खारा, खोन्कि खाना दि मुमादोत, मोदा खाना खाऩएत।”
दि आन्कान हाङ्पाओ अ़चुऩङ्च़ काइसुम्योम? दि आन्कान खोक्कोएदाङ्का सावापोरि मुन्येन?
अ़ङ्का मो मित्चिऩङ्चि झारा बुयाङा तोक्तुङ्चिउङ्युङ्सुङ्च़ङ माङ्लो अ़ङ्का बुयाङा तासुङ्लोङ्युङ्सुङ्च़ङ निकिना माआङ, मेन मो मित्चिऩङ्चि लाप्माचिओ निकिना अ़ङ्का बुया खात्ङाङा। मो मित्चिऩङ्चिओ निकिना ख्रिस्तआ अ़ङ्का ऩलावाङ!
बुया अ़ङ्का ख्रिस्त रुकाफोक, काल़क खोन्कि खोक्को कासुङ मुवाङ्याङ्नुछाङ अ़ङ्का ओ मान्सिन्ङाङा खोन्कि साकोङ्छ़ङ मान्मुयुक्तुङ्हिदा मुङ्ओसा अ़ङ्का निनाम्हाङ्आ सोमाऩतुक्ताङ।