6 आप्फात अ़खोलेन दमस्कस सहराओ अ़च़क्दा तामालामा मुवाङ्याङ्हिदा म़प्च़क़क्दा अ़क्तात अ़न्नुनु छाक्छाक्छाक्वाओ साम्आ नाम्चोक्दुङ्का अ़ङ्ऱङ्कोप्नि अ़उप्ताङ्दिसाङ।
मोदु अ़चुकाखेङ्पाचिओ अ़चुबुदा खोक्कोसोओ अ़चुकात्मा फान्ता। खोक्कोसोओ अ़चुङाइवा नाम्वात्नि लेरा, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुतित साम्वात्नि ओम्पुवाचिचि लेरा।
खोन्किना अ़ङ्का बाखादा तेयाङ, खोन्कि अ़ङ्का ओवात्नि य़ङाङाओ अ़क्तात य़ङ एनुङ, ‘सावल, सावल! देकि खाना अ़ङ्का दुखा त़प़ङाङा?’
खोन्ओसा मोदा अ़धिवाङ काचेङ्वा लिसा, खोन्कि फरिसि रुहुप्दाओ खा-खाक्को य़ङ्हुप काचिन्पाचि म़पुवालोन्ताकि चाअ़त्लो दुम्म़तुसा, “ओ म़नाएदा आन्कान्का दित्छाङ अ़अ़त्पा य़ङ अ़खान्मिन्का। मात्दे सेङ्लावा माङ्लो निनाम्हाङ काफा खोएदा म़चेवाओनालो आन्कान दे च़मा?”
खोन्कि झारादाङ्का आदेङ अ़ग़रि मान्तामाङ पुक्तान्चिन्ओ म़नावाको अ़ङ्काएदाछाङ खोक्को खाङ्म़मुसान्चिन।
खोक्कोसोओ अ़चुचुप्ताङ्छुक्आ सात्कातात साङ्केन्माचि म़क़क्तुङुचि, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुदोदाङ्का ह्वालिप्पा अ़हायाआङाओ बान्छोन लोन्तायुङ्सा। खोक्कोसोओ अ़चुङाइवा अ़खोलेन लेराङाओ नाम्वा मुवाङा।