27 देकिनालो खानानिन्आ अ़ङ्लावा सित्म़ङ्चि युङ्खादा त़छिरिन्दान्मिन, खोन्कि खानानिन सेङ्याङ्ओ म़नाओ अ़चुपोक क़माखात्मा त़प़न्मिन।
कफर्नहुम्दाओ म़नाचि ओ! दि निनाम्मादु साऩङ्वा तोक्तिन्कानि खानानिन त़मिनिन्येन? खानानिन सित्म़ङ दुखा तोक्खायु त़धान। देकिनालो खानानिन्एदा मुमाय़ङ्ओ म़दोम्दाओ काचिचि सदोम सहरादा म़मुवाओदे, मो आय़ओ लेन्तारि युङायुङ्साओ।
“नासरत्ओ येसु, खानानिन्आ आन्कान्का दे मुमा त़लाप्निङ्निओ? दि खानानिन आन्कान्का लुक्सि त़तान्ओ? खानानिन साङ ओ, अ़ङ्का सिन्नाङ्नानिन, खानानिन निनाम्हाङ्आ ऩछुत्तिन्ओ अ़चुसेङ्ताङ्पा ओ।”
निनाम्हाङ काफाआ लो, “सेङ्लावा खानाएदा म़ता। झारादाङ्का तोक्पो निनाम्हाङ्ओ अ़चुसावा खानाएदा छुक। खोन्ओसा पुक्नान्चिन्ओ नुनु सेङ्लो लि, खोन्कि खोक्को निनाम्हाङ्ओ अ़चुछानि अ़लो।
मो कातोक म़ना सित्म़ङ्चि दुखा तोक्खादा खारा। मोदा चाअ़त्लो दुखा तोक्याङ्सा धात्नि खा-खाइसुहिदा अ़थादु अब्राहाम खोन्कि खोसोओ अ़च़क्दा युङाङाओ लाजरस खा।
खोक्कोसाआ मोचि म़लोचि, “खानानिन्एनान युङाङ्याङ्हिदा अ़ङ्का चेवाङ्ओ य़ङ्चि ओचिङा ओ: मोसाओ अ़य़ङ्हुप, निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिओ छाप्लाखा खोन्कि साम्ऱङ्भुङ्ओ छाप्लाखादा छाप्ताओ अ़ङ्तुक्वादाओ झारा य़ङ्चि तामालामाङादोत।”
“नासरत्ओ येसु, खानानिन्आ आन्कान्का दे मुमा त़लाप्निङ्निओ? दि खानानिन आन्कान्का लुक्सि त़तान्ओ? खानानिन साङ ओ, अ़ङ्का सिन्नाङ्नानिन, खानानिन निनाम्हाङ्आ ऩछुत्तिन्ओ अ़चुसेङ्ताङ्पा ओ!”
येसुआ म़लोचि, “लुङ चुमानुम।” सुवादाओ म़नाओ अ़ना मार्थाआ लो, “हाङ्पो, ओग़रि ना मो नाम्मा पुङ्सु, देकिनालो मो सुवादाओ चारकालेन लिसाचिआयुङ्सा।”
खोन्ओसा अ़ङ्साकोङ्वाओ ब़द्धे अ़ऩङा नुयाङ्कि मिन्मा चानुमाओ छाम लुङ्योङ, खोन्कि अ़ङ्पोक तामित्मादा ह़ङ।
खानानिन अ़ङ्का ह़ङ्खालाम खाङ्त़मेत्नियुङ्नि। खानानिन्आ अ़ङ्का आम्नुओ बुदा ब़द्धे अ़ङ्ऩङा त़नुङाऩङ।’
निनाम्हाङ्आ मुमा अ़मुवाङाओ काचि दाउद्आ बुयाङा सिन्तुओसा ख्रिस्तओ अ़चुलामाखोन्मालोन्माओ अ़तुक्वादा खालुवा, ‘खोक्को निनाम्हाङ्आ सित्म़ङ्चि युङ्खादा मान्छित्दाअ़दा, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुपोक्छाङ एप्मादा क़मा मान्प़अ़दा।’
मेन खानानिन सेङ्याङ्ओ खोन्कि साम्योक्मि येसु ऩङात़छिरुम्कि आम्नुओ निकि पिलातस्एदा अ़क्छा म़नाकासेत लेत्प़त़लुन।
अ़नुछ्याङा खानानिन्आ त़छेन्तुम्ओ म़सेङ्याङ्ओ आम्नुओ हारुक येसुओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा थालि बाङ्सि हाङ हेरोद खोन्कि पन्तियस पिलातस इस्राएलि म़नाचि खोन्कि निरावाचिएनान म़तोङाकि ओ सहरादा म़कोवान्चिन।
मेन आदेङ्ओ थुथुरि साङ्हिदा अ़क्म़प्च़क़क्दा खोन्कि अ़क्चिम़क्दा आन्कान झारा फान्तिन। थुथुरि साङ, खोन्कि म़सुवादाओचि देम्खाछाङ ऩलुक्निन्खात्निन्ओ म़लिकि म़खोन्लोन। खोन्किना आन्कान फान्तिन।
“स़मा, आम्छोमा खादा? स़मा, आम्केप्खा सावा खादा?”
मेन खानानिन सेङ्याङ्ओ निनाम्हाङ्लाम्पा ऩछेन्तिन्युङ्सिन, खोन्कि खानानिन झारासा अ़छ़ङ त़सिन्तुम्योम।
अ़ङ्काङा अ़ह़ङ ओ। अ़ङ्का सुवाङ्दाङ्ओ, खानुम, अ़ङ्का अ़धुन-अ़धुन्तारिओ निम्पाङ ह़ङ्ङाङा। खोन्कि स़माओ खोन्कि सित्म़ङ दुखा तोक्खायुओ अ़होत्खाचि अ़ङ्काएदा म़युङ्याङ।
धियाङ्वामाआ मोदा म़याआङाओ म़सुवादाओचि म़प़लाउचिओ अ़ङ्का खाङ, खोन्कि स़माआ खोन्कि सित्म़ङ्चि दुखा तोक्खाआछाङ मोचिएदा म़सुवादाओचि म़प़लाउचि। मोचिओ आआप्पिओ अ़चुकाचिवा अ़चुछ़ङ म़छेन्तुचि।
फिलादेल्फियादाओ साम्भुङ्ओ निनाम्हाङ काफा खाना ओ य़ङ छाप्तु। साङ सेङ्याङ, साङ अ़छ़ङ मुयाङ, साङ्एदा दाउद्ओ अ़हाङ्होन्ओ अ़होत्खा युङ्याङ, ओ य़ङ्चि खोक्कोएदाङ्का ओ। देम्खा खोक्कोसाआ लाप्तिखोप अ़होत, साङ्आछाङ मो छेक्मा अ़ऱन। खोन्कि खोक्कोसाआ अ़छेक्ओ साङ्आछाङ होत्मा अ़ऱन।