32 स़दाओदाङ्का म़ना म़खोन्लोन्नि पावल य़ङाओ अ़एनाकि खा-खाक्कोचिआ खो अ़सुङ्ता। मेन निचिआ अ़लोवा, “आन्कान्का ओ य़ङ्ओ अ़तुक्वादा अ़क लेन खाना च़लोक लानिखाएत्नि।”
मेन मोचिआ अ़क्निवाको सोज्जेओ अ़ऩङ मुमा अ़पुङ्सा। बुयाओसाआ खो लो, ‘अ़ङ्का अ़क्चिलोक व़क खिरुङ्युङ्सुङ, खोन्कि अ़ङ्का मो खाङ्सि खात्माङादोत्याङ। अ़ङ्का बान्मा अ़ऱऩङ। लेत्निप़नि।’
खोन्किना येसु काहुङ म़नाचिआ खोक्को अ़सुङ्ता खोन्कि अ़धात्ता।
खोन्किना हेरोद खोन्कि अ़रात्खामिचिआ येसु अ़सुङ्ता खोन्कि अ़चुसाया अ़पेप्ता। खोन्किना हाङ्आ हुम्मायु खान्नुओ बोप्खु येसु अ़हुप्ता खोन्कि पिलातस्एदा अ़लासाखाइसा।
रात्खामिचिआछाङ खोक्कोसोओ अ़चुच़क्दा म़खाराकि सुन्ताङाओ अङ्गुरा माङ्वा प़याङ्सा अ़सुङ्ता।
‘एनानुम! खानानिन म़ना कासुङ्चि ओ, त़दोम्तिन्दान खोन्कि त़स़न्दान! देकिनालो आम्नुओ ग़रिदा अ़ङ्का अ़क्तात अ़चाअ़त्मा काचि मुङाङा, मो काचिओ अ़तुक्वादा खा-खाक्कोसाआ खानानिन खात़एत्तिन्नुछाङ आम्नुओ कोङ्दा अ़खात्निन।’”
खो देम्कापाङ इपिक्युरि खोन्कि स्तोइकि तायाहाङ्पाचिएनान्छाङ दुम्तुसा। खोसाआ मोचि येसु म़खोन्तालोन्ताओसो अ़तुक्वादा खाएत्तुचिओसा “ओ याचेक्वा दे य़ङ्याङ?”नि अ़लोवा। निचि म़य़ङा, “खोसाआ नि म़नाचिओ अ़चुमाङ्चिओ अ़तुक्वादा आन्कान खाम़एत्याङ।”
देकिनालो खोक्कोसाआ अ़छेन्ताओ अ़क्छा म़नालाम्पा हेन्खामादाओ झारा म़नाचि साम्योक्मि छ़ङ्छेन्मा निकिना खोक्कोसाआ अ़क्लेन अ़छ़ङ अ़मुवायुङ्सा। खोक्कोसाआ मो म़ना म़सुवादाओदाङ्का अ़खोन्तालोइसाकि झारा म़नाचि ओसोओ अ़चुसालुम्स़ङ अ़पुवायुङ्सा।”
खोन्किना पावल मो यायोक्खादाङ्का खारालावा।
मेन खा-खाक्कोचिआ येसुएदा साकोङ्छ़ङ कामुचि सुङ्याङ्सा म़लोचि, “मोचि ना ब़द्धे अ़ऩङ्वा म़सेत्ओ दुङ्मायु म़दुङाकि सेरुङुचि!”
मेन पावल्आ साम्योक्मिओ अ़तुक्वादा, क़म्मान्चिन्ओ अ़तुक्वादा खोन्कि तायाङ्ओ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछ़ङ्छेन्मा लेन्ओ अ़तुक्वादा खाएत्तुहिदा फेलिक्स्ओ अ़क़माकारा। खोन्कि खोसाआ लो, “ओन्ग़रि खात्मा त़ऱ, अ़ङ्का काङाओ ग़रि खाना बुत्नाने।”
मेन खोचिओ अ़चुसाम्योक्ओ खोन्कि सुवादाओ येसुनि अ़लोवाङाओसो, खोन्कि पावल्आ खो ह़ङ्याङ्नि क़रुओसो अ़तुक्वादा अ़खिसा।
निनाम्हाङ्आ म़सुवादाओचि लामाखोन्मालोन्मा म़ऱचिनिओ य़ङ्दा देकि खानानिन साङ्छाङ साकोङ्छ़ङ त़मुन्मिन्येन?
मेन आन्कान्काआ ना क्रुस्दा ख़न्माय़ङ्ओ ख्रिस्त खालुसुम्का। यहुदिचिओ निम्पाङ अ़चुधुङ्खा खोन्कि ग्रिक्चिओ निकिना खामान्सिन लिसा।
म़सुवादाओदाङ्का ख्रिस्त म़खोन्तालोन्तानि खालुसुम्कानालो खानानिन्एदाङ्का खा-खाक्को देत्नि म़सुवादाओचि ऩखोन्निन्लोन्निन्नि य़ङ्मा त़ऱन?
ख्रिस्तओ निम्पाङ आन्कान्का खामान्सिन मुन्येन्का, मेन खानानिन ना ख्रिस्तएदा खारु कातोक त़मुन्येन। आन्कान्का मान्ऱकादा मुन्येन्का, मेन खानानिन त़छोसिन्येन। खानानिन साऩङ्वा ऩमेत्तिन, मेन आन्कान्का ऩसुङ्तिन्का।
देकिनालो खोक्को म़य़ङ्याङ, “तोङाङाओ ग़रिदा अ़ङ्का आम्बुत्माय़ङ एनुङ, खोन्कि लेन्माओ लेन्दा अ़ङ्का खाना फाना।” खाखो, तोङ्ओ ग़रि ओन्ग़रिङा ओ, लेन्माओ लेन ओन्ग़रिङा ओ।
खा-खाक्कोचि म़सुङ्तुचि, य़हुप म़पाक्तुचिकि म़छ़सुचि खोन्कि छेक्खादा म़छेक्तुचि।
खोन्ओसा आन्कान्छाङ याक्साओ अ़बुङ्खालिप्पा खोक्कोएदा खारिन्ने, खोन्कि खोक्कोसाआ अ़आङ्ताओ सुङ्माय़ङ आन्कान्छाङ आङ्तुम्ने।