17 पत्रुस्आ खाओ सेन्चिओ अ़तुप्माय़ङ दि हे निकिना अ़मिन्मादा ओहा ना मोहा लिसायुङ्साहिदा कर्नेलियस्आ छुत्तुचिओ म़नाचि मोन्ग़रिङा सिमोन्ओ अ़खिम सेन्याङ्सा वाङ्खा लाम्ओ अ़बुदा म़तादिसा।
मोचिओ अ़चुलाङ्थेम वाम़स़त्तुचिउचिकि खोक्कोसाआ अ़चुतित अ़लासाहुम्सा, खोन्कि म़युङा। खोन्कि खोक्कोसाआ मोचि म़सेनुचि, “दि खानानिन त़तुप्तुम्योम, आम्नुओ निम्पाङ अ़ङ्का दि मुङ?
अ़खोलेन आप्फात सुम्काकोम साङाहिदा खोसाआ अ़सेन्चिदा निनाम्हाङ काफा खोएदा ताओ नुलोक खा, खोन्कि मो निनाम्हाङ काफाआ “कर्नेलियस!”नि बुत्तु।
खोन्कि मोदा खाङ्सि काता म़नाचि झारा दोम्तुदोचिकि ओहा ना मोहा म़लिसा, “ओवाको म़दोम्दाओ काचि देत्निकि लिमा ऱ?”निकिना अ़क्छा निएदा सेन्कासेन मुमा अ़पुङ्सा।
खोन्किना ओवाको य़ङ्चिओ अ़तुक्वादा देत्नि अ़ङ्का सेन्मा निकिना ओहा ना मोहा लिसाङ, खोन्ओसा अ़ङ्का खो ‘यरुसलेम्दुङा लोन्माकि ऩह़त्ताओ अ़तुक्वादा मोदुङा आम्छ़ङ्छेन्नाप़नानेनि त़मिन्याङ हे?’ नि सेनुङ।
ओ य़ङ निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्दाओ अ़चुकप्ताना खोन्कि मुलो काब़क्पाचिआ अ़एनाकि छाम्माय़ङ्चिओ अ़चुतुक्वादा “हान दे लि?”निकिना मोचि ओहा ना मोहा म़लिसा।
हननिया अ़ऩङ मुवाङाओ येसुओ अ़क्छा अ़चुकाखेङ दमस्कस्दा युङाङा। हाङ्पाआ खो सेन्चिदा “हननिया!”नि अ़बुत्ता। खोसाआ लो, “ओदा युङ्ङाङा हाङ्पो।”
खोन्कि पत्रुस अ़क्छा साहोक्वाओ काचि कामु सिमोन्एनान योप्पादा ब़द्धेकालेन्तारि युङा।
ख्रिस्तआ दुखा आङ्मादोत खोन्कि आदेङ साया अ़तोक निकिना बुयादाङ्काङा ख्रिस्तओ अ़चुलावाआ मोचि खाङ्म़मेत्तुङुचिहिदा, देम्खा खोन्कि देत्नि मोवात्नि लि निकिना सिन्मा खोचि म़लामा।