14 मेन पत्रुस्आ लो, “नुमाइ अ़नुनिन, हाङ्पो! देकिनालो अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़सेङ्निनिन्ओ खोन्कि पोप्ताओ मान्चायुक्ङा।”
दि म़नाओ अ़दोदाङ्का वाङ, मो य़ङ्आ खो अ़पोप्तुन, मेन दि म़नाओ अ़दोदाङ्का बुङ्खादा लोन, मो य़ङ्आ खो पोप्तु।”
पत्रुस्आ खोक्को अ़चित ह्यात्नि खात्तुकि यासान्मा पुक्तु, “निनाम्हाङ्आ ओवात्नि ऩमुन्मिन्ने, हाङ्पो! खानानिन देम्खाछाङ ओवात्नि त़लिसिमिन्ने!”
मेन खारुकातोक्चिआ म़लासुलोचि, ‘आन्कान्का खोन्कि खानानिन झारा म़लात्लो ब़द्धे आक्वा मात्द़ङ। मेन काइन्एदा खारानिन्कि आम्नुओ निम्पाङ खिरानिन।’
अ़क्छा क़माधामा सारिमाआ लाउओ म़ना खोक्कोएदा ताकि खोक्कोसोओ अ़चुबुदा अ़तुम्प़छ़क तोम्तु खोन्कि लो, “हाङ्पो, खानानिन त़मिनिन्नालो अ़ङ्का सेङ्मा त़ऱङाऩङ।”
खोन्कि खा-खाक्को येसुओ अ़चुकाखेङ्पाचिआ मान्सेङ्याङ्ओ माङ्लो अ़चुछुक वामान्स़माङ चा म़चाङाओ मोचिआ म़खाचि।
मेन नुनुओ अ़माआ लोचि, “माआङ! ओसोओ अ़ऩङ ना युहन्ना वात्मादोत।”
मो मेत्छामाआ खोक्को लो, “हाङ्पो खानानिन्एदा अ़अ़क्खा मात्द़ङ, खोन्कि कुपारिछाङ ग़ङ्याङ। खोन्कि खानानिन्आ खादाङ्का मो ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा त़तारुम?
खोन्किना खोसाआ अ़क्तात य़ङ एनु, “पत्रुस, पुवालोन्ता, खोन्कि सेरुचिकि चोचि!”
खोन्कि खोसाआ मोचि लोचि, “अ़क्छा यहुदिआ ओवात्नि निरावाचिएनान यावा मुमा खोन्कि अ़चुखिम्दा वाङ्मा आन्काओ य़ङ्हुप्ओ अ़देङ्सालाप्पा ओ निकिना खानानिन्आ नुलोक त़सिन्तुम्योम। मेन निनाम्हाङ्आ साङ्छाङ अ़सेङ्निनिन्ओनि अ़मित्तिमिन निकिना अ़ङ्का खाङ्ऩमेत्ताङ्युङ्साङ।
खोन्कि अ़ङ्का सेनुङ, ‘हाङ्पो! खानानिन साङ ओ?’ खोन्कि खोक्कोसाआ ऩलोवाङ, ‘अ़ङ्का नासरत्ओ येसु ओ, खोङा खाना दुखा त़प़ङु।’
खोन्किना खोसाआ सेनु, “हाङ्पो, खानानिन साङ ओ?” खोन्कि खोक्कोसाआ ऩलोवाङ, “अ़ङ्का येसु ओ, खोङा खाना दुखा त़प़ङु!