5 ओ झारासा निनाम्हाङ्ओ अ़चुछ़ङ्छेन्मा साम्योक्मि मुयाङ्ओ खाङ्मुसु। खोन्ओसा निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्होन्दा खानानिन अ़नुवाक ऩकाइसिन, मोसोओ निम्पाङ खानानिन्आ दुखाछाङ त़आङ्तुम्योम।
मेन म़स़दाओदाङ्का खोन्मालोन्माकि मो जुगातारि तामालामा खान्तुचिओचिआ ना मोचि सायाम़काम ना सायाङा म़काम्सुप़चि।
खोन्ओसा तामा मुयाङ्ओ झारा य़ङ्चिदाङ्का रात्मा त़ऱन्चिन्ने निकि अ़ङ्का म़नाओ अ़छाओ अ़ङ्बुदा एप्मा त़ऱन्ने निकिना अ़धुन चेत्चेत्चेत्वा युङानिन्कि यामारानिन।”
मेन पावल खोन्कि बारनाबास्आ राक्एनान अ़लासालोवाचुचिन, “निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ झारादाङ्का बुया खानानिन्ङा खाएत्मा दोराङाओ। मेन खानानिन्आ ओ ऩङात़छिरुम, खोन्कि खानानिन आप्पिङा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ्आ त़खान्तिमिन्ओ त़काइसिन्चिन, खोन्ओसा हान आन्काच्या निरावाचिएदा लाच्या।
खोचिआ येसु काखेङ्चि “लावामि ह़ङ्म़ङ्दा सावा खोन्कि साकोङ्छ़ङ मुवायुङ्सानिन” निकिना राक अ़पुवाचुचिन। “निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्होन्दा वाङ्मा आन्कान ब़द्धे दुखाचि आङ्माङादोत”नि खोचिआ अ़लोवाचुचिन।
मेन खानानिन ऱक्भाक त़मुन्येन खोन्कि फान्मान्चिन त़छुन्तिन। खोन्ओसा निनाम्हाङ्आ अ़चुओ माइसुङ खाङ्अ़मुओ लेन्दा खोक्कोसाआ खानानिन अ़न्नुनु चाअ़त्लो दन्दा ऩप़न। मो लेन झारासाआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछ़ङ्छेन्मा नुलोक अ़खाङ।
हान आन्कान अ़चुछाचि ओनालो आन्कान अ़चुपाङ्यिचिछाङ ओ। अ़नुछ्याङा निनाम्हाङ्ओ अ़चुपाङ्यि खोन्कि ख्रिस्तएनान अ़क्नि पाङ्यिचि ओ। खोक्कोएनान अ़क्नि आन्कान दुखा आङ्तुम्नालो आन्कान खोक्कोओसो अ़चुसाम्छाङ तोक्तुम।
खोन्ओसा अ़ङ्का हाङ्पाओ निम्पाङ अ़क्छा छेक्माय़ङ्आ, खानानिन राक प़नाङ्नानिन, खानानिन त़तोक्तुम्ओ बुत्माय़ङ खान्तुओ ह़ङ्म़ङ ह़ङानिन।
खोन्कि आम्नुओ फित्चि कामुचिदाङ्का दियाको य़ङ्दाछाङ मान्क़दानिन। ओ निनाम्हाङ्आ मोचि म़लुक्ने निम्पाङ खाङ्अ़मुयाङ ओ, मेन खानानिन त़लेरिन।
खोन्कि साम्ओ हाङ्होन्दा आन्कान निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचि लिमा काऱ कामु निनाम्हाङ पापा आलाङ पुवानुम।
देकिनालो अ़ङ्ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, ख्रिस्त येसुदा साकोङ्छ़ङ कामु यहुदियादाओ निनाम्हाङ्ओ अ़चुसाम्भुङ्चि कात़ङ खानानिन त़लिसिन्युङ्सिन। देत्नि यहुदि साम्भुङ्चिआ अ़चुम़नाचिदाङ्का दुखा अ़आङ्ता, मोवात्निङा खानानिन्आ आम्नुओ हेन्कोप्दाओ म़नाचिलाम्पा दुखा त़आङ्तुम।
खोन्ओसा आम्नुओ निकि आन्कान्का अ़धुन यामारिन्का, आन्निनाम्हाङ्आ खानानिन ऩबुत्तिन्ओदा अ़नुवाक ह़ङ्म़ङ ह़ङ ऩमेत्तिन्ने। खोन्कि झारा आम्नुओ अ़नुवाक मित्चिऩङ खोन्कि साकोङ्छ़ङ्ओ काचि खोक्कोसोओ अ़चुसावालाम्पा ऩयाङ्सिन्प़न्ने।
आन्कान आङ्तुम्युङ्सुम्नालो आन्कान्छाङ खोक्कोएनान हाङ मुन। खोक्को आन्कान ऩङाछिरुम्नालो खोक्कोसाआछाङ आन्कान ऩङाम़छित।
हाङ्पा निनाम्हाङ साङ्आ खानानिन ऩकित्तिमिन कि? आम्नुओ ऩङ साङ्आ अ़लोङ्सुन कि? खानानिन ओन्ङा त़सेङिन्येन। झारा रावाचि आम्नुओ बुदा म़ता खोन्कि खानानिन ऩब़क्तिन। देकिनालो झारा म़नाचिआ खानानिन्आ त़मुम्च़म्ओ अ़छ़ङ य़ङ्चि अ़खायुङ्सा।”
खोन्किना ब़क्खादाङ्का ओवात्नि य़ङाङाओ अ़ङ्का एनुङ, “उवा, हाङ्पा निनाम्हाङ झारा सावाकातोक! अ़नुछ्याङा आम्नुओ छ़ङ्छेन्मा अ़छ़ङ खोन्कि तोङ्लो मुयाङ।”
देकिनालो खोक्कोसोओ अ़चुछ़ङ छेन्माचि तोङ्लो खोन्कि अ़छ़ङ मुयाङ। झारा हेन्खामा मोसोओ अ़पोप्माआ अ़त्लोकामु मो तोक्पो काचान्चामा खोक्कोसाआ दन्दा अ़पुवायुङ्सा। निनाम्हाङ्आ मो दन्दा अ़पुवायुङ्सा देकिनालो खोक्कोसोओ अ़चुहारुक्चि मोसाआ सेरुचि।”
मेन सार्दिस्दा थोरेत म़नाचि म़युङ्याङ, मोचिआ अ़चुहेवाआ अ़चुतित्चि मान्पोप्म़युक्तुचि। मोचि अ़ङ्काएनान ओम्याङ्ओ तित म़हुम्कि म़कोन, देकिनालो मोचि अ़ङ्काएनान कोन्मा खान्तुचिओ म़मुयाङ।