16 देकिनालो हाङ्पा अ़धिवो अ़मुक्माएनान, मुलो निनाम्हाङ काफाओ य़ङ्दा खोन्कि निनाम्हाङ्ओ अ़चुथुथुरिओ अ़ऱङ्माएनान निनाम्मादुङ्का म़य़, खोन्कि ख्रिस्तदा म़सुवादाओचि बुया म़खोन्लोन।
देकिनालो म़नाओ अ़छा अ़चुपापाओ अ़चुसाम्दा निनाम्हाङ काफाचिएनान य़, खोन्कि मोन्ग़रि खोसाआ झारा म़नाचिआ अ़मुवाओ अ़चुकाचिवाको सिरिफा म़प़चि।
अ़नुछ्या अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओदा खा-खाक्को काएप्चिदाङ्का म़नाओ अ़छा अ़हाङ्होन्दा तायाङ्ओ मान्खाङ्माङ्तारि ऩस़निन्दानिन।”
म़नाओ अ़छा झारा निनाम्हाङ काफाचिएनान खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसाम्एनान म़ताहिदा मोन्ग़रि खोक्को अ़चुसाम्स़रिओ अ़चुहाङ्युङ्खादा म़युङ।
येसुआ मो अ़लासालोवा, “उवा, खानानिन्ङा त़य़ङिन्येन। मेन अ़ङ्का खानानिन झारा लोनानिन, हान्दाङ्का मोह्यात्नि खानानिन्आ म़नाओ अ़छा सावापोरि निनाम्हाङ्ओ अ़चुचुप्ताङ्छुक्लिप्पा युङ्याङ्ओ, खोन्कि नाम्छ़ऱदुओ य़वारिदा य़याङ्ओ त़खाम।”
खोन्किना मोचिआ अ़लोवाचुचिन, “गालिल्दाओ म़नाचिओ, खानानिन देकि त़एविन्कि नाम्चोक्दुत्नि खात़चोविन्येन? खानानिन्आ ओन्ग़रि ओ येसु आम्नुओ रादाङ्का निनाम्मादुत्नि देत्नि निनाम्हाङ्आ अ़थेन्ताखात्ताङाओ त़खाम्युङ्सुम, मोवात्निङा खोक्को ओ हेन्खामादा म़लाय़।”
खोन्नालो खा-खाक्को ख्रिस्तदा म़सुवादाओचिछाङ म़लुक्ताखाराओ।
अ़नुछ्याङा ख्रिस्त म़सुवादाओदाङ्का म़खोन्तालोन्तायुङ्सा। स़मादा म़इम्सादाओचिएदाओ खोक्कोङा बुयाओ अ़सिवा म़मुयाङ।
मेन झाराकापाङ आ-आप्पिओ अ़स़वा ख्रिस्त झारादाङ्का बुया म़खोन्तालोन्ता, खोन्कि खोक्को म़लाय़हिदा खोक्कोसोओ अ़चुम़नाचि म़खोन्लोन।
खोन्कि निनाम्मादुङ्का काय़ निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा येसु त़हुङुम्योम्निछाङ मोचि म़य़ङ्याङ। खोक्को निनाम्हाङ्आ म़सुवादाओदाङ्का अ़लासाखोन्तालोइसा, खोक्कोसाआङा तामा मुयाङ्ओ निनाम्हाङ्ओ अ़चुमाइसुङ्दाङ्का आन्कान म़लेन।
हान आन्निनाम्हाङ पापाआङा खोन्कि आन्हाङ्पा येसुआ खानानिन्एनान आन्काओ तुप्खालाम आन्कान्का ऩहोत्तिन्प़न्काने।
खोन्कि खानानिन दुखा कातोक्चि आन्कान्काएनान अ़क्नि सावा त़तोम्सिन। हाङ्पा येसु ख्रिस्त अ़चुसावापोरिओ निनाम्हाङ काफाचिएनान लेत्याङ्ओ मिदा निनाम्मादुङ्का खाङ्म़मुनान्चिन्हिदा खोक्कोसाआ ओ अ़मु।
हान ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्त म़य़ओ खोन्कि अ़क्नि म़कोप्कि खोक्को तुप्माओ अ़तुक्वादा आन्कान्का खानानिन लोनिङ्नि।
मेन हाङ्पाओ अ़चुलेन ना काख़पा अ़सिन्तिमिन्ओ ग़रि तान्वा ता। खोन्किना मो लेन नाम्छ़ऱ अ़धिवो य़ङ्आ माखात। नाम्छ़ऱदुओ झारा सामाचि नाम, लादिप्मा खोन्कि साङ्केन्माचि मिआ म़योङ्खात खोन्कि हेन्खामाकिना मो दुङ्दाओ काचिचि म़ह़त्खात।
मेन अ़धिवा निनाम्हाङ काफा मिखाएल्आछाङ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालु मोसाओ अ़स़पोक्ओ अ़तुक्वादा सैतानाएनान दुम्तुसाङाचिहिदा मोसोओ अ़देङ्सालाप्पादा सुङ्याङ्सा लाहिपाक्मा राक मान्मु, मेन खोसाआ “निनाम्हाङ्आ खाना ऩरेन्ने”नि लो।
हाङ्पाओ अ़चुलेन्दा अ़ङ्का अ़चुलावाओ अ़क़म्मादा याआङ्याङ, खोन्कि अ़ङ्देङ्या थुथुरिवाको अ़क्तात अ़धिवा य़ङ साङाओ एनुङ।
खानुम, खोक्को य़वारिदा म़तायाङ! खोन्कि झारा म़क्चिआ खोक्को अ़खाङ, साङ्चिआ खोक्को अ़धुवायुङ्सा, खोचिआछाङ अ़खाङ। हेन्खामादाओ झारा म़नाचि खोक्कोसोओ अ़चुतुक्वाआ म़खाप। उवा, मो लिलाप! मोवात्निङा लिने।
खोन्किना निनाम्मादुङ्का ओवात्नि य़ङाओ अ़क्तात य़ङ अ़ङ्का एनुङ, “ओ छाप्तु: ओदाङ्का ह्यात्नि हाङ्पाएदा कास़चि आसिखा कातोक्चि ओ।” लावा म़य़ङ्याङ, “उवा, मोचिओ अ़चुकाचिदाङ्का सावा म़तोम, देकिनालो खोचिआ अ़मुवाओ य़ङ्दा सिरिफा म़प़चि।”
खोन्किना अ़ङ्का चोउङ, खोन्कि नाम्छ़ऱदु अ़क्तात कोकोङ्वेत्मा अ़धिवा य़ङ्दा पात्याङ्सा पियाङाओ एनुङ, मो ओवात्नि य़ङाङा, “अ़चाअ़त्मा! अ़चाअ़त्मा! अ़चाअ़त्मा! झारा साङ ओ हेन्खामादा युङ्याङ। हान सुम्कातात निनाम्हाङ काफाचिआ अ़चुथुथुरि मुत्मा अ़मुयाङ।”
खोन्किना अ़ङ्का खाङ्च़ङ्ओ सात्कापाङ निनाम्हाङ काफाचिङा निनाम्हाङ्ओ अ़चुबुदा काएप्चि ओ, खोन्कि मोचि सात्कातात थुथुरि म़प़चि।