15 हाङ्पाओ अ़चुय़ङ्वा आन्कान्का खानानिन लोनिङ्नि, आन्कान साङ-साङ ह़ङिन्येन हाङ्पा म़लाय़याङ्तारि काह़ङ, अ़नुछ्याङा कास़दाचिदाङ्का बुया अ़खारिमिन।
खोसाआ लासुलो, “उवा, अ़छोन।” पत्रुस खिम्हुत्दा वाङा खोन्कि येसुआ खो बुया अ़लोवा, “सिमोन, खाना देत्नि त़मिन्याङ? हेन्खामादाओ हाङ्चिआ दाम्दु साङ्दाङ्का अ़कोप? अ़चुछाचिदाङ्का हे निचिदाङ्का?”
खोन्नालो खा-खाक्को ख्रिस्तदा म़सुवादाओचिछाङ म़लुक्ताखाराओ।
अ़ङ्का अ़ङ्चेप्मादा तोक्पो लिमायुङ्माङादोत। मेन ओदाङ्का दित्छाङ अ़तोक्तिमिन्नुछाङ, हाङ्पाआ तुप्मा ऩपुवाङ्ओ सेन्चिचि खोन्कि साम्चिओ अ़चुतुक्वादा अ़ङ्का य़ङ्ङा।
आन्कान्का सिन्तुम्योम्का, हाङ्पा येसु अ़ह़ङ कामुआ, आन्कान्काछाङ येसुएनान अ़ह़ङ ऩमुन्का, खोन्कि खोक्कोसाआङा आन्कान्का खानानिन्एनान खोक्कोसोओ अ़चुबुदा ऩतारिन्का।
देकिनालो ओ दिवापाचिदाङ्का अ़ङ्का तोक्तुङ्ओ माआङ, ना ओ अ़ङ्का खाक्कोसाआ अ़चिन्ताङ्ओङा ओ, मेन ओ अ़ङ्का येसु ख्रिस्तओ अ़चुसाम्लाम्पा तोक्तुङ्ओ।
आन्हाङ्पा येसु म़य़हिदा खोक्कोसोओ अ़चुबुदा आन्काओ सोम्कुवा खोन्कि आन्काओ ऩङानुमा माङ्लो सिरिफाओ तोक्पो लिमा खानानिन्ङा माआङ कि?
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, म़सुवादाओचिओ अ़चुतुक्वादा खानानिन मान्सिन्कादा त़लिसिन्ओ आन्कान्का अ़मिनिमिन्का, माङ्लो अ़चुतामित्मा मान्द़ङ्ओ म़नाचिवात्नि खानानिन सोखा मुमा अ़दोत्निन।
खोक्को म़लाय़हिदा आन्कान स़न्दान्नुछाङ ह़ङिन्येन्नुछाङ खोक्को आन्कान्एनान अ़क्नि युङ्मा निकिना हाङ्पा येसु आन्को निम्पाङ म़सुवा।
हान ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्त म़य़ओ खोन्कि अ़क्नि म़कोप्कि खोक्को तुप्माओ अ़तुक्वादा आन्कान्का खानानिन लोनिङ्नि।