8 खोन्कि झारादाङ्का आदेङ अ़ग़रि मान्तामाङ पुक्तान्चिन्ओ म़नावाको अ़ङ्काएदाछाङ खोक्को खाङ्म़मुसान्चिन।
खोन्कि अ़क खाखुत सेन्चिदा हाङ्पाआ पावल अ़लोवा, “मान्क़दा! मेन नुय़ङ्खान म़नाचि खाएत्तुयुङ्सुचि, खोन्कि वाइवेत मान्युङ्दा।
खोन्किना खोसाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, ‘खाना आन्सुन्तुम्चिओ अ़चुनिनाम्हाङ्आ अ़चुमिन्मा सिन्सि खोन्कि साम्योक्मि येसु खाङ्सि खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुय़ङ एन्सि खाना ऩछेन्तायुङ्सा।
हाङ्पा अ़ङ्काएदा म़चेवा। ‘हेङाकि यरुसलेम च़क्नि छिरुदो, देकिनालो अ़ङ्तुक्वादा त़प़ओ आम्सालुम्स़ङ ओदाओ म़नाचिआ साकोङ्छ़ङ ऩमुन।’
आप्फात अ़खोलेन दमस्कस सहराओ अ़च़क्दा तामालामा मुवाङ्याङ्हिदा म़प्च़क़क्दा अ़क्तात अ़न्नुनु छाक्छाक्छाक्वाओ साम्आ नाम्चोक्दुङ्का अ़ङ्ऱङ्कोप्नि अ़उप्ताङ्दिसाङ।
ओवात्निङा अ़क लेन मुलो काब़क्पाचिलाम्पा पाङ खोन्कि काचि मुमा छाप्लावा तोक्तुङ्कि अ़ङ्का दमस्कस सहराह्यात्नि खाराङ्याङ।
हान पुवालोन्ताकि एवा। देकिनालो खाना अ़ङ्हारुक खोन्कि अ़ङ्सालुम्स़ङ काप़ छेन्मा निकिना अ़ङ्का खानाएदा खाङ्मुसाङ्युङ्साङ्च़ङ। खाना आय़ अ़ङ्तुक्वादा त़खायुङ्सुओ काचिचि खोन्कि अ़ङ्का खाना माय़ङ खाङ्मेत्नाओ काचिचि म़नाचि खाएत्माचिदोत।
खोन्किना हननिया खाराकि यहुदाओ अ़खिम्दा वाङा। खोन्कि सावल्एदा अ़छुक युङ्सुकि लो, “सावल निछा, हाङ्पा येसु खाना त़बानाङाओ लाम्दा खानाएदा खाङ्म़मुसान्चिन, खोसाआङा अ़ङ्का खाना लामाखाखाङ्मा त़ऱने खोन्कि सेङ्लावाआ त़भेप्ने निकिना अ़ङ्का ऩछुत्ताङ्युङ्साङ।”
दि अ़ङ्का अ़ङ्ताकावा च़मा अ़ऱऩङ कि? दि अ़ङ्का छाम्माय़ङ माआङ? दि अ़ङ्का आन्हाङ्पा येसु मान्खाङ्युक्तुङ? दि खानानिन हाङ्पाओ निम्पाङ अ़ङ्का मुङ्ओ काचि सिवा माआङ कि?