6 खोन्कि आदेङ्माङ, खोक्को अ़क्धुवा पाच सयेकापाङ्दाङ्का च़लोक ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचिएदा खाङ्म़मुसान्चिन। मोचिएदाओ खा-खाक्कोचि म़सुवादाचिआनुछाङ ब़द्धेकापाङ आइमित्तारि म़युङ्याङ।
खोन्किना येसुआ मोचि म़लोचि, “मान्क़दानिन, खारानिन्कि अ़ङ्को अ़ङ्निछाचि गालिल्दा खात्मानि लोवानुम्च़म, खोन्कि मोदा मोचिआ अ़ङ्का ऩखाङ्ङा।”
हान खारानिन्कि, खोक्कोसोओ अ़चुकाखेङ्पाचि खोन्कि पत्रुस खाएत्तानुम, ‘खोक्को खानानिन्एदाङ्का आम्नुओ बुबु गालिल्ह्यात्नि म़खात्याङ। खोक्कोसाआ खानानिन ऩलोन्ओवात्निङा मोदा त़धिरुम।’”
खो ह़ङाङाओ ग़रि निनाम्हाङ्ओ अ़चुमित्चिऩङ्वा खो काचि मुवा, खोन्किना सुवादाकि अ़सुन्तुम्चिओ अ़चुच़क्दा दाउद अ़खुम्ता, खोन्कि खोसोओ अ़पोक कुवाखारा।
खोन्किना खोसाआ अ़तुम्प़छ़क तोम्तुकि अ़धिवाङ य़ङ्आ पारा, “हाङ्पो, ओ अ़चुहेवाआ ओचि अ़धिरुन्चिन्ने!” ओन य़ङाचिआकि खोसोओ अ़साक्मा खारा।
खोन्नालो खा-खाक्को ख्रिस्तदा म़सुवादाओचिछाङ म़लुक्ताखाराओ।
अ़नुछ्याङा ख्रिस्त म़सुवादाओदाङ्का म़खोन्तालोन्तायुङ्सा। स़मादा म़इम्सादाओचिएदाओ खोक्कोङा बुयाओ अ़सिवा म़मुयाङ।
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, म़सुवादाओचिओ अ़चुतुक्वादा खानानिन मान्सिन्कादा त़लिसिन्ओ आन्कान्का अ़मिनिमिन्का, माङ्लो अ़चुतामित्मा मान्द़ङ्ओ म़नाचिवात्नि खानानिन सोखा मुमा अ़दोत्निन।
हाङ्पाओ अ़चुय़ङ्वा आन्कान्का खानानिन लोनिङ्नि, आन्कान साङ-साङ ह़ङिन्येन हाङ्पा म़लाय़याङ्तारि काह़ङ, अ़नुछ्याङा कास़दाचिदाङ्का बुया अ़खारिमिन।
मोचि म़य़ङ, “खोक्कोसोओ अ़चुलामातामाओ हिप्माय़ङ खात्नि खारा? आन्दिवापाचि म़सुवादादाङ्काङा झारा य़ङ्चि हेन्खामा मुन्माय़ङ्ओ अ़पुङ्चिपुक्दाङ्काङा मोवात्निङा म़मुयाङ।”