36 खाना खामान्सिन म़ना! खाना दि त़लित्तु, मो मान्स़दामाङ्तारि अ़ह़ङ अ़लिनिन।
खामान्सिन म़नाचि ओ! साङ्आ बुङ्खालिप्पा अ़मुया, खोक्कोसाआङा अ़कोङ्लिप्पाछाङ अ़मुयाओ माआङ कि?
मेन निनाम्हाङ्आ मो अ़लोवा, ‘खामान्सिन! आय़ अ़खाखुत्ङा आम्साक्मा खानादाङ्का लारुङ खात्तुङ, खोन्कि आम्को निम्पाङ त़भुङ्सुयुङ्सुओ आम्सामाचि साङ्को म़लि?’
खोन्ग़रि येसुआ मोचि म़लोचि, “खामान्तुप्कादा म़नाचिओ, आम्चुओ साकोङ्वा चाअ़त्लो मान्तुप्कादा लिसायुङ्सा। देत्निकि निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिआ ऩलोन्ओ य़ङ्चि साकोङ्छ़ङ मुमा मान्ऱत़दाचु ओ!
अ़नुछ्याङा अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, छुमाचाओ अ़ल़वा बाखादा धाकि अ़स़निन्नालो मो अ़क्बोप ओन्ङा लि। मेन मो स़नालो मोसाआ ब़द्धे अ़सिवा सिसु।
मोचि “खारु तोक्ङाङा”नि म़य़ङानुछाङ, मोचि खामान्सिन म़लिसा।
खाना छुमाचा माङ्लो नि चा त़लित्तुहिदा मो आदेङ लिओ पोक माआङ, मेन बिउ ओन्ङा त़लित्तु।
खोन्ओसा देत्नि त़कोलिन, नुलोक मिन्मा पाक्तानुम्कि खानुम। अ़खारु मात्द़ङ्ओ म़नावात्नि माआङ, मेन खारुकातोक्वात्नि चुवानिन।
खामान्सिन्चि ओ, काचि मात्द़ङ्ओ साकोङ्छ़ङ सोज्जेओ य़ङ्ओ निम्पाङ अ़सालुम्स़ङ खानानिन दोत्याङ?