27 मेन निनाम्हाङ्आ ताया कातोक्चि लेजो मेत्माचि निकिना हेन्खामादाओ खामान्सिन य़ङ्चि म़छेन्तुचि, खोन्कि काछोचि लेजो मेत्माचि निकि हेन्खामादाओ मान्ऱकादा य़ङ्चि म़छेन्तुचि।
मोन्ग़रि येसु म़य़ङा, “आपो, निनाम्मा खोन्कि हेन्खामादाओ हाङ्पा, अ़ङ्का खानानिन आलाङ प़नाङ्नानिन, देकिनालो खानानिन्आ ओ य़ङ्चि खारु कातोक खोन्कि तायाहाङ्पाचिदाङ्का त़कुम्सुम, खोन्कि छाचि मो खाङ्त़मेत्तुम्च़म।
खोन्कि मोचिआ येसु अ़लोवा, “त़एनुम्योम, ओचि दे म़य़ङ्याङ?” खोन्कि येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “उवा, एनुङ्योङ! दि खानानिन्आ साम्कालिन्दा मान्खिप्त़युक्तुम? ओवात्नि य़ङ्याङ, ‘छाचि खोन्कि ओम्पिवा कादुङ नुनुचिओ अ़चुदोलाम्पा, खानानिन्आ झारा ऩङ्चोन्मा त़लोइसुम्युङ्सुम।’”
येसु मोदाङ्का म़खाराङाहिदा मत्ति अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्छा म़ना दाम्दु लात्खादा युङाङाओ अ़खा, खोन्कि येसुआ खो अ़लोवा, “अ़ङ्का त़ङ्ताङ।” खोन्कि खो पुवालोन्ता खोन्कि खोक्को त़ङ्तु।
देकिनालो अ़ङ्का खानानिन चेप्मा सिवा खोन्कि ताया प़नानिन्कि खाक्कोछाङ आम्नुओ ङेङ्चिआ ना आम्नुओ य़ङ लामा अ़ऱ, ना आम्नुओ दुम क़प्माङा अ़ऱ।
खो देम्कापाङ इपिक्युरि खोन्कि स्तोइकि तायाहाङ्पाचिएनान्छाङ दुम्तुसा। खोसाआ मोचि येसु म़खोन्तालोन्ताओसो अ़तुक्वादा खाएत्तुचिओसा “ओ याचेक्वा दे य़ङ्याङ?”नि अ़लोवा। निचि म़य़ङा, “खोसाआ नि म़नाचिओ अ़चुमाङ्चिओ अ़तुक्वादा आन्कान खाम़एत्याङ।”
ओ मोसाङा इस्राएलिचिआ ‘आन्कान्काएदा हाङ्काचि कामु खोन्कि छ़ङ्काछेन खाना साङ्आ त़मुवा?’निकिना बुया ऩङाअ़छिराओ। मेन निनाम्हाङ्आ लेराङाओ स़ङ्फोम्सुवादा खाङ्कामुनान्चिन निनाम्हाङ काफालाम्पा मो मोसाङा इस्राएलिचिओ अ़चुहाङ्काचि कामु खोन्कि काफोङ्लोन ह्वातात्माङ अ़मुवाकि अ़छुत्ता।
धियायोक्खादाओ म़नाचिआ स्तिफनस्ओ अ़य़ङ अ़एनाकि अ़चुमाइसुङ कारा, खोन्कि अ़चुच़ऱपाआ अ़चुक़ङ ऱक्मा अ़पुक्ता।
खारु कातोक म़ना खादा युङ्याङ? य़ङ्हुप काचिन खादा युङ्याङ? ओ जुगाओ दुम्कातु खादा युङ्याङ? दि निनाम्हाङ्आ हेन्खामादाओ खारु खामान्सिन मान्मुअ़दाकि?
हेन्खामादाओ म़नाचिआ आप्पि अ़चुतायाआ निनाम्हाङ सिन्मा मान्ऱअ़दाओसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुतायालाम्पा आन्कान्का खालुसुम्काओ नुय़ङ्खान्ओ खामान्सिन्लाम्पा साकोङ्छ़ङ कामुचि लेन्मा निनाम्हाङ्आ अ़छ़ङ अ़मुवा।
आन्कान हेन्खामाओ अ़लावा मान्तोक्दोम, मेन निनाम्हाङ्एदाङ्का सेङ्लावा आन्कान तोक्तुम्युङ्सुम। खोवात्निओसा आन्कान निनाम्हाङ्एदाङ्का मोहा म़पुवाओ य़ङ्चि तुप्मा ऱम्च़म।
खा-खाक्कोचि म़य़ङ, “खोसोओ अ़छाप्लावाचि च़लोक छाक्लो खोन्कि सावापोरि मुयाङ, मेन खो ताहिदा खो मान्ऱकादा लि, खोन्कि खोसोओ अ़चेप्मा अ़काचि मात्द़ङ्ओ लि।”
झारादाङ्का तोक्पो सावा आन्कान्काएदाङ्का माआङ, मेन निनाम्हाङ्एदाङ्काओनि नुलोक खाङ्मुमाओ निम्पाङ ओ अ़लुङ छ़ओ छेन्बि आन्कान्का खाम्बाखावाको ब़चिदा याक्याङ।
अ़ङ्का सोमातुक्नाङ्नानिन्ओ ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, एनानुम, दि निनाम्हाङ्आ हेन्खामादाओ मान्तोक्कादाचि साकोङ्छ़ङ्दा कातोक मुसि म़छेन्तुचिओ माआङ कि? खोक्को सोमाकातुक्चि निनाम्हाङ्आ म़हिप्तुचिओ हेन्कोप्ओ पाङ्यि दि मोचिआ ऩतोक्तुन कि?