41 Estái sollertes, y orái pa non cayer na tientacion. Pos si ye verdá que ’l espritu ’stá llistu, la carne ’stá galbaniega.
Estáivos sollertes vosotros pe’ lo mesmo, pos non sabéis á qué gora verná vuestru Señor.
Estái sollertes vosotros pe’ lo mesmo, ya que non sabéis nin el dia, nin la gora.
Y díxoyos entós: La mió alma padéz angusties de morte: estáivos aquí quietos, y vixilái co’ mió.
Y no mos dexes cayer na tientacion. Mas llíbramos de mal. Amen.