16 Mas ¿qué comparanza porné yo d’ista castra d’homes? Aseméyase á los rapazacos sentáos na plaza, que dando voces á utros de sos compañeros,
El que tien oíos pa ’tolenar, atolene.
Yos dicen: Cantámosvos cantares alegres, y non reblincasteis: cantares tristes, y non llorasteis.
¡Ah castra de víbores! ¿como hais poder falar cosa bona, siendo, como sois, malos? si la boca fala de lo abondo del corazon.
Miániques vos digo, que tóes istes coses vernán á cayer so aquista mesma xeneracion.
Y que yos fagan acatamientu na plaza, y que los homes los llamen maestros ó dolores.
Lo que sí vos aseguro ye que non ha pasar aquista xeneracion, en sin q’ acaeza tóo isto.