Eghtɨ an pam a damuasa mɨkemezir akar dɨkɨrɨzir kam baregh, egh an anogoreghtɨ, an a damuan markɨ. An pam an anogoroke, kamaghɨn, Ikiavɨra Itir God an akar dɨkɨrɨzimɨn gɨn ghuzir puvatɨzir arazir kurar kam gɨn amadagham.
Eghtɨ an afeziam a damuasava mɨkemezir akar dɨkɨrɨzim baregh, egh aruer kamra an anogoreghtɨ, amizir kam akar dɨkɨrɨzir an amizir kam damuan markɨ. An afeziam an anogoroke, kamaghɨn, Ikiavɨra Itir God an akar dɨkɨrɨzir kamɨn gɨn ghuzir puvatɨzir arazir kurar kam gɨn amadagham.
Ezɨ Stiven me ikaragha ghaze, “Nan aveghbuaba ko nan afeziaba, ia na baragh! En ovavim Abraham, a tɨghar Haranɨn mangam, a Mesopotemian kantrin ikiavɨra itima angazangarim itir God, a bato.
E kamaghɨn me damuam: e me ateghtɨ me angamɨra ikiam. E fo, e Godɨn damazimɨn me ko akam akɨrigha akar dɨkɨrɨzir kam abɨghan kogham. E me mɨsueghtɨ, me aremeghtɨ, God en atarɨva bar e gasɨghasigham.
Eghtɨ tuavir vamɨra otoghtɨ, kamaghɨn akar ga dɨkɨrɨzir kam ua nɨn suighan kogham. Nɨ men bighan mangɨtɨ, nan afeziamɨn adarazi kamagh mɨkɨm suam, amizim nɨ ko izan kogham, egh me an anogoregham, me kamaghɨn damutɨ, akar nɨ na ko dɨkɨrɨzir kam, osɨmtɨzim nɨ danɨngan kogham.’