1 Wa bavdeen shufta malaak taani gawwi naazil min as sama. Hu kaan malfuuf be saḥaaba, wa vala raasu goos saḥaab. Wa washshu zei ash shamish, wa kirveehu zei vamuudeen min naar.
kunta fi _ṭ ṭariig, yaa Malik, wa shufta fi nuṣṣ an nahaar nuur min as sama. Wa_n nuur da kaan yafuut vala nuur ash shamish wa yanawwir ḥawaaleiya, wa ḥawl an naas al maashiin mavaai.
Shuufu! Huwa jaai mava_s saḥaab. Wa kullu veen bitshuufu, ḥatta deel aṭ ṭavanoohu. Wa kullu gabaayil al arḍ biyibku valeehu. Aiwa, xalliihu yakuun kida.
Wa bavdeen malaak gawwi rafav ḥajar zei murḥaka kabiira, wa ramaahu fi_l baḥar, wa gaal: “Kida be shidda Baabil al madiina_l vaẓiima marmiya, wa maa bilguuha bavd da abadan.
Wa manẓar huwa al gaavid kaan zei ḥajar ghaali ismu_l yashab al axḍar wa ḥajar Saardis al aḥmar. Wa ḥawl al kursi kaan fih goos saḥaab yashbah ḥajar az zumurrud al axḍar.
Wa bavdeen shufta, wa simivta nasr yaṭiir fi wasiṭ as sama. Wa hu gaal be ṣoot vaali, “Muṣiiba! Muṣiiba! Muṣiiba le_s saakiniin vala_l arḍ, be sabab al aṣwaat at taanya min abwaag at talaata malaaika al hum garrabu yaḍrubuuha.”