5 Sepse as vëllazërit’ e tij nukë besoijnë nde ai.
E si digjuanë këto njerëzit’ e tij, duallë jashtë ta mbajnë atë, se thoshnë që dolli nga mëntë.
Ma poqë vanë vëllazërit’ e tij, ahiere vate edhe ai ndë të krëmpte, jo faqeza, po si fshehura.
E i thon’ atij vëllazërit’ e tij: Ikë këteje, e hajde ndë Iudheë, që të shohënë edhe mathitit’ e tu punëtë që bën ti.
E tek flit ai akoma ndë botë, na, e erdhë mëma edhe vëllazërit’ e tij, e rrijnë jashtë, e e kërkoijnë t’i flisnë fjalë.
Se ndonjë që do ta mburjënë bota, s’i bën punët’ e tij fshehura. Ndë bën të tila punëra, dëfto vetëhenë tënde ndë botë.
