6 E atje qe puzi i Iakovit. Ndënji dha Iisui, si qe lodhurë nga udha, atje ndë puz. E sahati qe ngjera mbë gjashtë.
Sepse nukë kemi një Arhieref që nukë mund t’i vijë likshtë për të smundura tona, po (kemi) atë që u piraks bara mbë të gjithë, për vetëmë fajit.
Pra andaj duhej të gjan mbë të gjitha me vëllazër, që të bënej Arhieref lejmonjar, e i besësë mbanë Perndisë, që të qërojë fajet’ e llaoit.
E ja, e u bë tërmet i madh ndë det, aqë që afëroi të mbushej varka nga tallazetë, e ai flijte.
E që nga të gjashtë sahatë, ngjera ndë nëntë, u bë erësirë ndë gjithë dhe.
E si agjëroi dizet dit edhe dizet net, pastaje i erdhi u.
Sepse e diji juvet dhurëtin’ e Zotit Sonë Iisu Hristoit që ndonëse qe i pasurë, u varfërua për juvet, që të zotëroni juvet me varfëri të tij.
U përgjegj Iisui: Nukë ka dimbëdhjetë sahat dita? Kur ecën njeriu ditënë, nukë skondaps, sepse sheh dritën’ e kësaj diniasë.
E i thot’ atij Iisui: Dhelpëratë kanë folet’ e ture, edhe zogjt’ e Qiellit të ndënjurë, e i biri i njeriut nukë ka ku të kumbisjë kokënë.
E polli të bir’ e saj të parin’ e të vetëminë, e e lidhi atë, e e vuri ndë grasht, se nukë qe vënd tek kishnë konepsurë.
Erdhi adha ndë qutet të Samarisë, që thuhetë Sihar, afër vëndit që pat dhënë Iakovi birit së tij Iosifit.
Vjen një grua nga Samaria për të nxjerë ujë, e Iisui i thot’ asaj: Nemë të pi.
Mos je ti m’i madh nga jati inë Iakovi, që na dha nevet këtë puz, edhe ai nga kij piu, edhe djelmët’ e tij, edhe bagëti e tij?