13 Po mpsoni vetëhenë njeri-jatërinë ngadita, ngjera sa quhetë dit’ e sorme, që të mos gurëconetë ndonjë nga juvet me gënjeshtrë të fajit.
Andaj forconi njeri-jatërinë, e bëni për dërtim të njeri-jatërit, sikundr’ edhe bëni.
Dhidhaks fjalënë, vështro kohë e pa kohë, qërto, gjëmo, lutu me çdo durim e me të dhidhaksurë.
Parigorisni adha njeri-jatërinë me këto fjalë.
Se faji si mori aformi prej asaj porsiet, më gënjeu mua, e me mes të saj më vrau.
E ai si vate e pa dhurëtin’ e Perndisë, u gëzua, e i porsiti të gjithë të rrijnë me zëmërë të drejtë mbanë Zotit.
Po cilido gucitetë nga dëshërimi i tij, e cbranisetë e gënjenetë.
Që juvet sa për jetën’ e shkuarë, cvishni njerin’ e vëjetërë që prishetë ndë dëshërime të gënjeshtrësë.
Që sikundr’ e diji, që cilinëdo nga jush, si babai djelmt’ e tij u lutishëm e u parigorisjëm.
Po u lutem juvet, o vëllazër, ta ruani fjalën’ e nasihatit; sepse me pak fjalë u shkrova juvet.