7 Edhe pas këtyre punëve, gruaja e të zot shtiu syt’ e saj mbë Josifinë, edhe tha: Fli bashkë me mua.
Zë atë, edhe e puth, edhe me sy e faqe të paturpshëme i thot’ ati:
që të mos apsh nderinë tënt të tierëve, edhe viet e tu të papërdëllyershimet;
që të të shpëtonjë nga gruaj’ e huajë, nga e huaja që të përkëdhel me fialët’ e saj,
atëhere të bijt’ e Perëndisë, kur panë të bijat’ e njerëzet se ishinë të bukura, muarrë gra për vetëhen’ e tyre nga të gjitha sa sgjodhë.
Biri im, ndë daçinë fajtorëtë të të gënjenjënë, të mos duaç;
Sepse për punë të kurvësë (bënetë njeriu) gjer mbë një copë buke, edhe gruaj’ e burrit, (që është kurvë) gjuan shpirt të paçimuarë.