edhe kur pa se nukë dolli më i fortë kundrë ati, i goditi të falën’ e kofshës’ ati, edhe iu përdroth e fala e kofshësë Jakovit, kur mundej bashkë me atë.
Edhe kur u sbardhëllua, ëngjëjtë nxitoninë Llotnë, tuke thënë: Ngreu, e merr gruanë tënde, edhe të dy tët bija që gjëndenë (këtu), që të mos humpç bashkë edhe ti ndë panomi të qytetit.
Përandaj gjer mbë sot të bijt’ e Israilit nukë hanë dellin’ e pitë, që është ndë të falët’ e kofshësë, sepse ay goditi të falën’ e kofshësë Jakovit ndë dellt të pitë.
edhe panë Perëndin’ e Israilit, edhe ndënë këmbët t’ati (ishte) posi truall i shtruarë me gur sapfiri, edhe (ishte) i këthiellëtë posi qëndresa e qiellit,
edhe thoshitë: Na Zoti Perëndia ynë tek na dëftoi lavdin’ e tij, edhe madhërin’ e tij, edhe dëgjuam zën’ e atij nga mezi i zjarrit, këtë ditë pam se Zoti folëka bashkë me njerinë, edhe (njeriu) rruaka;
Atëhere thashë: Mjeri unë! Sepse jam njeri me buzë të paqëruara, edhe rri ndë mest të gjëndëjesë me buzë të paqëruara; sepse syt’ e mi panë Mbëretinë, Zotin’ e ushtërivet.