Edhe njerëzit’ e ati vëndi e pyetnë për gruan’ e ati, edhe (ay) tha: Ësht’ ime motërë, sepse pat frikë të thoshte: Ime shoqe; (tuke thënë me vetëhen e ti) mos më vrasënë njerëzit’ e këti vëndi për Revekënë, sepse ishte e bukurë ndë sy.
A nukë më tha ay, (se): Ësht’ ime motërë? Edhe ajo vetë përsëri më tha (se): Është im vëlla. Me të këthiellë të zemrësë sime, edhe me të dreitë të duarvet mia bëra këtë.
Edhe prej kujt drove, a pate frikë, që të gënjejsh, edhe të mos më kujtojsh, as mos e vësh (këtë) ndër mënt? A nuk’ (është) më fort, (sepse) unë pushova që kurë, (përandaj) ti nuk më pate frikë?
Edhe Avrami e Nahori muarrë gra për vetëhen’ e tyre, gruaja e Avramit (e kishte) emërinë Sarë, edhe gruaja e Nahorit (e kishte) emërinë Mellha, e bila e Arranit, të i atit Mellhasë, edhe të i atit Jeshasë.