«Sisen n sɔlɔmɛ ra yɛrɛyɛrɛ. N di nfen fɔ? N di a fɔ ko: ‹Tɔrɔya mɛn kɛtɔ n sɔrɔnna sisen, Fa n kisi wo ma› wa? Wo tɛ, kɔni ka a masɔrɔn tɔrɔya mɛn ye n sɔrɔnna wo waati ra se!
Ɲenematɔmɔnin ka an kunka danka le la, mɛn ye mɔɔilu kan sariya kosɔn. Danka wo ye a kan an na nɔ rɔ. Baa a sɛbɛni ko: «Mɔɔ mɔɔ dunni jiri la, wo tii dankani.»
Isa jɛrɛ ra an julumunilu donin ta a faribanku rɔ, a gbɔngbɔnni jiri kan, kosa an ye kɛ ikomin mɔɔ mɛn farani julumun dɔ, ka to an nii la telen dɔ. Ai ka kɛndɛya sɔrɔn a la madiminniilu le fɛ.
Baa Ɲenematɔmɔnin faara le an julumunilu la ko rɔ siɲa kelen haan habadan, ale mɔɔ telennin telenbaliilu yɛ, kosa a ye na ai ri Alla ma. Mɔɔilu ra a faa ten faribanku rɔ, kɔni Alla ka a lakɛndɛya, Nii Sɛniman na baraka le rɔ.