Ai ye jankarɔtoilu lakɛndɛya, ka suilu lawuli, ka kunatɔilu lakɛndɛya, ka jinailu gbɛn ka ii bɔ mɔɔilu fɛ. Ai ka a sɔrɔn gbansan, ai fanan ye a di gbansan.
Wo dencɛ fila rɔ, ɲuman de ka a fa sawo kɛ?» Ii ka a fɔ ko: «Dencɛ fɔlɔ wo.» Isa ka a fɔ ko: «N di tuɲa fɔ ai yɛ: niisankɔmiralailu ni sunkurunbailu ye donna ai ɲɛfɛ Alla la Mansaya rɔ.
«Gbalo ye ai sariya karanmɔɔilu ni Farisilu yɛ! Ai jɛrɛmayuwailu! Baa ai ra Harijeene Mansaya da tuun mɔɔilu ɲɛrɔ. Ai jɛrɛ tɛ don a rɔ, mɛnilu fanan ye a fɛ ka don, ai ti sɔn woilu ye don.
«Ka a tɛrɛn Yaya ma kawandili kɛ waati mɛn na fɔlɔ, mɔɔilu tɛrɛ ye Alla la sariya lataamala, a ni nabiilu la kuma. Kɛbi Yaya nara ka kawandili kɛ, Alla la Mansaya kibaro ɲuma ye lasela mɔɔilu ma. Bɛɛ ye i rajala ka don wo mansaya rɔ.
A nara ka Isa yen su tun da ko: a ka a fɔ ko: «Rabi, an ka a lɔn ko Alla le ka i kelaya an ma, ka na an karan. Mɔɔ si ti se wo kabannako tɔɔmasereilu ɲɔɔn kɛla ni Alla tɛ a fɛ.»