A ka a fɔ ko: «N da mɔɔ mɛnilu dan, n di woilu halaki ka ii bɔ duukolo kan. Adamadenilu wo, kolofenilu wo, waa rɔ soboilu wo, kɔnɔilu wo, ni niimafen mɛsɛn mɛnilu ye taamala duu ma, n di wo bɛɛ halaki ka a masɔrɔn n da nimisa ii dan ko rɔ.»
Nuhan tele rɔ, mɔɔilu tora dɔɔnnin ni minnin na, ni muso furula, a ni ka ii denmusoilu furu. A tɛrɛ ye wo ɲa fo Nuhan donda kulunba kɔndɔ. Wo lon kelen sanci ba ka nali damira. Sanci wo ma tɛɛ, fo ka a to gbiliyala a ɲa jɛrɛ jɛrɛ ma ka dunuɲa yɔrɔ bɛɛ latunun ka mɔɔilu bɛɛ halaki.
Isa ka a fɔ ii yɛ ko: «A ye di? Ni i la jɔn do bɔra sɛnɛ kɛ diya, wala kolofen gbɛn diya, ka na lu ma, yon ye ai tɛma, mɛn di sɔn ka a fɔ a yɛ ko ‹i ye na i sii jona ka dɔɔnnin kɛ fɔlɔ›?
Mɔɔ fɔlɔilu dunuɲa rɔ, a ma woilu fanan natanka, a ka ji bɔni ba lana Alla lɔnbaliilu ma, kɔni a ka mɔɔ wɔrɔnwula le dɔrɔn nakisi a ni Nuhan mɛn tɛrɛ ye telenbaya la ko kawandili bɔla.