7 I duɲɔɔ di to bon kɔndɔ ka jabili kɛ ko: ‹Ɛɛ, cɛɛ, i kana na n tɔrɔ sa. N da n na da tuun ka a sɔɔ. N ni n na denilu bɛɛ ra ban an lala. N ti sɔn ka foyi di i ma sisen.›
Awa, ka sunkurun hankilitanilu wani to tulu san diya, kɔɲɔcɛ nara. Sunkurun mɛnilu rabɛnni, woilu ni kɔɲɔcɛ wara don kɔɲɔmalɔ tolon dɔ. Mɔɔilu ka da tuun.
Hali a ma sɔn ka buru di i ma ai la duɲɔɔnya kosɔn, i wa to a la da makonkon na fo ka a ɲagba, a ri wuli ka i mako bɛɛ ɲa jɔ! Baa, i ma sɔn ka a matara boloka.
Maari, mɛn ye bontii ri, ni a wulira ka bonda latuun, ai ri to kɛnɛ ma. Ai ri da makonkon ka a fɔ ko: ‹Maari, i ye da laka an yɛ.› Bontii ri jabili kɛ ko: ‹N ma a lɔn i bɔni yɔrɔ mɛn dɔ.›
Wo rɔ, Isa wara ii kɔfɛ. Ii sudunyani kɛlɛden kuntii wara, kɛlɛden kuntii ka a teri doilu lawa Isa ma, ka a fɔ a yɛ ko: «Maari, i kana i jɛrɛ tɔrɔ. N na hakan tɛ i ye don n wara, ka a masɔrɔn i ka bon nde ri paaɔn!