«N na baaraden le ten, n ka mɛn suwandi. A duman n yɛ kosɛbɛ, n ye niisɔndiyala a la ko rɔ. N di n Nii Sɛniman lana a fɛ, a ri kiti ko fɔ siya tɔilu yɛ.
Isa ka a fɔ ii yɛ ko: «Mɛn sɛbɛni Alla la kitabu kɔndɔ, ai ma wo karan fɔlɔ wa? A sɛbɛni ko: ‹Bon lɔlailu ka ii ban kabakurun mɛn dɔ, wo le kɛra bon jusii kabakurun di. Maari nɔ le wo ri. A kɛra an ɲana kabannako ri.›»
N Fa mɛn ka n kela, a ye ɲenemaya rɔ, n fanan ye ɲenemaya rɔ n Fa wo le kosɔn. Wo ye n ɲa kelen wo le ma, ni mɛn ka n dɔɔn wo ri to ɲenemaya rɔ n kosɔn.
kosa ai la lemɛniya ye sɛnsɛn. Hali sanin mɛn di se tiɲanna, wo ye lalenna ta le la, ka lasɛnsɛn. Wo rɔ, ai la lemɛniya mɛn tɔnɔ ka bon sanin di, wo fanan ka kan ka lasɛnsɛn kɔrɔbɔli rɔ, ka tandoli ni gbiliya ni kunnafulen sɔrɔn Isa Ɲenematɔmɔnin di bɔ waati rɔ kɛnɛma.
Kaba ɲin dagbɛlɛyani aile lemɛniya mɔɔilu le yɛ, kɔni Kitabu yɔrɔ ɲin de bɛnni lemɛniyabaliilu ma ko, «Bon lɔlailu ka ii ban kabakurun mɛn dɔ, wo ra kɛ bon jusii kabakurun di.»
Nde Simɔn Piyɛri Isa Ɲenematɔmɔnin na baaraden ni a la talibidenba, nde le ka ɲin sɛbɛ, ka a lawa ai ma, ai le mɛnilu fanan da lemɛniya sɔrɔn mɛn ni an na gbiliya ka kan ai ka mɛn sɔrɔn an na Alla ni an na kisila la telenbaya fɛ, Isa Ɲenematɔmɔnin.
Wo rɔ, a ra an lahidi lahidi gbɛlɛn na, mɛnilu ka bon ka tamin bɛɛ la, kosa ai ye ai jɛrɛ laban kɔsɔ koilu ma kunfan ye mɔɔilu lɔla mɛn ma dunuɲa ɲin dɔ, ko ai fanan di Alla la kɛɲa sɔrɔn.