“Minawk mah nangcae to na thuisae o, pacae pakhlaek o moa kahoih ai hmuen cungri hoi amsawn amlai angnet o na-ah tahamhoih o, kawmawtiah nangcae loa kai ih hnukbangnawk ah na oh o.
Nangcae loa long iah na oh o nahaeloa long mah nangcae to angmah ih batiah palung o tih. To-e kaimah hi long hoitoah kang tuek o moa anih ih na ai boah ni; topongah long mah nangcae to ang hnukmaa o haih ih ni.
Nang ih tamthang lok to anihcae khaeah ka thuih na-ah long mah anihcae to a hnukmaa o. Kawmawtiah kai loa hi long iah ka om ai batih toengah nangcae doeh hi long iah na om o ai toeng pongah ni.
Kawmawtiah kaicae mah thuih o ih kaimahcae kawng na ai ni; ka thuih o ih loa Jesuh Khrih Loa Angraeng oh moa kaicae hae Jesuh han-iah nangcae ih tamtoeh ah ka oh o, tihae ni.
Kawmawtiah Khrih na taanghaih o ih pongh khueh aiah angmah patang khanghaih ih pauephaih pongah doehsoe Khrih ih toksak hanah nangcae taham tok to angpaek o boah.
Jesuh ih hnukbang ah na oh o pongah kasae thuihhaih ih to na pauep o nahaeloa palung anghoe oah; kawmawtiah lensawk Pakhra, Sithaw ih Pakhra to nangcae nuiah oh tihaih ih ni.