142 ကျမ်းစာထဲက အမျိုးသမီးများအကြောင်း ဓမ္မသီချင်းများ (ရှေးဟောင်း)

သမီးရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းတွေ၊ လွတ်လပ်မှုတွေထက် နာခံမှု၊ လက်အောက်ခံမှုနဲ့ ကိုယ်ကျိုးစွန့်မှုတွေအတွက်ပဲ အသိအမှတ်ပြုခံရတဲ့ အမျိုးသမီးတွေအကြောင်း စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ယဉ်ကျေးမှုအရ သူတို့ကို မိဘတွေရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ်၊ နောက်ပိုင်းမှာ ယောက်ျားတွေရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရတယ်။ အိမ်မှုကိစ္စတွေ၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခြင်းနဲ့ ကလေးထိန်းကျောင်းခြင်းတွေမှာပဲ အခန်းကဏ္ဍရှိတယ်လို့ ယူဆခံရတယ်။ အစ္စရေးလူမျိုးတွေရဲ့ သန်းခေါင်စာရင်းနဲ့ စစ်တမ်းတွေမှာလည်း သူတို့ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားခြင်း မရှိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင်က ကျွန်မတို့ကို အဖိုးတန်တဲ့ တန်ဖိုးတစ်ခု ပေးအပ်ပြီး ကိုယ်တော့်အမှုတော်မှာ အသုံးဝင်ပြီးတန်ဖိုးရှိကြောင်း ခံစားရအောင် ပြုလုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။

ဓမ္မဟောင်းကျမ်းမှာ ထူးချွန်ထင်ရှားတဲ့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ နာမည်တွေကို တွေ့ရပါတယ်။ သူတို့အတွက် ဘုရားသခင်ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို လူသားတွေရဲ့ အတွေးအခေါ်နဲ့ လျှော့တွက်ထားကြပေမဲ့ သမိုင်းမှာ သူတို့ရဲ့ ခြေရာတွေကို ထင်ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူတို့အားဖြင့် ဘုရားသခင်က အံ့ဖွယ်အမှုတွေကို ပြုလုပ်ပြီး ကိုယ်တော့်တန်ခိုးကို ပြသခဲ့တယ်။ ကျမ်းစာမှာ အေးစတာ၊ ရုသ၊ ဒေဗောရ၊ နောမိ၊ ရာခပ်၊ မာရိ၊ စာရာ၊ ရာခေလ၊ ရေဗက္ကာ အစရှိတဲ့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖော်ပြထားပါတယ်။ ဒီအမျိုးသမီးတွေအကြောင်း လေ့လာကြည့်ဖို့၊ သူတို့ရဲ့ သက်သေခံချက်တွေကနေတစ်ဆင့် ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေကို ပြန်လည် တက်ကြွလာအောင် လုပ်ဖို့၊ ယေရှုအတွက် ကိုယ့်ရဲ့ဘဝကို အပြည့်အဝ ပေးအပ်ဖို့ လှုံ့ဆော်မှု ရှာဖွေဖို့ တိုက်တွန်းချင်ပါတယ်။ ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးမှာမဆို ကိုယ်တော်ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ အဖြေတစ်ခု ဖြစ်လာအောင်ပါ။

နောက် တစ် ဖန် စော ရက် ချိုင့် တွင် နေ ထိုင် သည့် ဒေ လိ လ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တစ် ယောက် ကို ချစ် ကြိုက် ပြန် လျှင်

ဖာ ရော မင်း သည် ယော သပ် ကို ဇာ ဖ ဏာ သ ဖာ ဏ ဟူ သော ဘွဲ့ နာ မ ဖြင့် မှည့် ခေါ်၍ သြ န မြို့ ရှိ ပ ရော ဟိတ် ပေါ တိ ဖေ ရ၏ သ မီး အာ သ နတ် နှင့် ထိမ်း မြား၏။ ထို သို့ ယော သပ် သည် အိ ဂျစ် ပြည် ကို လှည့် ကြည့် ရန် ထွက် သွား လေ ၏။

ထို အ ခါ လာ ဗန်၌ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ ရာ အ ကြီး လေ အာ၊ အ ငယ် ရာ ခေ လ အ မည် ရှိ ကြ ၏။

ရေ ဗ က္က သည် ရှေ့ တွင် ရှိ ပါ ၏။ ထာ၀ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင့် သ ခင့် သား ၏ မ ယား ဖြစ် စေ ရန် ဆောင် သွား ပါ လော့ ဟု ဆို ကြ ၏။

ထို သို့ ခါ နာန် ပြည် တွင် ဆယ် နှစ် ကြာ အာ ဗြံ နေ ပြီး မှ မ ယား စာ ရဲ သည် အိ ဂျစ် ပြည် သူ ကျွန် မိန်း မ ဟာ ဂ ရ ကို ခေါ် လျက် အ ငယ် အ နှောင်း ထား စေ ရန် ခင် ပွန်း အာ ဗြံ သို့ အပ် နှင်း သည့် အ တိုင်း၊

တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က၊ သင့် မ ယား စာ ရဲ ကို စာ ရဲ အ မည် ဖြင့် မ ခေါ် ရ။ စာ ရာ အ မည် ဖြင့် တွင် ရ မည်။

ဧ သော သည် အ သက် လေး ဆယ် ရှိ သော အ ခါ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဗေ ရိ သ မီး ယု ဒိတ်၊ ၎င်း လူ မျိုး ဧ လုန့် သ မီး ဗာ ရှ မတ် တို့ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ ၏။

ထို မိန်း မ သည် အ သက် ရှင် သော လူ အ ပေါင်း တို့၏ အ မိ ဖြစ် သော ကြောင့် ဧ၀ အ မည် ဖြင့် လူ မှည့် လေ ၏။

ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သား တော် အ ဗ ရှ လုံ၌ တာ မာ အ မည် ရှိ သော အ ဆင်း လှ သူ နှ မ တော် တစ် ပါး ရှိ ရာ သား တော် ကြီး အာ မ နုန် သည် က ညာ ဖြစ် သော ထို နှ မ တော် ကို အ လွန် စုံ မက် သ ဖြင့် အ ကြံ မ မြောက် နိုင် သည့် အ တွက် စိ တ္တ ဇ ရော ဂါ စွဲ ကပ် လေ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ မည့် ဗျာ ဒိတ် ချက် ကို သာ ငါ ဆင့် ဆို မည် ဟု မိ က္ခာ ပြန် ပြော လေ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ထဲ မှ ထုတ် သော နံ ရိုး ဖြင့် လူ မိန်း မ ကို ဖန် ဆင်း ၍ လူ ရှိ ရာ သို့ ဆောင် ခဲ့ တော် မူ ၏။

အ လွန် စိတ် ညစ် ငို ကြွေး လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ပ ဌ နာ ပြု သည် မှာ

သင် မှ ဆင်း သက် သော သား မြေး တို့ လည်း သိမ်း သွား ခံ ရ ပြီး လျှင် ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင့် နန်း တော် တွင် မိန်း မ စိုး ဖြစ် ရ ကြ လိမ့် မည် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဗျာ ဒိတ် တော် ကို ဆင့် ဆို ရာ

မော ရှေ လည်း ထို သူ့ ထံ နေ လို သည် နှင့် အ ညီ မော ရှေ ကို သ မီး ဇိ ပေါ ရ နှင့် ထိမ်း မြား ၍၊

ယာ ကုပ် မ ယား လေ အာ ဖွား မြင် သော သ မီး ဒိ န သည် ထို ပြည် သူ တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု သွား ရာ၊

ဇိ ပေါ ရ သည် ကျောက် စောင်း ကို ယူ၍ သား၏ အ ရေ ဖျား ကို လှီး ဖြတ် ပြီး မှ လင့် ခြေ ရင်း သို့ ပစ် လျက် စင် စစ် အ ရှင် သည် ကျွန် မ အား သွေး နှင့် စပ် လျဉ်း သော လင် ယောက်ျား ဖြစ် သည် ဟု ဆို သော် မော ရှေ ကို လွှတ် ထား တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ ငါ့ ဘု ရား သ ခင်၏ ဗျာ ဒိတ် တော် ချက် ကို သာ ဆင့် ဆို ပါ မည် ဟု၊ မိ က္ခာ ပြန် ပြော လေ ၏။

အာ ရုန်၏ အစ် မ ဖြစ် သော ပ ရော ဖက် မ မိ ရိ အံ သည် ပတ် သာ ကို ကိုင်၍ မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ လည်း ပတ် သာ တီး လျက်၊ က ခုန် လျက်၊ လိုက် သွား ကြ စဉ်၊

အစ် ကို တို့ ကဲ့ သို့ ရှေ လ သေ မည် ဟု စိုး ရိမ် ၍ ယု ဒ က၊ ငါ့ သား ရှေ လ အ ရွယ် ရောက် သည့် တိုင် အောင် သင့် အ ဘ ၏ အိမ် ၌ မုဆိုး မ အ ဖြစ် နေ ဦး လော့ ဟု ချွေး မ တာ မာ အား ဆို သည့် အ တိုင်း တာ မာ သွား ၍ အ ဘ အိမ်၌ နေ လေ ၏။

ရာ ခပ် ဖြင့် စာ လ မုန် ရ သော ဗော ဇ၊ ရု သ ဖြင့် ဗော ဇ ရ သော သြ ဗက်၊ သြ ဗက် သား ယေ ရှဲ၊ ယေ ရှဲ သား ဒါ ဝိဒ် မင်း၊ ဥ ရိ ယ မ ယား ဖြစ် ဖူး သူ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် ရ သော ရှော လ မုန်၊

တာ မာ သည် ရှည် လျား သော အ ဆင် တန် ဆာ ကို ဆုတ် ခြင်း၊ ဦး ခေါင်း ပေါ် တွင် ပြာ တင် ခြင်း များ ကို ပြု ပြီး လျှင် ထိပ် ထက် လက် တင်၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လျက် ပြန် သွား လေ ၏။

ဟ န္န ထော မ နာ လျှောက် သည် မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၌ ကျွန် မ စိတ် ရွှင် လန်း လျက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြောင့် ဦး ချို ရှည် မြင့် ရ ပါ၏။ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး တော် နှင့် အား ရ လျက်၊ ရန် သူ တို့ တစ် ဘက် တွင် နှုတ် ဖွင့် ရ ပါ၏။

အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ခ ရီး ရောက် မ ဆိုက် ရှိ သော အ ခါ မ ယား စာ ရဲ အား၊ သင် သည် ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ဖြစ် ကြောင်း ငါ သိ ၏။

အာ ယ သ မီး ရိ ဇ ပ တွင် ရှော လု မင်း ရ သော သား တော်၊ အာ မော နိ နှင့် မေ ဖိ ဗော ရှက် နှစ် ယောက် ရှော လု မင်း သ မီး တော် မေ ရပ် တွင် မ ဟော လ မြို့ နေ၊ ဗာ ဇိ လဲ သား အ ဒြေ လ ရ သော သား ငါး ယောက် တို့ ကို ခေါ် ပြီး မှ

မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း စုံ စမ်း စေ ရာ ဧ လျံ့ သ မီး၊ ဟိ တ္တိ လူ မျိုး ဥရိ ယ၏ မ ယား၊ ဗာ သ ရှေ ဘ ဖြစ် ပါ သည် ဟု တင် လျှောက် သော်

သူ့ အ မည် ကား နာ ဗ လ မ ယား ကား၊ အ ဘိ ဂဲ လ တည်း။ ထို မိန်း မ သည် ရှု ချင် ဖွယ် အ ဆင်း နှင့် ဉာဏ် ကောင်း၏။ ကာ လက် အ မျိုး သား ဖြစ် သော ထို ယောက်ျား မူ ကား၊ ရက် စက် ကြမ်း ကြုတ် သော အ ကျင့် သ ဘော ရှိ၏။

နုန့် သား ယော ရှု သည် သူ လျှို နှစ် ယောက် ကို ရှိ တ္တိမ် မြို့ မှ စေ လွှတ်၍၊ ယေ ရိ ခေါ မြို့ မှ စ သော တစ် ပြည် လုံး ကို စူး စမ်း ကြ လော့ ဟု မှာ လိုက် သည့် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သွား ပြီး လျှင်၊ ရာ ခပ် အ မည် ရှိ သော ပြည် တန် ဆာ့ အိမ် သို့ ဝင် ရောက် တည်း ခို ကြ ၏။

ထို အ ခါ ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ သည် သိ သ ရ အိပ် မော ကျ သည့် အ ခိုက် တဲ ကြက် ဆူး တစ် ချောင်း နှင့် လက် ရိုက် ကို ကိုင် ယူ၍၊ တိတ် တ ဆိတ် ချဉ်း သွား ပြီး မှ နား ထင် ကို ကြက် ဆူး နှင့် မြေ အ ထိ ထုတ် ချင်း ပေါက် ရိုက် သွင်း သ ဖြင့် သေ လေ ၏။

ထို သား တို့ သည် မော ဘ ပြည် သူ၊ သြ ရ ပ နှင့် ရု သ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ တို့ ကို ကြင် ဘက် အ ဖြစ် သိမ်း ပိုက်၍ နှစ် ပေါင်း ဆယ် နှစ် ခန့် နေ ထိုင် ပြီး မှ၊

လာ မက် သည် အာ ဒ နှင့် ဇိ လ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ နှစ် ယောက် တို့ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ၍၊တစ် ဖန် ညီ အာ ဗေ လ ကို ဖွား မြင် လေ၏။ အာ ဗေ လ သည် သိုး ထိန်း ဖြစ်၏။ ကာ ဣ န မူ ကား လယ် ယာ လုပ် သူ ဖြစ် ၏။အာ ဒ သည် သား ယာ ဗ လ ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ထို သား ကား တဲ၌ နေ လျက် သိုး နွား စ သည် တို့ ကို မွေး သော သူ တို့၏ အ ဘ ဖြစ် လေ ၏။ယု ဗ လ အ မည် ရှိ သော ညီ မူ ကား၊ စောင်း၊ နှဲ ခ ရာ များ ကို တီး မှုတ် တတ် သော သူ အ ပေါင်း တို့၏ အ ဘ ဖြစ် လေ ၏။ဇိ လ လည်း သား တု ဗ လ ကာ ဣ န ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ထို သား သည် ပန်း တဉ်း သ မား၊ ပန်း ပဲ သ မား အ ပေါင်း တို့၏ ဆ ရာ ဖြစ် လေ သ တည်း။ တု ဗ လ ကာ ဣ န၏ နှ မ ကား နေ မ အ မည် ရှိ ၏။

ထို အ ခါ ပ ရော ဖက် မ ဖြစ် သော လ ပိ ဒုတ် မ ယား ဒေ ဗော ရ သည်၊ ဣ သ ရေ လူ မျိုး ကို အုပ် စိုး စီ ရင် ရာ

ယေ ခေါ နိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ သုံး လ သာ စိုး စံ ရ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သား ဧ လ နာ သန်၏ သ မီး၊ န ဟု တ္တ တည်း။

ဒါ ဝိဒ် မင်း၏ သြ ဝါ ဒ ခံ ဟော ပြော ရ သူ အာ သပ် လက် အောက် ဇ က္ကု ရ၊ ယော သပ်၊ နာ သ နိ၊ အာ ရှ ရေ လ တို့ သည် အာ သပ် ဂိုဏ်း သား များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။

ရှံ ဆုန် အား ဒေ လိ လ က၊ မည် သည့် နည်း နှင့် ကြီး စွာ သော ခွန် အား တည် သည် ကိုလည်း ကောင်း၊ နှိပ် စက် ခွင့် ရ စေ ခြင်း ငှါ မည် သည့် နည်း နှင့် ချည် နှောင် ရ သည် ကိုလည်း ကောင်း ဖော် ပြ ပါ ဟု မေး စမ်း သော်

ယော ရှု သည် ယေ ရိ ခေါ မြို့ သို့ အ စူး အ စမ်း စေ လွှတ် သော တ မန် တို့ ကို ဝှက် ထား သူ ပြည် တန် ဆာ ရာ ခပ် နှင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း၊ ရှိ ရှိ သ မျှ အား အ သက် ချမ်း သာ ပေး သည် နှင့် အ ညီ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ဘောင် တွင် ယ နေ့ တိုင် အောင် နေ ရ ကြ သ တည်း။

ဒါ ဝိဒ် က လည်း၊ ယ နေ့ ငါ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် သင့် ကို စေ လွှတ် တော် မူ သော ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မင်္ဂ လာ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။သင့် ကောင်း သော ဉာဏ် လည်း မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ၏။ ယ နေ့ ကာ ယ ကံ မြောက် အ သွေး သွန်း၍ အောင် မြင် ပြစ် ကို တား မြစ် သူ သင် ၌ မင်္ဂ လာ ရှိ၏။

ထို အ ခါ၊ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နေ ဗု ခဒ် နေ ဇာ မင်း သိမ်း သွား ရာ ပါ၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယေ ခေါ နိ မင်း နှင့် တ ကွ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မှ သုံ့ ပန်း ခံ ရ သူ တို့ အ နက်၊ ယု ဒ လူ မျိုး၊ ဗင်္ယာ မိန့် အ နွယ်၊ ကိ ရှ မြစ်၊ ရှိ မိ မြေး၊ ယာ ဣ ရ သား၊ မော် ဒ ကဲ အ မည် ရှိ သူ တစ် ယောက် သည်၊ ရှု ရှန် နန်း မြို့ တော်၌ နေ ထိုင် လျက် ရှိ ၏။

ထို အ ခါ ရှော လ မုန်၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ အား နာ သန် က၊ ဟ ဂ္ဂိတ် သား အ ဒေါ နိ ယ သည် ငါ တို့ အ ရှင် ဒါဝိဒ် မင်း မ သိ ဘဲ ဘု ရင် လုပ် ကြောင်း ကို မ ကြား သ လော။သို့ ဖြစ်၍ သင့် အ သက် နှင့် သား တော် ရှော လ မုန့် အ သက် ချမ်း သာ ရန် ငါ အ ကြံ ပေး ပါ ရ စေ။

ရှော လု မင်း ကိုယ် လုပ် တော်၊ အာ ယ သ မီး ရိ ဇ ပ ပြု သော အ မှု ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြား သိ သော်၊ဂိ လ ဗော တောင် ရိုး၌ ရှော လု မင်း ကို လုပ် ကြံ သူ ဖိ လိ တ္တိ တပ် သား တို့ ဆွဲ ထား ကြ သည့် အ လောင်း တော် များ ကို ဗက် ရှန် လမ်း ဆုံ မှ လျှို့ တစ် ဝှက် ဆောင် ယူ သော ဂိ လဒ် နယ်၊ ယာ ဗက် မြို့ သား တို့ ထံ ချီ ထွက် ၍ရှော လု မင်း နှင့် သား တော် ယော န သန် တို့ အ ရိုး များ ကို ဖော် ထုတ် ယူ ဆောင် ခဲ့ ပြီး လျှင် ကား တင် ခံ ရ သူ တို့ အ ရိုး များ နှင့် စု ပေါင်း လျက်ဗင်္ယာ မိန် နယ်၊ ဇေ လ မြို့၊ ရှော လု မင်း ခ မည်း တော် ကိ ရှ၏ သင်္ချိုင်း၌ စျာ ပ န ပြု ကြ လေ၏။ ဘု ရင် မင်း မိန့် မှာ သ မျှ အ တိုင်း ဆောင် ရွက် ပြီး စီး ကြ သည့် ကာ လ ပြည် တော် အ ဖို့ ပြု သော ပ ဌ နာ များ ကို ဘု ရား သ ခင် နား ညောင်း တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ သည် သူ တို့ နှင့် မ ပေါင်း မ သင်း ရ။ ပေါင်း သင်း လျှင် ကိုယ့် ဘု ရား များ ဘက် သို့ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို မု ချ ငဲ့ ပါ စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ကန့် ကွက် တော် မူ ခဲ့ သည့် မော ဘ၊ အ မ္မုန်၊ ဧ ဒုံ၊ ဇိ ဒုန်၊ ဟိ တ္တိ အ မျိုး သမီး တည်း ဟူ သော မျိုး ခြား မိန်း မ များ ကို ဖာ ရော မင်း သ မီး တော် မှ တစ် ပါး ရှော လ မုန် မင်း နှစ် သက် မှီ ဝဲ သ ဖြင့်၊

နာ ဗ လ မ ယား အ ဘိ ဂဲ လ အား ငယ် သား တစ် ယောက် ပြော ကြား သည် မှာ ကျွန် တော် တို့ သ ခင့် ထံ နှုတ် ဆက် ရန် တော မှ တ မန် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် စေ လွှတ် ရာ၊

တဲ အ တွင်း၌ ရှိ ပါ သည် ဟု ပြန် လျှောက် ရာ နောင် နှစ် မိုး ဦး ကာ လ၌ သင့် ထံ ငါ မု ချ ပြန် လာ ဦး မည် ဖြစ်၍ သင့် မ ယား စာ ရာ သည် သား ကို ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် မြွက် တော် မူ သော် ကိုယ် တော့် နောက် တဲ၀ တွင် ရှိ နေ သူ စာ ရာ ကြား ရ ၏။

အ ဆင်း လှ သော ပျို ရွယ် သူ့ ကို ဣ သ ရေ လ ပြည် လုံး နှံ့ ရှာ စေ ရာ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို တွေ့၍ အ ထံ တော် သို့ ဆောင် သွင်း ကြ သော်

သို့ ရာ တွင် ဟ န္န အား သား ရ ခွင့် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မ မူ သော် လည်း ချစ် ခင် လှ သ တည်း။

မိ ဖု ရား ကား၊ အ ဟိ မတ် သ မီး အ ဟိ နောင် တည်း။ ဗိုလ် ချုပ် ကား ဘ ထွေး တော် နေ ရ သား အာ ဗ နာ တည်း။

ထို နောက် ဒါ ဝိဒ် ကို သ မီး တော် မိ ခါ လ စုံ မက် သည့် အ ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြား သိ ရာ အား ရ ဝမ်း မြောက် လျက်

အာ ခ ဇိ မင်း ၏ မယ် တော် အာ သ လိ သည် သား တော် ကွယ် လွန် ကြောင်း သိ လျှင် မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ပေါင်း တို့ ကို သုတ် သင် လေ ၏။

မ ယား က အ ရှင် သည်၊ စုံ လင် ခြင်း ကို ကိုယ်၌ မြဲ စွဲ သေး သ လော။ ဘု ရား သ ခင် ကို ငြင်း ပယ် ပြီး လျှင် သေ ပေ တော့ ဟု ဆို သော်၊

မည် သူ့ ထံ မျှ ဧ လိ ယ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ဇိ ဒုန် ပြည် ဇ ရ တ္ထ မြို့ ရှိ မု ဆိုး မ ထံ သာ စေ လွှတ် တော် မူ ၏။

ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ကို ကြည့် ရှု ပြု စု တော် မူ သ ဖြင့်၊

ပ ရော ဖက် အ ပေါင်း တို့ အား၊ ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် သော အ မှု မှ စ၍ ဧ လိ ယ ပြု သ မျှ ကို အာ ဟပ် မင်း သည် ယေ ဇ ဗေ လ ထံ ကြား ပြော လျှင်

တစ် နေ့ သ ၌ ရှု နင် မြို့ သို့ ဧ လိ ရှဲ သွား ရောက် ရာ မြို့ ရှိ ဂုဏ် ကြီး သူ မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ဘုန်း ပေး စေ ရန် ပင့် ဖိတ် သည် နှင့် အ ညီ ထို မြို့ သို့ ရောက် တိုင်း ဘုန်း ပေး ရန် ဝင် လေ့ ရှိ၏။

အ ဗ ရှ လုံ သည် သား သုံး ယောက်၊ သ မီး တစ် ယောက် တို့ ကို ရ၍ တာ မာ အ မည် ရှိ သော ထို သ မီး ကား ရှု ချင် ဖွယ် ကောင်း လှ၏။

ယော ရှိ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ရှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ သုံး ဆယ့် တစ် နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဗော ဇ ကတ် မြို့ သား အာ ဒါ ယ၏ သ မီး၊ ယေ ဒိ ဒ တည်း။

လက် တော် ဖြင့် ရှော လ မုန် မင်း ပေး သော လက် ဆောင် တော့် ပြင်၊ ရှေ ဘ ဘု ရင် မ လို သ မျှ တောင်း တိုင်း ပေး လိုက် ပြီး မှ ဘု ရင် မ သည် ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း နှင့် တ ကွ ကိုယ့် ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။

ထို အ ခါ မ ယား စာ ရာ နှင့် စပ်၍ ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု ပြော လေ့ ရှိ သော ကြောင့် ဂေ ရာ မင်း အ ဘိ မ လက် သည် လူ လွှတ်၍ စာ ရာ ကို ခေါ် ဆောင် လေ ၏။

အာ ဗြံ အား ပြော ဆို သည် မှာ၊ သား ရ ခွင့် ကို ကျွန် မ အား ထာ၀ ရ ဘု ရား ပေး တော် မ မူ။ ကျွန် မ၏ ကျွန် မိန်း မ ထံ ၀င် ပါ လေ။ သူ မှ ကျွန် မ သား ရ ကောင်း ရ လိမ့် မည် ဟူ သော စ ကား ကို အာ ဗြံ နား ထောင် လေ ၏။

ဗျာ ဒိတ် တော် ပေး ဦး အ ခါ ကာ လ ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပြည် တော် သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ခွာ လျက် မှား ယွင်း ခဲ့ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မှား ယွင်း ခြင်း ဆိုင် ရာ မိန်း မ ကို သွား ၍ အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ပြီး လျှင်၊ သား သ မီး များ ကို ရ လော့ ဟု၊ ဟော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊ဟော ရှေ သွား ၍ ဒိ ဗ လိမ့် သ မီး ဂေါ မာ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ၏။ ထို မိန်း မ သ န္ဓေ ရ၍၊ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊

ထို အ ခါ၊ ညီ အစ် ကို မောင် နှ မ မှ စ၍၊ ယ ခင် အ သိ အ ကျွမ်း အ ပေါင်း တို့ သည်၊ သူ့ ထံ လာ ရောက်၍၊ နေ အိမ်၌ အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ ပြီး လျှင်၊ ဘု ရား သ ခင်​သင့် ရောက် စေ တော် မူ သော ဘေး ဒု က္ခ ကို စာ နာ လျက် နှစ် သိမ့် စေ သည့် ပြင်၊ အ သီး အ သီး ရွှေ တစ် ကွင်း နှင့် ဒင်္ဂါး တစ် ပြား စီ ပေး ကြ၏။

အိမ် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့် ဥရိ ယ မ ယား တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ရ သော သား ၌ ပြင်း ပြ သော ဝေ ဒ နာ ရောက် ရှိ ရာ

ဟော ရှေ သွား ၍ ဒိ ဗ လိမ့် သ မီး ဂေါ မာ နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ၏။ ထို မိန်း မ သ န္ဓေ ရ၍၊ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော်၊

သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် လည်း ရှိ၍၊

ထို အ ခါ၊ မှူး မတ် တို့ သည် ကု ရှိ မြစ်၊ ရှေ လ မိ မြေး၊ နာ သ နိ သား ယေ ဟု ဒိ ကို၊ ဗာ ရုတ် ထံ စေ လွှတ် လျက်၊ လူ ပရိ သတ် ရှေ့ ဖတ် ရွတ် ခဲ့ ရာ ကျမ်း လိပ် ကို ကိုင် ယူ ခဲ့ လော့ ဟု ဆင့် ခေါ် သည့် အ တိုင်း၊ နေ ရိ သား ဗာ ရုတ် သည် ကျမ်း လိပ် ကို ကိုင် ယူ ရောက် လာ သော်၊

ထို အ ရပ် ၌ နေ သော အ ခါ ရု ဗင် သည် အ ဘ၏ မ ယား ငယ် ဗိ လ ဟာ့ ထံ သွား၍ အိပ် လေ ၏။ ထို သ တင်း ကို ဣ သ ရေ လ ကြား ၏။

အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် အ ချိန် ထ ပြီး မှ မုန့် နှင့် ရေ ဘူး ကို ယူ၍ ဟာ ဂ ရ ပ ခုံး ထက် တင် လျက် သူ ငယ် ကို အပ် ပြီး လျှင်၊ လွှတ် လိုက် သည့် အ တိုင်း ဟာ ဂ ရ ထွက် သွား၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ တော ၌ လှည့် လည် လျက် နေ ရ ရှာ ၏။

ဤ ရှု နင် မြို့ သူ့ ကို ခေါ် လော့ ဟု မိန့် ဆို သည့် အ တိုင်း ခေါ်၍ ဧ လိ ရှဲ ရှေ့ ထို မိန်း မ ရပ် နေ လျှင်

ထို ကာ လ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ သည် အာ မော ရိ ပြည့် ရှင် ရှိ ဟုန် မင်း ထံ သံ တ မန် များ ကို စေ လွှတ် လျက် ကိုယ် တော်၏ ပြည် ကို ဖြတ် သွား ပါ ရ စေ။

အာ ခ ဇိ မင်း၏ မယ် တော် အာ သ လိ သည်၊ သား တော် ကွယ် လွန် ကြောင်း သိ လျှင်၊ ယု ဒ မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ပေါင်း တို့ ကို သုတ် သင် လေ၏။

ဧ လိ ရှဲ က၊ နောင် နှစ် ယ ခု သ မ ယ မိုး ဦး ကာ လ တွင် သား ယောက်ျား ကို ချီ ပိုက် ရ လိမ့် မည် ဟု ဆို သော်၊ မိန်း မ က၊ အို အ ရှင်၊ ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော်၊ တ ပည့် တော် မ အား မ လှည့် စား ပါ နှင့် ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ထို မိန်း မ သည် သ န္ဓေ တည်၍ နောင် နှစ် မိုး ဦး ကာ လ ဧ လိ ရှဲ မိန့် ဆို ထား သော အ ခါ တွင် သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် လေ၏။

တပ် မှူး ဖြစ် သူ၊ နာ သ နိ သား ဣ ရှ မေ လ၊ ကာ ရာ့ သား ယော ဟ နန်၊ နေ တော ဖ မြို့ နေ တာ နု မက် သား စ ရာ ယ၊ မာ ခါ မြို့ သား ယေ ဇ နိ တို့ သည် ဂေ ဒ လိ ကို ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် ခန့် ထား ခဲ့ ကြောင်း ကြား သိ လျှင် အ ပေါင်း ပါ တို့ နှင့် တ ကွ မိ ဇ ပါ မြို့ ရှိ ဂေ ဒ လိ ထံ လာ ရောက် ကြ ရာ

ထို သို့ အား ဖြင့် အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အား ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ကြောင်း သိ ရ ပါ မည် ဟု လျှောက် ဆို၏။ ထို သို့ လျှောက် ဆို ၍ မ ဆုံး သေး မီ ပင် အာ ဗြ ဟံ၏ ညီ နာ ခေါ့် မ ယား မိ လ ခါ၏ သား ဖြစ် သူ ဗေ သွေ လ ရ သော သ မီး ရေ ဗ က္က သည် ရေ အိုး ကို ထမ်း လျက် ထွက် လာ ၏။

အာ ဟပ် မင်း သ မီး တော် နှင့် ထိမ်း မြား သ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် တို့ နည်း လမ်း ကို အာ ဟပ် မင်း မျိုး ကဲ့ သို့ လိုက် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဆိုး သွမ်း မှု ကို ပြု ကျင့် ၏။

ထို အ ခါ ရှော လ မုန်၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ အား နာ သန် က၊ ဟ ဂ္ဂိတ် သား အ ဒေါ နိ ယ သည် ငါ တို့ အ ရှင် ဒါဝိဒ် မင်း မ သိ ဘဲ ဘု ရင် လုပ် ကြောင်း ကို မ ကြား သ လော။

ပ ရော ဟိတ် ဟိ လ ခိ၊ အ ဟိ ကံ အာ ခ ဗော်၊ ရှာ ဖန်၊ အ သာ ယ တို့ သည် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဒု တိ ယ အ ရပ် တွင် နေ ထိုင် သူ၊ ဟ ရ ဟတ် မြေး၊ တိ က ဝ သား၊ အ ချုပ် ဝန် ရှ လ္လုံ၏ ခင် ပွန်း ပ ရော ဖက် မ ဟု လ ဒ ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း ကြ ရာ၊

ဣ ဇာက် သည် အ သက် လေး ဆယ် ရှိ သော အ ခါ ပါ ဒ နာ ရံ ပြည် သား၊ အာ ရံ လူ မျိုး ဗေ သွေ လ၏ သ မီး၊ ၎င်း လူ မျိုး လာ ဗန့် နှမ ရေ ဗ က္က နှင့် အိမ် ထောင် ဘက် ပြု လေ၏။

ဒါ ဝိဒ် မင်း သည် အ သက် အ ရွယ် ကြီး ရင့် သည့် ကာ လ

ဟိ လ ခိ နှင့် စေ သူ တို့ ပါ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဒု တိ ယ အ ရပ် တွင် နေ ထိုင် သူ ဟ သ ရ မြေး၊ တုတ် ဟတ် သား၊ အ ချုပ် ဝန် ရှ လ္လုံ ၏ ခင် ပွန်း ပ ရော ဖက် မ ဟု လ ဒ ထံ သွား ရောက် မေး မြန်း ကြ ရာ၊

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် တို့ သည် သူ တို့ နှင့် မ ပေါင်း မ သင်း ရ။ ပေါင်း သင်း လျှင် ကိုယ့် ဘု ရား များ ဘက် သို့ သင် တို့ စိတ် နှ လုံး ကို မု ချ ငဲ့ ပါ စေ ကြ လိမ့် မည် ဟု ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား ကန့် ကွက် တော် မူ ခဲ့ သည့် မော ဘ၊ အ မ္မုန်၊ ဧ ဒုံ၊ ဇိ ဒုန်၊ ဟိ တ္တိ အ မျိုး သမီး တည်း ဟူ သော မျိုး ခြား မိန်း မ များ ကို ဖာ ရော မင်း သ မီး တော် မှ တစ် ပါး ရှော လ မုန် မင်း နှစ် သက် မှီ ဝဲ သ ဖြင့်၊ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ သင် သည် ငါ မိန့် မှာ သော ထုံး ဖွဲ့ ချက် များ နှင့် ပ ဋိ ညာဉ် တ ရား ကို မ စောင့် ရှောက် လို သော ကြောင့် နိုင် ငံ တော် ကို သင့် လက် မှ ငါ မု ချ ဆုတ် ဖြတ် လျက် သင့် ကျွန် အား ပေး မည်။သို့ ရာ တွင် သင့် အ ဘ ဒါ ဝိဒ် ကို ထောက် ထား ၍ သင့် လက် ထက် ငါ မ ဆုတ် ဖြတ် သေး။သင့် သား လက် မှ ဆုတ် ဖြတ် မည်။ ၎င်း ပြင် ကျွန် တော် ရင်း ဒါ ဝိဒ် နှင့် ငါ ရွေး ချယ် သော ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ကို ထောက် ထား ၍ နိုင် ငံ လုံး ဆုတ် ဖြတ် မည် မ ဟုတ်။ သင့် သား လက် ဝယ် တစ် နွယ် ကို ထား ဦး မည် ဟု ရှော လ မုန် မင်း အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ ၏။ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှော လ မုန် မင်း အား ရန် မူ မည့် သူ၊ ဧ ဒုံ မင်း မျိုး ဟာ ဒဒ် ကို ပေါ် ထွန်း စေ တော် မူ ၏။ဟာ ဒဒ် ကား၊ ယ မန် ကာ လ တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း နှင့် လိုက် ပါ သော ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ သည် ကျ ဆုံး သော အ လောင်း များ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် ဧ ဒုံ ပြည် သို့ ချီ တက် ၍ ပြည် သား ဟူ သ မျှ ကို မ သတ် ရ မ ချင်း၊ ဣ သ ရေ လ အ လုံး အ ရင်း နှင့် တ ကွ ခြောက် လ တိုင် တိုင် စွဲ ရပ် နေ စဉ်ငယ် ရွယ် သူ ဖြစ် လျက် ဧ ဒုံ အ မျိုး သား ခ မည်း တော်၏ ကျေး ကျွန် သင်း ပင်း အ ချို့ နှင့် အ တူ အိ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြေး သွား ရာမိ ဒျန် ပြည် မှ ပါ ရန် မြို့ သို့ ဆိုက် ရောက် သော်၊ ၎င်း မြို့ သား အ ချို့ ကို ခေါ် လျက် အိ ဂျစ် ပြည်၊ ဖာ ရော မင်း ထံ ရောက် လျှင် ထို မင်း ထံ မြေ နှင့် အိမ် ကို ရ ၍ ရိ က္ခာ ထောက် ပံ့ ခံ ရ သူ ဖြစ် သ တည်း။ဖာ ရော မင်း သည် ဟာ ဒဒ် ကို အ ထူး မျက် နှာ သာ ပေး သ ဖြင့် မိ ဖု ရား တာ ပ နက် ညီ မ တော် နှင့် ဆောင် နှင်း ရာ

ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ သွင် ပြောင်း ၍ မ ကျန်း မ မာ သော သား အ တွက် မေး မြန်း ရန် သင့် ထံ လာ ရောက် အံ့ သော ယေ ရော ဗောင်၏ မိ ဖု ရား အား ဤ အ တိုင်း ပြန် ပြော လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ ရ

ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဝင် သော အ ခါ ဘု ရင် မင်း သည် ထ၍ မယ် တော် ကို ဆီး ကြို ဦး ညွှတ် ပြီး လျှင် ပ လ္လင် ပေါ် တွင် ထိုင် ပြန် လျက် လက်ျာ ဘက်၌ မယ် တော် ထိုင် ရန် ပ လ္လင် တစ် ခု ကို တည် ခင်း စေ ၏။

လေ အာ့ အ ပေါ် တွင် မေ တ္တာ မဲ့ သည် ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား သိ မြင်၍ သား ဆု ကို ပေး သ နား တော် မူ ၏။

ဇ ရ တ္တ မြို့ ရောက် ထ သွား လျက် မြို့ တံ ခါး ဝ အ နီး သို့ ရောက်၍ ထင်း ခွေ သော မု ဆိုး မ ကို တွေ့ မြင် လျှင် ငါ သောက် ရန် ခွက် နှင့် ရေ အ နည်း ငယ် ယူ ခဲ့ ပါ ဟု ဟစ် တောင်း သည် နှင့် အ ညီသွား ယူ မည် ပြု ရာ စား ဖွယ် အ နည်း ငယ် ကို လည်း သင့် လက် တွင် ယူ ခဲ့ ပါ ဦး လော့ ဟု ထပ် မံ ဟစ် ပြန် လျှင်မိန်း မ က၊ ကိုယ် တော့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အိုး တွင် မုန့် ညက် တစ် လက် ဆွန်း၊ ဘူး တွင် ဆီ အ နည်း ငယ် မှ တစ် ပါး၊ မုန့် တစ် လုံး မျှ မ ရှိ ပါ။ တ ပည့် တော် မ တို့ သား အ မိ ဖုတ် စား ပြီး နောက် သေ ရန် ထင်း နှစ် ချောင်း ကို ခွေ ရ သည် တ ကား ဟု ပြန် ပြော သော်၊ဧ လိ ယ က၊ မ စိုး ရိမ် လင့်။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း သွား ၍ လုပ် လော့။ ဦး စွာ ငါ့ အ ဖို့ မုန့် ငယ် လုပ်၍ ယူ ခဲ့ ပါ။ သင် တို့ သား အ မိ အ ဖို့ နောက် မှ လုပ် လော့။ဤ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိုး ရွာ စေ တော် မ မူ မ ချင်း၊ အိုး ၌ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး၌ ဆီ မ လျော့ ရ ဟု ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ကြောင်း ဆင့် ဆို လျှင်ဧ လိ ယ စ ကား အ တိုင်း သွား၍ လုပ် ပြီး နောက် ဧ လိ ယ နှင့် သား အ မိ တို့ ပါ ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ စား ရ၍ဧ လိ ယ အား ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထား တော် မူ ခဲ့ သော ဗျာ ဒိတ် တော် အ တိုင်း အိုး၌ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး၌ ဆီ မ လျော့ ချေ။

ထို ကာ လ အ ဗ ရှ လုံ့ နောက် ဟ ဂ္ဂိတ် တွင် ရ သော အ လွန် အ ဆင်း လှ သူ၊ သား တော် အ ဒေါ နိ ယ သည် ဤ အ မှု ကို အ သို့ ကြောင့် ပြု သ နည်း ဟု တစ် ကြိမ် တစ် ခါ မျှ စိတ် နာ အောင်၊ ခ မည်း တော် မ ဆို ဘူး ဘဲ လျက် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ ရှေ့ တော် ပြေး ငါး ဆယ် ကိုလည်း ကောင်း စီ မံ၍ ဘု ရင် လုပ် မည့် အ ကြံ နှင့် ကိုယ် ကို ဂုဏ် တင် ပြီး လျှင်

ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင်း သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၏ သေ တ္တာ တော် ဝင် ရောက် ဆဲ အ ခါ ရှော လု မင်း သ မီး တော် မိ ခါ လ သည် ပြူ တင်း ပေါက် မှ စီး ကြည့်၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ဒါ ဝိဒ် မင်း က ခုန် လျက် လာ သည် ကို မြင် သော်

ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို စုံ မက် သည် ဖြစ်၍ လာ ဗန် အား၊ ဦး ရီး သ မီး အ ငယ် ရာ ခေ လ ကို ရ ခြင်း ငှါ ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ပါ မည် ဟု ဆို လျှင်၊

ရာ ခေ လ သည် သား မ ရ ကြောင်း သိ သည် နှင့် အစ် မ ကို ငြူ စူ သော စိတ် ရှိ၍ ကျွန် မ အား သား ကို ပေး ပါ။ မ ရ လျှင် သေ တော့ အံ့ ဟု ယာ ကုပ် အား လျှောက် ဆို သော်၊

အ ဘိ ဂဲ လ သည် လင် နာ ဗ လ မ သိ စေ ဘဲ မုန့် လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် ရည် နှစ် ပုံး၊ ချက် ပြီး သိုး ငါး ကောင့် အ သား၊ မုန့် ဆန်း တစ် တင်း တစ် စိတ်၊ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ သ ဖန်း ပြဉ် နှစ် ရာ များ ကို မြည်း ပေါ် သို့ အ မြန် တင် ပြီး လျှင် သွား နှင့် ကြ လော့။ ငါ လိုက် ခဲ့ မည် ဟု ငယ် သား တို့ အား ဆို သည့် အ တိုင်း

သူ ငယ့် အစ် မ လည်း မည် သို့ ဖြစ် မည် ကို သိ လို၍ အ ဝေး မှ ရပ် ကြည့် နေ ခိုက်၊

သေ လ တ္တံ့ သော ရာ ခေ လ သည် အ သက် ထွက် လု ဆဲ ဆဲ တွင် ထို သား ကိုဗေ နော နိ ဟု အ မည် မှည့် လေ ၏။ အ ဘ မူ ကား ဗင်္ယာ မိန် ဟု မှည့် သ တည်း။

ထို နောက် ယေ ရု ဗ္ဗာ လ၏ သား အ ဘိ မ လက် သည် ရှေ ခင် မြို့ သို့ သွား ရောက် ပြီး လျှင်၊ ဦး ရီး များ မှ စ၍ မိ ခင်၏ ဆွေ ရင်း မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ အား ပြော ဆို သည် မှာ

ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ဆယ့် ခြောက် နှစ် စိုး စံ ရ၏။ ဘေး တော် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကဲ့ သို့၊ ကိုယ့် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မျက် မှောက် တော် တွင် ဖြောင့် မှန် စွာ မ ပြု ကျင့် ဘဲ

အ မ္မုန် အ မျိုး သ မီး နေ မ၏ သား ရော ဗောင် မင်း သည် ဘေး တော် ဘိုး တော် တို့ နှင့် အ တူ ကျိန်း စက် လျက် ဒါဝိဒ် မြို့ တော် ရှိ သင်္ချိုင်း တော် တွင် စျာပ န ပြု ခြင်း ကို ခံ ရ လျှင် သား တော် အ ဘိ ယံ သည် အ ရိုက် အ ရာ၌ နန်း စံ လေ ၏။

ရှော လ မုန် မင်း သည် အိ ဂျစ် ဘု ရင် ဖာ ရော မင်း၏ သ မီး တော် ကို ဆောင် ယူ၍ သ မက် တော် ဖြစ် ပြီး နောက် နန်း တော်၊ ဗိ မာန် တော် နှင့် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ရိုး တည် ဆောက် မှု မ ပြီး မီ အ တွင်း ဒါ ဝိဒ် မြို့ တော် တွင် စံ စား စေ ၏။

ငါ ဒေ ဗော ရ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တွင် အ မိ သ ဖွယ် မ ပေါ် မ ချင်း ရပ် သူ ရွာ သား များ ပြတ် စဲ ခဲ့ လေ စွ။

ဗျာ ဒိတ် တော် ပေး ဦး အ ခါ ကာ လ ၌၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ပြည် တော် သည်၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ခွာ လျက် မှား ယွင်း ခဲ့ ပြီး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ မှား ယွင်း ခြင်း ဆိုင် ရာ မိန်း မ ကို သွား ၍ အိမ် ထောင် ဘက် ပြု ပြီး လျှင်၊ သား သ မီး များ ကို ရ လော့ ဟု၊ ဟော ရှေ အား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊

၎င်း သား တော်၊ ယော ရှ ဖတ် မင်း။ ၎င်း သား တော် ယ ဟော ရံ မင်း။ ၎င်း သား တော်၊ အာ ခ ဇိ မင်း။

ထို ကာ လ၌ ဟေ ဗာ့ အ မျိုး သား ချင်း ကေ နိ လူ တို့ နှင့် ဟာ ဇော် ဘု ရင် ယာ ဘိန် မင်း သင့် မြတ် သ ဖြင့် ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ တဲ သို့ သိ သ ရ ခြေ လျင် ပြေး သော်၊

တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ အ ခြား ဘု ရား များ သို့ လွှဲ သွား လျက်၊ စ ပျစ် ပြဉ် ဘော ဇဉ် ကို နှစ် သက် သော ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ အား၊ ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြတ် နိုး သည့် နည်း တူ၊ ပေါင်း သင်း ကြ သူ အ ချစ် ကို ခံ၍၊ မျောက် မ ထား သော ထို မိန်း မ ကို၊ ပြန်၍ ချစ် ဦး လော့ ဟု မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း၊

ကေ နိ အ မျိုး သား ဟေ ဗာ့ မ ယား ယေ လ မူ၊ မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မင်္ဂ လာ ရှိ၏။ တဲ တွင် နေ ထိုင် သော မိန်း မ တ ကာ တို့ ထက် မင်္ဂ လာ ရှိ လေ ပြီ တ ကား။

ထို ကာ လ အို မင်း သော ဧ လိ သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၌ သား တို့ ပြု ကျင့် သ မျှ ကိုလည်း ကောင်း၊ တွေ့ ဆုံ ရာ တဲ တော် မုတ် ဝ အ နီး ဝတ် ပြု သော မိန်း မ တို့ နှင့် မှား ယွင်း ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကြား သိ လျှင်

ထို အ ခါ ဂါ သ မြို့ သား အိ တ္တဲ အား ဘု ရင် မင်း က၊ သင် သည် ကိုယ့် ပြည် နှင့် ဝေး ကွာ သော လူ မျိုး ခြား ဖြစ် လျက် ငါ တို့ နောက် သို့ အ ဘယ် ကြောင့် လိုက် လို သ နည်း။ မင်း လောင်း ထံ သွား နေ လော့။

လော တ မ ယား မှာ လိုက် သွား စဥ် လှည့် ကြည့်၍ ဆား တိုင် ဖြစ် ရ ရှာ လေ ၏။

ထို မြို့၌ ကာ လ အ တန် ကြာ နေ ပြီး မှ၊ ဖိ လိ တ္တိ မင်း အ ဘိ မ လက် သည် လေ သာ ပြူ တင်း မှ ရှု ကြည့် ရာ၊ ဣဇာက် နှင့် မ ယား ရေ ဗ က္က တို့ ရယ် ရွှင် နေ ကြ သည် ကို မြင် လျှင် ဣ ဇာက် ကို ခေါ် ၍၊

မိ ဖု ရား ယေ ဇ ဗေ လ က၊ ကိုယ် တော် သည် ဣ သ ရေ လ နိုင် ငံ ရှင် ဟုတ် ပါ၏ လော။ ရွှင် လန်း သော စိတ် နှင့် ထ၍ ပွဲ တော် တည် ပါ လော့။ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သား နာ ဗုတ်၏ စ ပျစ် ခြံ ကို ကျွန် မ ဆက် သ ပါ မည် ဟု တင် လျှောက် ပြီး နောက်

ဟာ ခ လိ သား နေ ဟ မိ ပြန် ကြား ချက် ဟူ မူ ကား၊ အာ တ ဇေ ရဇ် မင်း နန်း စံ နှစ် ဆယ်၊ ခိ သ လု လ တွင်၊ ရှု ရှန် နန်း တော်၌ ငါ ရှိ နေ စဉ်၊

ယ မန် မော ရှေ က၊ သူ စိမ်း ပြည် တွင် ငါဧည့် သည် ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျက် ဂေ ရ ရှုံ့ အ မည် မှည့် သော သား တစ် ယောက်၊ ငါ့ အ ဘ၏ဘု ရား သ ခင် ထောက် မ၍ ဖာ ရော မင်း ၏ ဓား ဘေး မှ ငါ့ ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လျက် ဧ လျေ ဇာ အ မည် မှည့် သော သား တစ် ယောက်၊ ဤ သား နှစ် ယောက် နှင့် မော ရှေ ပြန် လွှတ် လိုက် သော မ ယား ဇိ ပေါ ရ တို့ ကို ယော က္ခ မ ဖြစ် သူ ယေ သ ရော သည် ခေါ် သွား ပြီး လျင် ဘု ရား သ ခင့် တောင် တော်၊ စွဲ ရပ် ရာ တော သို့ မော ရှေ ထံ ဆို ခဲ့ သူ တို့ နှင့် အ တူ ရောက် လေ ၏။

ထို အ ခါ ဒန့် အ နွယ်၊ ဇော ရာ မြို့ သား၊ မာ နော် အ မည် တွင် သော သူ တစ် ဦး ရှိ ရာ ၎င်း၏ မ ယား သည် သား မ ရ၊ မြုံ၍

ယော ခတ် မင်း သား တော်၊ ဣ သ ရေ လ ဘု ရင် ယ ဟော ရှ မင်း နန်း စံ နှစ် နှစ် တွင်၊ ယု ဒ ဘု ရင် ယော ရှ မင်း သား တော် အာ မ ဇိ မင်း သည်

ထို မိန်း မ သည် သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင်၍ ရှံ ဆုန် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကောင်း ကြီး ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း

မ နာ ရှေ မင်း သည် အိမ် နိမ့် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ ငါး ဆယ့် ငါး နှစ် စိုး စံ လေ ၏။

ရှေ ဘ ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နာ မ တော် ကြောင့် ရှော လ မုန် မင်း၏ ကျော် စော ကိ တ္တိ သ တင်း ကို ကြား လျှင် စ ကား ဝှက် များ ဖြင့် စုံ စမ်း ရန် ထွက် လာ ရာ

ရှေ ဘ ပြည့် ရှင် ဘု ရင် မ သည် ရှော လ မုန် မင်း ၏ ကျော် စော ကိ တ္တိ သ တင်း ကို ကြား လျှင် နံ့ သာ မျိုး၊ ကျောက် မျက်၊ ရွှေ အ မြောက် အ မြား ကို တင် ဆောင် သော ကု လား အုပ် တို့ နှင့် တ ကွ များ စွာ သော အ ခြံ အ ရံ တို့ ပါ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့၊ စ ကား ဝှက် များ ဖြင့် စုံ စမ်း ရန် ရောက် ၍ ရှော လ မုန် မင်း ထံ ဝင် ပြီး လျှင် စိတ်၌ ကြံ စည် သ မျှ ကို စော ဒ နာ တင် သည့် ကာ လ

အ ရိုက် အ ရာ၌ ယေ ခေါ နိ မင်း၏ ဘ ထွေး တော် မဿ နိ ကို ဇေ ဒ ကိ အ မည် သစ် ပြောင်း၍ ဗာ ဗု လုန် ဘု ရင် နန်း တင် ခဲ့ လေ ၏။

ယု ဒ ဘု ရင် ဟေ ရုဒ် မင်း လက် ထက် အ ဘိ ယ အ နွယ်၏ အ လှည့် ပါ ဝင် သူ၊ ဇာ ခ ရိ အ မည် ရှိ သော ပ ရော ဟိတ် တစ် ပါး ရှိ၏။ မ ယား မှာ၊ အာ ရုန့် အ နွယ် အ မည် ဧ လိ ရှ ဗက် တည်း။

ဧ လိ ရှ ဗက် သည် မြုံ၍၊ ထို သူ တို့ တွင် သား မ ရှိ၊ နှစ် ဦး လုံး ပင် အ သက် ကြီး ရင့် လှ ပြီ။

ထို အ ရပ် ၌ ရှု အာ အ မည် ရှိ သော ခါ နာန် ပြည် သား၏ သ မီး ကို တွေ့ မြင် လျှင် ခေါ် ယူ သင့် မြတ် သ ဖြင့်၊

ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အာ ဟပ် မင်း၏ သား တော် မြေး တော် ခု နစ် ကျိပ် ရှိ သည် ဖြစ်၍ ၄င်း မြို့ ရှိ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ဝန်၊ လူ ကြီး၊ အ ကြီး တော် များ ထံ၊ ယေ ဟု မင်း ရေး လိုက် သော အ မိန့် စာ ကား၊

ဂါ လိ လဲ နယ် တွင် ရှိ နေ တော် မူ စဉ် နောက် တော် က လိုက် လျက် လုပ် ကျွေး သ မှု ပြု သူ မာ ဂ ဒ လ မာ ရိ၊ ယာ ကုပ် ငယ် နှင့် ယော သေ တို့ အ မိ မာ ရိ၊ ရှာ လုံ တို့ ပြင် ယေ ရု ရှ လင် မြို သို့ လိုက် လာ ကြ သော ဒါ ယ ကာ မ အ များ လည်း အ ဝေး က ကြည့် ရှု လျက် နေ ကြ ၏။

ရာ ခေ လ မူ ကား မြုံ၏။ လေ အာ သည် သ န္ဓေ ရ၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ရာ ငါ့ စိတ် ဒု က္ခ ကို ထာ၀ ရ ဘု ရား ရှု မြင် တော် မူ ပြီ ဖြစ်၍ ယ ခု ငါ့ ကို ငါ့ လင် စုံ မက် လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် ရု ဗင် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။

သား ဦး ယေ သာ အား ထ၍ ကွပ် မျက် လော့ ဟု ဆို သော်၊ အ သက် နု နယ် သေး သ ဖြင့် ဓား မ ထုတ် ဝံ့ ဘဲ နေ လေ ၏။

ရှာ လ သေ လ သား ဇေ ရု ဗ ဗေ လ၊ ယော ဇ ဒက် သား ယော ရှု တို့ ထ သွား လျက်၊ အား ပေး သူ ဘု ရား သ ခင့် ပ ရော ဖက် တို့ နှင့် အ တူ၊ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ ဗိ မာန် တော် ကို တည် စ ပြု ပြန် ကြ၏။

အ ဘိ ဂဲ လ သည် ဒါ ဝိဒ် ကို မြင် လျှင် မြင် ချင်း မြည်း ပေါ် မှ ဆင်း၍ ရှေ့ တွင် ပျပ် ဝပ် ရှိ ခိုး လေ၏။

အ ချင်း လူ့ သား၊ သင် နှစ် သက် ဖွယ် ကို ရှောင် တ ခင် ငါ ရုပ် သိမ်း သော် လည်း၊ မြည် တမ်း ခြင်း၊ ငို ကြွေး ခြင်း၊ မျက် ရည် ကျ ခြင်း ကို သင် မ ပြု ရ။

နံနက် အ ချိန်၌ လူ ပ ရိတ် သတ် တို့ အား ငါ ဆင့် ဆို ပြီး နောက်၊ ညဉ့် ဦး အ ချိန် တွင် ခင် ပွန်း သေ ရှာ လေ စွ၊ နောက် နံ နက်၊ အ မိန့် တော် အ ရ၊ ငါ လိုက် နာ သည် ကို ထောက်၍၊

အိမ် နိမ့် နှစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ သော်၊ နန်း တက်၍ ယေ ရု ရှ လင် မြို့၌ နှစ် ဆယ့် ကိုး နှစ် စိုး စံ လေ၏။ မယ် တော့် အ မည် ကား၊ ဇာ ခ ရိ သ မီး အ ဘိ တည်း။

နာ ဗ လ မ ယား အ ဘိ ဂဲ လ အား ငယ် သား တစ် ယောက် ပြော ကြား သည် မှာ ကျွန် တော် တို့ သ ခင့် ထံ နှုတ် ဆက် ရန် တော မှ တ မန် တို့ ကို ဒါ ဝိဒ် စေ လွှတ် ရာ၊သ ခင် ငေါက် ငမ်း လိုက် ပါ၏။ ကျွန် တော် တို့ သည် ထို သ တိ နှင့် ရော နှော သွား လာ သော အ ခါ အ လွန် ကျေး ဇူး ပြု ကြ သ ဖြင့် အ ရှက် မ ကွဲ ရ၊ တစ် ကောင် မျှ မ ပျောက် ရ ပါ။စား ကျက် တွင် ထိန်း ကျောင်း စဉ် အ ခါ လည်း သူ တို့ သည် နေ့ ညဉ့် မ ဟူ ခြံ စည်း သ ဖွယ် ဖြစ် ကြ ပါ ၏။

ဟိ လ ခိ သား ငါ့ ကျွန် ဧ လျာ ကိမ် ကို ခေါ် ၍၊ သင့် ၀တ် လုံ နှင့် ဆင် စေ လျက်၊

တစ် ဖန် သ န္ဓေ ရ ပြန်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် သော် ထာ၀ ရ ဘု ရား ကို ယ ခုငါ ချီး မွမ်း မည် ဟု ဆို၍ ယု ဒ အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ၏။ ထို နောက် သား ပြတ် ၍ မ ဖွား ဘဲ နေ၏။

ဟိ လ ခိ သား၊ လက် သုံး တော် ချုပ် ဧ လျာ ကိမ်၊ သံ တော် ဆင့် ရှေ ဗ န၊ အာ သပ် သား၊ အ တွင်း ဝန် ယော အာ တို့ ဆီး ကြို ကြ သော်၊

ပ ရော ဖက် က တော် နှင့် ငါ သင့် မြတ် သ ဖြင့်၊ သ န္ဓေ တည်၍ သား ယောက်ျား ကို ဖွား မြင် ရာ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ထို သား ကို မ ဟေ ရ ရှာ လ လ ဟာ ရှ ဗတ် ဟု အ မည် မှည့် လော့။

ငါ မှ စ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ သော သား တို့ သည်၊ ဇိ အုန် တော် ပေါ် တွင် ကိန်း ဝပ် တော် မူ သော ဗိုလ် ခြေ တို့ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တို့ ရှေ့၊ သက် သေ နိ မိတ် လ က္ခ ဏာ များ ဖြစ် ကြ သ တည်း။

နှ လုံး ရည် ကောင်း သော မိန်း မ ကို၊ မည် သူ တွေ့ ရ သ နည်း။ ထို မိန်း မ သည် ပ တ္တ မြား ထက် လွန်၍ ထိုက် တန်၏။ခင် ပွန်း သည်၊ သူ၌ စိတ် ချ သ ဖြင့်၊ အ မြတ် နှင့် ပြည့် စုံ လိမ့် မည်။ခင် ပွန်း အား လည်း၊ အ ဆိုး မ ဖက်၊ တစ် သက် လုံး ကောင်း စား စေ တတ်၏။သိုး မွေး နှင့် ဝါ ကို ရှာ၍၊ လက် ဖြင့် စိတ် တိုင်း ကျ လုပ် တတ်၏။ကုန် သင်္ဘော ကဲ့ သို့၊ ဝေး သော အ ရပ် မှ စား ရန် ကို ဆောင် ခဲ့ တတ်၏။မိုး မ လင်း မီ ထ လျက်၊ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အား စား ရန် ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ကျွန် မ တို့ အား လုပ် ငန်း ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ စီ မံ တတ်၏။စဉ်း စား ဆင် ခြင်၍၊ မြေ ကွက် ကို ဝယ်၏။ ကိုယ် တိုင် လုပ် ရ သော အ ကျိုး ဆက် နှင့်၊ စ ပျစ် ခြံ ကို စိုက် ပျိုး၏။ခွန် အား ကို ခါး စည်း၍၊ လက် ရုံး လည်း သန် မာ စေ တတ်၏။ကိုယ်၏ ကုန် သွယ် ခြင်း ကောင်း သည် ဟု သိ မြင်၍၊ မီး ခွက် သည် တစ် ညဉ့် လုံး မ ငြိမ်း တတ်။ရစ် ကို ကိုင် ဝင့်၍၊ ဝင် ရိုး ဖြင့် ဗိုင်း ငင့် တတ်၏။ငါ့ သား၊ မည် သို့ နည်း။ ငါ့ ရင် သွေး၊ မည် သို့ နည်း။ ငါ သ စ္စာ ဆို၍ ဖွား ရ သော သား၊ မည် သို့ နည်း။ဆင်း ရဲ သူ တို့ အား လက် ဆန့်၍ လည်း‌ ကောင်း၊ နွမ်း ပါး သူ တို့ အား လက် လှမ်း၍ လည်း‌ ကောင်း၊ ပေး ကမ်း တတ်၏။အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ သည်၊ အ ဝတ် နီ ဝတ် ဆင် ရ ကြ သော ကြောင့်၊ မိုး ပွင့် ကျ သော်၊ စိုး ရိမ် ရန် မ ရှိ။ကိုယ် အ ဖို့ အိပ် ရာ ခင်း များ ကို ရက်၍၊ ပိတ် ချော နှင့် မောင်း သော အ ထည် ကို ဝတ် ဆင် တတ်၏။ခင် ပွန်း လည်း မြို့ တံ ခါး ဝ တွင်၊ ပြည် ရှိ လူ ကြီး များ နှင့် အ တူ ထိုင်၍ ဩ ဇာ ရှိ၏။ပိတ် တ ဘက် ကို ရက်၍ ရောင်း တတ်၏။ ကုန် သည် တို့ အား ခါး စည်း များ ကို ရောင်း ချ တတ်၏။ခွန် အား နှင့် ဂုဏ် အ သ ရေ ကို ဆင် ယင် ရ သ ဖြင့်၊ နောက် နောင် ထောက် ရှု၍၊ ရယ် ရွှင် ခွင့် ရှိ၏။ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ယှဉ်၍ နှုတ် မြွက် သည့် ပြင်၊ က ရု ဏာ တ ရား လည်း လျှာ တွင် တည်၏။အိမ် သူ အိမ် သား တို့၏ အ မှု အ ရေး ကို စောင့် ကြည့် လျက်၊ ပျင်း ရိ ခြင်း အ စာ ကို မ စား တတ်။သား သ မီး တို့ သည်၊ ထ၍ ချီး မြှောက် ကြ၏။ခင် ပွန်း က လည်း၊ များ စွာ သော အ မျိုး သ မီး တို့ သည်၊ နှ လုံး ရည် ကောင်း လျက် ပြု လုပ် ကြ သော် လည်း၊ ရှင် မ သည် ထို ထို သူ တ ကာ တို့ ထက် လွန် ကဲ ပြီ ဟူ၍ ချီး မွမ်း၏။မိန်း မ တို့ အား၊ သင့် အင် အား ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ ဘု ရင် မင်း တို့ ကို ဖျက် ဆီး တတ် သော သူ တို့ အား၊ အ မှု အ ရေး များ ကိုလည်း‌ ကောင်း၊ မ အပ် နှင့်။ဖွယ် ရာ ခြင်း သည်၊ လှည့် စား၍၊ အ ဆင်း လှ ခြင်း လည်း၊ အ ချည်း နှီး ဖြစ် တတ်၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ခန့် ညား သော မိန်း မ မူ ကား၊ ချီး မွမ်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ထို မိန်း မ အား၊ ကိုယ် တိုင် လုပ် ရ သော အ ကျိုး ဆက် ကို အပ် ပေး၍၊ မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် လည်း၊ ကိုယ့် အ မှု အ ရာ များ ကို ချီး မွမ်း ပါ စေ။

ဤ သား ဆု ကို ကျွန် မ ပန် ပါ၏။ ပန် သည့် အ တိုင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သ နား တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ

ကျွန် မ လည်း သား ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် နှင်း ပါ ပြီ။ အ သက် ထက် ဆုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် နှင်း ခဲ့ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ပြီး လျှင် ထို ဌာ န ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး လျက်၊

ထို အ ခါ ဗင်္ယာ မိန် အ နွယ်၊ အာ ဖိ တီ၊ ဗေ ခေါ ရတ် မြစ်၊ ဇေ ရော့် မြေး၊ အ ဗျေ လ သား၊ ကိ ရှ အ မည် ရှိ သော ပေါ များ သူ တစ် ယောက် ရှိ၏။ရှော လု က လည်း၊ ကောင်း ပါ ပြီ။ ဝင် ကြ စို့ ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း ဘု ရား သ ခင့် လူ ယုံ တော် ရှိ ရာ မြို့ သို့ အ ရောက် တက် သွား ကြ ရာရေ ခပ် ရန် ထွက် လာ သော မိန်း မ ငယ် တို့ ကို တွေ့၍ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ရှိ သ လော ဟု မေး လျှင် သင် တို့ ရှေ့ တွင် ရှိ ပါ သည်။ယ နေ့ မြို့ တွင်း သို့ ဝင် လာ ပြီ ဖြစ် ပါ၍ အ လျင် အ မြန် ဝင် သွား ကြ လော့။ မြို့ သူ မြို့ သား တို့ သည် မြင့် ရာ ဌာ န၌ ပူ ဇော် ပွဲ ယ နေ့ ပြု လျက် ရှိ၏။မြို့ တွင်း သို့ အ ရှင် တို့ ဝင် လျှင် ဝင် ချင်း၊ မြင့် ရာ ဌာ န သို့ ဘုန်း ပေး ရန် မ တက် မ ကြွ မီ ဆ ရာ ကို တွေ့ ပါ လိမ့် မည်။ ထို ဆ ရာ သည် ပူ ဇော် ပွဲ ကို မင်္ဂ လာ ပေး ရ မည် ဖြစ်၍ သူ မ ရောက် မ ချင်း စား လေ့ မ ရှိ ပါ။ ပေး ပြီး မှ ခေါ် ဖိတ် ခံ ရ သူ တို့ သုံး ဆောင် တတ် ကြ၏။ သို့ ဖြစ်၍ တက် သွား ပါ၊ ယ ခု ပင် တွေ့ ကြ ပါ လိမ့် မည် ဟု ပြန် ပြော သည် နှင့် အ ညီတက် သွား၍ ဝင် ကြ သော်၊ ရှ မွေ လ သည် မြင့် ရာ ဌာ န သို့ တက် ကြွ ရန် ထွက် လာ စဉ် တွေ့ ကြုံ လေ၏။ရှော လု မ ရောက် မီ တစ် နေ့ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ရှ မွေ လ အား ဗျာ ဒိတ် ပေး တော် မူ သည် မှာနက် ဖြန် ဤ အ ချိန်၊ ဗင်္ယာ မိန် နယ် သား တစ် ဦး သည် သင် ရှိ ရာ သို့ ငါ စေ လွတ် သည့် အ တိုင်း သင် သည် ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် မင်း အ ဖြစ် ဘိ သိက် သွန်း ရ မည်။ ငါ့ လူ မျိုး တော် ကို ဖိ လိ တ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် တွင်း မှ သူ ကယ် ဆယ် လ တ္တံ့။ ငါ့ ထံ လူ မျိုး တော် အော် ဟစ် သံ ရောက် သည် ဖြစ်၍၊ ငါ ကြည့် ရှု သည် ဟု မိန့် တော် မူ နှင့် သည့် အ လျောက် ရှ မွေ လ တွေ့ မြင် လျှင်ထာ ဝ ရ ဘု ရား က၊ ငါ ဗျာ ဒိတ် ပေး ခဲ့ သော သူ့ ကို ကြည့် လော့။ လူ မျိုး တော့် အ ပေါ် တွင် ထို သူ အာ ဏာ ပိုင် ခွင့် ရှိ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ပြန်၏။ထို အ ခါ ရှော လု သည် မြို့ တံ ခါး အ တွင်း ရှိ ရှ မွေ လ ထံ ချဉ်း ကပ်၍ အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ့ အိမ် ကို ညွှန် ပြ ပါ လော့ ဟု တောင်း ပန် သော်၊ ရှ မွေ လ က၊ ငါ သည် အ မျှော် အ မြင် ဆ ရာ ဖြစ်၏။ငါ့ ရှေ့ က မြင့် ရာ ဌာ န သို့ တက် သွား လော့။ ငါ နှင့် အ တူ ယ နေ့ သုံး ဆောင် ရ လိမ့် မည်။ နက် ဖြန် သင့် စိတ် တွင် ရှိ သ မျှ ကို ငါ ဖော် ပြ လျက် သွား ခွင့် ပြု ပါ မည်။ထို သူ၌ အ ဆင်း လှ သည့် ရှော လု အ မည် ရှိ သော သား ထူး သား မြတ် တစ် ယောက် ရှိ၏။ ပြည် သူ တ ကာ တို့ ထက် ပ ခုံး စွန်း မြင့်၍ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး သား တို့ တွင် သူ့ ထက် ထူး မြတ် သူ မ ရှိ ချေ။

ဘုရားသခင်ထံဆုတောင်းပါ။